ਕਹਾਣੀ-ਅਸਲ ਪਿਆਰ
ਭਾਗ-9
******************
ਦੂਜਾ!” ਸਨੇਹਾ ਨੇ ਦਲੇਰ ਹੋਣ ਦਾ ਢੋਂਗ ਕੀਤਾ, “ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਪਤੀ ਹੋ…..ਕੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਜਤਾ ਸਕਦੀ?”
ਸ਼ਿਵਮ ਆਪਣੀ ਹੱਸੀ ਨਾ ਰੋਕ ਸਕਿਆ,ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਇਹ ਸਵੈ-ਧਰਮੀ ਅਤੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਟਿੱਪਣੀ ਸੁਣੀ….
ਉਸਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਤੋ ਨਫ਼ਰਤ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਵਿਆਹ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਬੁਲਾਉਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਇਸ ਨਿਡਰ ਲੜਕੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਭੜਕਾਉਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕੀਤੀ…..
ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਕਿ ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀ…..
“ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਤੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ!”
ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਜਕੜਿਆ…
ਉਹ ਪਤਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਇਕ ਮਨਮੋਹਕ ਔਰਤ ਨੂੰ ਕੌਣ ਨਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅਚਾਨਕ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਸੀ, ਇਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਪਰਲੀ ਗੁੱਡੀ ਵਾਂਗ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਤੋੜਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗਾ….
ਉਹ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਨ….ਉਹ ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਅੱਧਾ ਸਿਰ ਉੱਚਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖਣਾ ਪਿਆ.
ਸੜਿਆ ਹੋਇਆ ਚਿਹਰਾ ਉਸਦੀ ਭੌਬ ‘ਤੇ ਇਕ ਦਾਗ ਨਾਲ ਮੋਟਾ ਅਤੇ ਡਰਾਉਣਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਅਫਵਾਹ ਜਿੰਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਬਲਕਿ ਹੋਰ ਭਿਆਨਕ ਸੀ….
ਇਸ ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਸਿਰਫ ਤਿੱਖੀ, ਲੰਮੀ ਅੱਖਾਂ ਕੁਝ ਮਨਮੋਹਕ ਲੱਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ….. ਜਦੋਂ ਉਹ ਉਸ ਵੱਲ ਝੁਕਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਅਦਿੱਖ ਦਬਾਅ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ.
ਉਸਦੀਆਂ ਹਨੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਿਆਹੀ ਨਾਲ ਪੇਂਟ ਕੀਤੀਆਂ, ਬੇਅੰਤ ਅਕਾਸ਼ ਜਾਂ ਬਲੈਕ ਹੋਲਜ਼ ਵਰਗੀਆਂ ਸਨ, ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੂਸ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ…..
ਜਦੋਂ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਝਾਤੀ ਮਾਰੀ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਅਚਾਨਕ ਉਹ ਡਰਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ!
ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਸਾਹ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਿਹਾ, “ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਵੀਹ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੋਵਾਂਗੀ, ਮੈਂ ਵਿਆਹ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਰਜਿਸਟਰ ਕਰਾਂਗੀ, ਫਿਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਤੀ ਕਹਾਂਗੀ…. ਹੁਣ, ਅਸੀਂ ਤਿਆਰ ਨਹੀ ਹੋਏ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਜੇ ਇੰਨੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਹਾਂ …
ਆਖਰੀ ਵਾਕ ਕਹਿਣ ‘ਤੇ ਉਸਨੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋ ਗਿਆ.
ਉਹ ਸਿਰਫ ਅਠਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਸ ਦੀ ਮੰਗੇਤਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਸੌਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਰੱਖੇਗੀ….
ਉਸ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਯੋਗ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ.
ਸ਼ਿਵਮ ਨੇ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣੀ ਅਤੇ ਅਚਾਨਕ ਉਸ ਦੇ ਦੱਸੇ ਹੋਏ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਆਸ ਵਿੱਚ ਕਿ ਇਹ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਜਲਦੀ ਵੱਡੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ.
ਉਸਦੀ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਵੇਖ ਕੇ, ਉਸਨੇ ਅਚਾਨਕ ਉਸਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਣਾ ਚਾਹਿਆ.
“ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਹਾਂ, ਉਸਨੇ ਸਨੇਹਾ ਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ.”
“ਆਹ?” ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਖੂਨ ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਡੋਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕੰਨ ਦਾ ਰੰਗ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ.
ਸ਼ਿਵਮ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਪਾਸਾ ਦੂਰ ਕਰਦਿਆਂ ਆਪਣਾ ਚਿਹਰਾ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਡਰਦੇ ਨਹੀਂ ਸੀ? ਫਿਰ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮੰਗੇਤਰ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ...

ਹੋ?”
ਉਸਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਦਿਆਂ, ਸਨੇਹਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੰਦਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਖ਼ਤ ਮਿਲਾਇਆ…..
ਉਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਫਲਰਟ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕੀ, ਜਾਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਮੈਚ ਹਾਰ ਜਾਂਦੀ.
ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁੱਠੀ ਫੜੀ, ਫਿਰ ਨਿਰਭੈ ਹੋਕੇ ਉਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਫੜਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ.
ਉਸਨੇ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਬੇਮਿਸਾਲ ਅੱਧਾ ਚਿਹਰਾ ਮੋੜ ਲਿਆ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਦੂਜੇ ਅੱਧ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਲਿਆ.
ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਉਸਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਲਗਨ ਨਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ!
ਸ਼ਿਵਮ ਇਸ ਚੁੰਮਣ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਸੀ, ਅਤੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਚੰਗਾ ਹੋਵੇਗਾ ਜੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਚੁੰਮਿਆ ਹੁੰਦਾ…ਬੱਸ ਫੇਰ ਉਸੀ ਵਕਤ ਸੈਕਟਰੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕਾਉਦਾ ਹੈਂ ਅਤ ਆ ਕੇੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਉਹ ਚਲੇ ਜਾਣ…
ਸ਼ਿਵਮ ਦੇ ਚਲੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਚੱਕਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਕੀ ਇਹ ਉਸ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਚੁੰਮਣ ਸੀ?
ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਚਿਹਰਾ ਰਜਾਈ ਵਿਚ ਦਫਨਾਇਆ ਅਤੇ ਇਸ ਵਕਤ ਉਸ ਦੀ ਅਸਲ ਭਾਵਨਾ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਨ ਵਿਚ ਪੁੱਛ ਰਹੀ ਸੀ, “ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਪਛਤਾਵਾ ਹੋ? ਜਾਂ ਸ਼ਰਮਾ ਰਹੀ ਏ? ”…..ਜਦੋ ਸ਼ਿਵਮ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈਂ ਤਾਂ ਸੈਕਟਰੀ ਆਖਦਾ ਏ ਕਿ ਸਰ,ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵੱਲੋ ਦਿੱਤਾ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਏ…
ਤੇ ਮੈਂ ਮਿਸ ਸਨੇਹਾ ਬਾਰੇ ਸਾਰੇ ਅਧਿਐਨ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜੋ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਣ ਜਾ ਰਿਹਾ,ਉਹ ਬਹੁਤ ਚੌਕਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਏ…..ਸੈਕਟਰੀ ਨੇ ਸਨੇਹਾ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸ਼ਿਵਮ ਮੇਹਤਾ ਨੂੰ ਦਿੰਦਿਆ ਆਖਿਆ,”ਸਰ ਮਿਸ ਸਨੇਹਾ ਹੋਰੀ ਤਿੰਨ ਭਾਈ ਭੈਣ ਹਨ ਤੇ ਮਿਸ ਸਨੇਹਾ ਦੇ ਅਸਲੀ ਪਾਪਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਨਹੀ ਹਨ ਤੇ ਜੋ ਇਹ ਆਦਮੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਨੇਹਾ ਦੇ ਪਿਤਾ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ,ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਤੇਰਆ ਪਿਉ ਹੈਂ….ਜਿਸ ਨੇ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਬੈਂਕਾ ਤੋ ਤੇ ਕਈ ਬੰਦਿਆਂ ਤੋ ਕਰਜ਼ ਚੁੱਕ ਕੇ ਕਈ ਬਿਜ਼ਨਸ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈਂ ਤੇ ਹਰ ਵਾਰ ਨਾਕਾਮ ਹੋਇਆ ਹੈਂ….ਤੇ ਜਿਸਦਾ ਨਤੀਜ਼ਾ ਹੁਣ ਇਹ ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਏ ਦੇ ਕਰਜ਼ ਹੇਠ ਡੁੱਬਿਆਂ ਹੋਇਆ ਹੈਂ….ਸਰ ਮਿਸ ਸਨੇਹਾ ਦਾ ਕਿਸੀ ਨਾਲ ਕੋਈ ਅਫੇਅਰ ਨਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਘਰ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ….ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਮਕੱਸਦ ਬਸ ਸਨੇਹਾ ਦੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਹੀ ਚਾਹੀਦੇ…ਤੇ ਇੰਨਾ ਕਹਿੰਦਿਆ ਸੈਕੇਟਰੀ ਚੁੱਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਏ….ਸ਼ਿਵਮ ਗਹਿਰੀ ਸੋਚ ਚ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਏ….ਤੇ ਉੱਧਰ ਅੰਕਲ.ਐਨ ਸਨੇਹਾ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਆਉਣ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰਦਾ ਏ ਤੇ ਆਪਣੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕਰਦਾ ਏ….ਸਨੇਹਾ ਆਖਦੀ ਏ ਕਿ ਇਹ ਵਿਆਹ ਉਸ ਲਈ ਸਿਰਫ਼ ਮਜਬੂਰੀ ਏ,ਹੋਰ ਕੁੱਛ ਨਹੀ….ਮੇਰੇ ਤੋ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਾ ਰੱਖਣਾ….ਸੁਣ ਕੇ ਅੰਕਲ ਐਨ ਦੁੱਖੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਭਾਵੂਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ….ਅੰਕਲ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਦੇਖ ਕੇ ਸਨੇਹਾ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦੀ ਏ…ਕਿਉਕਿ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅੰਕਲ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੋ ਨਿਕਲੇ ਅੱਥਰੂ ਉਸਨੂੰ ਬੇਚੈੱਨ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਨੇ…

ਬਾਕੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿੱਚ
#ਪ੍ਰਵੀਨ ਕੌਰ
🌹