ਦੀਵਾਲੀ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ । ਮੈ ਤੇ ਨਿੱਕਾ ਵੀਰ ਬਾਪੂ ਦੇ ਆਉਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਾਂ , ਕਿ ਕਦੋਂ ਕਿਸ ਵੇਲੇ ਬਾਪੂ ਕੰਮ ਤੋਂ ਦੀਵਾਲੀ ਲੈਕੇ ਘਰ ਆਵੇ , ਤੇ ਅਸੀਂ ਬਜਾਰੋਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਪਟਾਕੇ ਖ਼ਰੀਦ ਲਿਆਈਏ । ਬਾਪੂ ਅੱਜ ਕੁਵੇਲੇ ਵੇਲੇ ਘਰ ਪਰਤਿਆ । ਘਰ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਬਾਪੂ ਨਹਾਨ ਵਾਸਤੇ ਚਲੇ ਗਏ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਮੂੰਹ ਹੱਥ ਧੋਣ ਵਾਸਤੇ ਆਖ ਗਏ । ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਮੂੰਹ ਹੱਥ ਧੋਹ ਲਿਆ ਤੇ ਇਨ੍ਹੇ ਨੂੰ ਬਾਪੂ ਵੀ ਨਹਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ । ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਸੀਂ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਪਟਾਕਿਆਂ ਬਾਰੇ ਕੁੱਝ ਬੋਲਦਾ ਉਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਾਪੂ ਨੇ ਅਗੋਂ ਆਖ ਦੇਣਾ , ਕਿ ਚਲੋ ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਦਾਦੇ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਦੀਵਾ ਲਾ ਆਈਏ ਸਿਵੇਆ ਵਿੱਚ ਜਾਕੇ , ਅਸੀਂ ਵੀ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬਾਪੂ ਨਾਲ ਤੁਰ ਪੈਣਾ। ਅਸੀਂ ਅਗੋਂ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਬੋਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਾਂ ਸਕਦੇ , ਜੇ ਕੁੱਝ ਬੋਲਦੇ ਤਾਂ ਦੀਵਾਲੀ ਵਾਲੇ ਦਿਨ...
ਹੀ ਬਾਪੂ ਨੇ ਸਾਡੀ ਦਿਵਾਲੀ ਘਰੇ ਮਨਾ ਦੇਣੀ ਸੀ । ਸਿਵੇਆ ਤੋਂ ਘਰੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹੀ ਅਸੀਂ ਬਾਪੂ ਦੇ ਖੈੜੇ ਪੈ ਜਾਣਾ ਕਿ ਚਲੋ ਸਾਨੂੰ ਪਟਾਕੇ ਲਿਆਕੇ ਦੇਵੋ , ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਬਾਪੂ ਸਾਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਨ ਲਈ ਨਾਹ ਨੁਕਰ ਕਰਦੇ ਪਰ ਫੇਰ ਦਾਦੀ ਨੂੰ 500 ਰੁਪਇਆਂ ਦੇਕੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਬਜ਼ਾਰ ਭੇਜ ਦਿੰਦੇ । ਭਾਵੇ ਓ 500 ਰੁਪਏ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹਨ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇ ਵਿੱਚ , ਪਰ ਓ ਬਾਪੂ ਵਾਲੇ 500 ਰੁਪਇਆਂ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਖ਼ਰੀਦ ਲਿਆਂਦੇ ਸਾਂ। ਜੋ ਹੁਣ ਦੇ ਸਮੇ ਵਿੱਚ ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਇਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਂ । ਬਸ ਏ ਮੇਰੀ ਖ਼ਰੀਦੀ ਹੋਈ ਬਾਪੂ ਤੇ ਉਸਦੇ ਰੁਪਇਆਂ ਸੰਗ ਆਖ਼ਰੀ ਦੀਵਾਲੀ ਸੀ , ਜੋ ਮੁੜ ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਖਰੀਦ ਨਾ ਹੋਈ ।
© ਜਸਕੀਰਤ ਸਿੰਘ
