ਮਿੱਠੀ-ਮਿੱਠੀ ਖੁਸਬੋ

ਸਿਖਿਆ ਵਿਭਾਗ ਵਿਚੋਂ ਅਫਸਰ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋਏ ਭਾਪਾ ਜੀ ਦੇ ਸੁਬਾਹ ਵਿਚ ਅਧਰੰਗ ਦੇ ਦੌਰੇ ਮਗਰੋਂ ਕਿੰਨਾ ਬਦਲਾਓ ਆ ਗਿਆ ਸੀ..
ਹੱਡੀਆਂ ਦੀ ਮੁੱਠ ਬਣ ਗਏ ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਸਵਾਲ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਪੁੱਛਦੇ ਰਹਿੰਦੇ..
ਦਫਤਰ ਦੀਆਂ ਟੈਂਸ਼ਨਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਮੋਸ਼ਨ ਦੀ ਦੌੜ..ਕਈ ਵਾਰ ਥੱਕਿਆ ਟੁਟਿਆ ਆਇਆ ਓਹਨਾ ਤੇ ਖਿਝ ਵੀ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ..!
ਉਹ ਅੱਗੋਂ ਚੁੱਪ ਜਿਹੇ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਗੁਟਕਾ ਫੜ ਪਾਠ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ..
ਫੇਰ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਨਜਰ ਨਾ ਮਿਲਾਉਂਦੇ..
ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਇਹਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਮੈਂ ਕਿੰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ..!

ਫੇਰ ਨਾਲਦੀ ਦੇ ਆਖਣ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੀ ਟਹਿਲ ਪਾਣੀ ਲਈ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਰੱਖ ਲਿਆ..
ਓਹੀ ਓਹਨਾ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲਦਾ..ਮੂੰਹ ਹੇਠ ਧੋਵਾ ਸਿਰ ਤੇ ਪਰਨਾ ਬੰਨ੍ਹਦਾ..ਅਤੇ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਤੇ ਦਵਾਈਆਂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਵੀ ਰੱਖਦਾ!

ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਸਨੇ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਦੀ ਛੁੱਟੀ ਮਾਰ ਲਈ..
ਭਾਪਾ ਜੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਮੈਨੂੰ ਕਰਨੇ ਪਏ..
ਮੈਂ ਦਫਤਰ ਵਿਚੋਂ ਟਾਈਮ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿਨ ਵਿਚ ਇੱਕ ਦੋ ਵਾਰ ਘਰੇ ਆ ਜਾਂਦਾ..

ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਜਾਮਾ ਕੁੜਤਾ ਲੱਬਦੇ ਹੋਏ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੂਰਾਣੀ ਐਲਬੰਮ ਦਿਸ ਪਈ..
ਵਰਕੇ ਫਰੋਲਦਾ ਹੋਇਆ ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਅੱਪੜ ਗਿਆ..
ਇੱਕ ਫੋਟੋ ਵਿਚ ਉਹ ਗੋਡੇ ਥੱਲੇ ਲਾ ਘੋੜਾ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ ਤੇ ਮੈਂ ਓਹਨਾ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸਾਂ..
ਇੱਕ ਓਦੋਂ ਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸਾਈਕਲ ਦੀ ਜਾਚ ਸਿੱਖੀ..ਓਹਨਾ ਸਾਈਕਲ ਮਗਰੋਂ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜਿਆਂ ਹੋਇਆ ਸੀ..!
ਇੱਕ ਵਿਚ ਦੀਵਾਲੀ ਦੀ ਪਟਾਕਿਆਂ ਦਾ ਢੇਰ ਅਤੇ ਕਿੰਨੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਮਠਿਆਈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ..
ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਿਚ ਗੋਡੇ ਤੇ ਲੱਗੀ ਸੱਟ ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹੋਏ..
ਤੇ ਇੱਕ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਰੋਂਦੇ ਹੋਏ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾ ਰਹੇ ਸਨ..
ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਪਹਾੜੀ ਚੜ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਕੰਧਾੜੇ ਚੜਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ..!

ਤਸਵੀਰਾਂ ਬਣ ਚਾਰੇ...

ਪਾਸੇ ਖਿੱਲਰ ਗਿਆ ਬਚਪਨ ਵੇਖ ਮੈਂ ਸੁੰਨ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ..
ਸੋਚਣ ਲੱਗਾ ਕਿੰਨੇ ਸੋਹਣੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਭਾਪਾ ਜੀ..ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਡੌਲੇ,ਮੋਟੀਆਂ ਮੋਟੀਆਂ ਪਿੰਨੀਆਂ ਅਤੇ ਉਚਾ ਲੰਮਾ ਕਦ..
ਜਦੋਂ ਵੀ ਦਾਰਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਫਿਲਮ ਆਉਂਦੀ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਭਾਪਾ ਜੀ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ..ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਤਾਕਤਵਰ ਇਨਸਾਨ ਜਾਪਦੇ!
ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਘੁੰਮਣ ਘੇਰੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿੱਕਲ ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਵਾਪਿਸ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆਇਆ ਤਾਂ ਥੋੜੀ ਮੁਸ਼ਕ ਜਿਹੀ ਆਈ..
ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਵੇਖ ਗਿੱਲੇ ਹੋ ਗਏ ਬਿਸਤਰੇ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਦੀ ਨਾਕਾਮ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿਚ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸਨ..
ਸ਼ਾਇਦ ਉੱਤੇ ਹੀ ਪਿਸ਼ਾਬ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਸੀ..
ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਥੋੜਾ ਸਹਿੰਮ ਜਿਹੇ ਗਏ ਤੇ ਨਜਰਾਂ ਬਚਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਹੋਰ ਜਿਆਦਾ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਪਰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਰੀਰ ਸ਼ਾਇਦ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇ ਰਿਹਾ..!
ਮੈਂ ਦੌੜ ਕੇ ਜਾ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਭਾਪਾ ਜੀ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ ਹੁਣੇ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ..
ਗਿੱਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਆਖਣ ਲੱਗੇ “ਨਹੀਂ ਬੇਟਾ ਤੂੰ ਕਿੱਦਾਂ ਕਰੇਗਾਂ ਮੈਂ ਆਪੇ ਹੀ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ..”
“ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਭਾਪਾ ਜੀ..ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਤੇ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ ਸੌ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਨਿੱਕਾ ਹੁੰਦਾ ਸਾਂ..ਓਦੋਂ ਮੈਂ ਥੋਡਾ ਬੇਟਾ ਸਾਂ ਤੇ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ..”

ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਗਈ ਚਾਦਰ ਬਦਲਦੇ ਹੋਏ ਨੂੰ ਇਸ ਵਾਰ ਮੁਸ਼ਕ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਓਸੇ ਬਾਗ਼ ਦੇ ਖਿੜੇ ਹੋਏ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਮਿੱਠੀ-ਮਿੱਠੀ ਖੁਸਬੋ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਥੇ ਅਕਸਰ ਹੀ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਨੂੰ ਵਾਕਰ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇ ਕਿੰਨੀ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਸੈਰ ਕਰਵਾਈ ਜਾਂਦਾ ਇੱਕ ਦਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਥੱਕਿਆ ਕਰਦਾ!

ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ

...