True And Untold Love Stories
ਸਨਮਾਨ ਚਿੰਨ੍ਹ
ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆ ਕੇ ਉਹ ਸਵੇਰ ਦਾ ਅਖਬਾਰ ਪੜਨ ਬੈਠ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਨੇ ਨੂੰ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜੀ। ਬੂਹੇ ਤੇ ਸਧਾਰਣ ਜਿਹੀ ਦਿੱਖ ਵਾਲਾ ਪੇਂਡੂ ਜਾਪਦਾ ਅੱਧਖੜ ਉਮਰ ਦਾ ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਨਵਾਂ ਨਕੋਰ ਪਲੈਟੀਨਾ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਲਈ ਖੜਾ ਸੀ। ” ਪਛਾਣਿਆ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਮਾਸਟਰ ਜੀ, ਮੈਂ ਮੰਗੂ ਦਾ ਡੈਡੀ, ਜੀਹਦਾ ਨਾਂ ਤੁਸੀਂ ਗੈਰ ਹਾਜ਼ਰੀ ਕਾਰਣ ਝੂਠਾ ਮੂਠਾ ਕੱਟ ਦਿੰਦੇ ਸੀ ਤੇ ਫੇਰ ਆਪੇ ਹੀ ਪਿਛਲੀਆਂ ਹਾਜ਼ਰੀਆਂ ਲਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕਰਾ ਦਿੰਦੇ ਸੀ, ਜੀਹਦਾ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਕੋਲੋਂ ਦਾਖਲਾ ਭਰਿਆ ਸੀ, ” ਉਹ ਇਕੋ ਸਾਹੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਹੀ ਕਹਿ ਗਿਆ । ” ਅੱਛਾ ਅੱਛਾ, ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਨਲਾਇਕ? ” ” ਤੁਹਾਡੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਰੋਟੀ ਪੈ ਗਿਆ, ਫੌਜ ਚ ਅੈ ਹੁਣ ਆਸਾਮ ਦੇ ਬਾਡਰ ਤੇ, ਕੈਂਹਦਾ ਡੈਡੀ ਛੱਡ ਸ਼ੈਕਲ ਦਾ ਖੈਹੜਾ, ਓਹਦੇ ਘੱਲੇ ਪੈਸਿਆਂ ਦਾ ਆਹ ਮੋਟਰਸ਼ੈਕਲ ਲਿਆਂਦਾ, ਮਾਸਟਰ ਜੀ, ਨਾਲੇ ਕੈਂਹਦਾ ਸੀ ਪਹਿਲਾਂ ਸਰ ਨੂੰ ਡੱਬਾ ਦੇ ਕੇ ਫੇਰ ਮੋਟਰਸ਼ੈਕਲ ਘਰੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਈਂ ” । ” ਨਾਲੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਫੂਨ ਕਰਦੈ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ” । ਪੁਰਾਣੇ ਚੇਲੇ ਦੇ ਬਾਪ ਨੂੰ ਵਿਦਾ ਕਰਕੇ ਉਹ ਫਿਰ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਆ ਬੈਠਾ। ” ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਜੀ ਫਿਰ ਦੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਨਮਾਨ ਚਿੰਨ੍ਹ ਲੈਣ ਜਾਣਾ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ? ” ਉਸਦੀ ਅਧਿਆਪਕ ਪਤਨੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ। ” ਮੇਰਾ ਸਨਮਾਨ ਚਿੰਨ੍ਹ ਤਾਂ ਘਰੇ ਹੀ ਭੇਜ ਦਿੰਦੇ ਆ ਮੇਰੇ ਚੇਲੇ ਬਾਲਕੇ, ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਫੈਸਲਾ ਆਪ ਕਰ ਲੈ, ” ਉਹਨੇ ਮਿਠਾਈ ਵਾਲਾ ਡੱਬਾ ਮਾਣ ਨਾਲ ਪਤਨੀ ਅੱਗੇ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ ਹਰਜੀਤ
Write Your Story Here
ਚਰਿੱਤਰਹੀਣ
ਇਸਤਰੀ ਤੱਦ ਤੱਕ ਚਰਿੱਤਰਹੀਣ ਨਹੀ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਜਦ ਕਿ ਪੁਰਸ਼ ਚਰਿੱਤਰਹੀਣ ਨਾ ਹੋਵੇ! ਸੰਨਿਆਸ ਲੈਣ ਤੋ ਬਾਅਦ ਗੋਤਮ ਬੁੱਧ ਨੇ ਅਨੇਕ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ! ਇਕ ਵਾਰ ਉਹ ਇਕ ਪਿੰਡ ਚ ਗਏ, ਉੱਥੇ ਇਕ ਇਸਤਰੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਬੋਲੀ ਤੁਸੀ ਤਾ ਕੋਈ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਲਗਦੇ ਹੋ ਕਿ ਮੈ ਜਾਣ ਸਕਦੀ ਹਾ ਕਿ ਇਸ ਜਵਾਨੀ ਚ ਸਾਧੂਆਂ ਵਾਲੇ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨਣ ਦਾ ਕੀ ਕਾਰਣ ਹੈ? ਬੁੱਧ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਤਿੰਨ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਦਾ ਹੱਲ ਲੱਭਣ ਦੇ ਲਈ ਮੈ ਸੰਨਿਆਸ ਲਿਆ ਹੈ! ਬੁੱਧ ਨੇ ਕਿਹਾ ਇਹ ਜੋ ਸਾਡਾ ਸਰੀਰ ਜਵਾਨ ਹੈ, ਜੁਵਾ ਹੈ , ਆਕਰਸ਼ਕ ਹੈ ਇਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਬੁੱਢਾ ਹੋਵੇਗਾ , ਫਿਰ ਬਿਮਾਰੀ ਅਤੇ ਅੰਤ ਚ ਮੋਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਚਲਾ ਜਾਵੇਗਾ ! ਮੈਨੂੰ ਬਿਰਧ ਅਵਸਥਾ, ਬਿਮਾਰੀ ਤੇ ਅੰਤ ਮੋਤ ਦੇ ਕਾਰਣ ਦਾ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਹੈ! ਬੁੱਧ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੋ ਪਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਇਸਤਰੀ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਦੇ ਲਈ ਆਪਣੇ ਘਰ ਨਿਮੰਤਰਣ ਦਿੱਤਾ, ਜਲਦੀ ਹੀ ਇਹ ਗਲ ਪੂਰੇ ਪਿੰਡ ਚ ਫੈਲ ਗਈ! ਪਿੰਡ ਵਾਸੀ ਬੁੱਧ ਦੇ ਕੋਲ ਆਏ ਅਤੇ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਅਗਾਂਹ ਕੀਤਾ ਉਹ ਇਸਤਰੀ ਦੇ ਘਰ ਭੋਜਨ ਕਰਣ ਨਾ ਜਾਣ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਚਰਿੱਤਰਹੀਣ ਹੈ! ਬੁੱਧ ਨੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁਖ ਤੋ ਪੁਛਿਆ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਮੰਨਦੇ ਹੋ ਕੀ ਉਹ ਇਸਤਰੀ ਚਰਿੱਤਰਹੀਣ ਹੈ? ਮੁਖੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈ ਸੌਂਹ ਖਾ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾ ਕਿ ਉਹ ਬੁਰੇ ਚਰਿੱਤਰ ਵਾਲੀ ਔਰਤ ਹੈ! ਤੁਸੀ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਨਾ ਹੀ ਜਾਣਾ! ਬੁੱਧ ਨੇ ਮੁਖੀ ਦਾ ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਪਕੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਨੂੰ ਤਾੜੀ ਵਜਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ! ਮੁਂਖੀਆ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮੈ ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਤਾੜੀ ਨਹੀ ਵਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਦੂਜਾ ਹੱਥ ਤਾ ਤੁਸੀ ਪਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ! ਬੁੱਧ ਬੋਲੇ ਇਸੇ ਪਰਕਾਰ ਹੀ ਇਹ ਸਵੈਮ ਚਰਿੱਤਰ-ਹੀਣ ਕਿਸ ਤਰਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ , ਜਦ ਤਕ ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੇ ਪੁਰਸ਼ ਚਰਿੱਤਰ-ਹੀਣ ਨਾ ਹੋਣ! ਅਗਰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪੁਰਸ਼ ਚੰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਇਹ ਔਰਤ ਇੰਝ ਦੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਦੇ ਚਰਿੱਤਰ ਲਈ ਇਥੋਂ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਰਿਸ਼ਤੇ ਗੁੰਮ ਗਏ
ਗੁਰੂਗਰਾਮ ਦੀ ਪੌਸ਼(ਚਕਾਚੌਂਧ) ਕਾਲੋਨੀ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਸਾਲ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ।ਰਿੱਧਿਮਾ ਨਾਮ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਉਸ ਕੁੜੀ ਨੇ ਆਪਣਾ,,,ਅਕਸਰ ਉਸਦੀ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਕੁੜੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਖੇਡਦੀ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਦੀ ਉਹ ਵੀ ਦਿੱਖ ਜਾਂਦੀ। ਵੇਖਕੇ ਇੱਕ ਪਿਆਰੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਜ਼ਰੂਰ ਦਿੰਦੀ।ਇਸਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਲੰਘਦੇ-ਵੜਦਿਆਂ ਜਾਣ-ਪਹਿਚਾਣ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਵਧੀਆ ਦੋਸਤ ਬਣ ਗਏ ਅਸੀਂ।ਪਰ ਹਲੇ ਵੀ ਕਈ ਵਾਰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਾਜ਼ ਨੇ ਜੋ ਰਿੱਧੀ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦਫ਼ਨ ਕਰੀ ਬੈਠੀ ਐ।ਅਕਸਰ ਬੈਠੇ-ਬੈਠੇ ਡਰ ਜਾਂਦੀ।ਕਈ ਵਾਰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਸ਼ੌਰ ਹੋਣ ਤੇ ਸੁੱਕੇ ਪੱਤੇ ਵਾਂਗ ਕੰਬਣ ਲੱਗਦੀ।ਮੈਂਨੂੰ ਉਸਦੀ ਹਾਲਤ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਸੀ।ਉਂਞ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਨੋਰਮਲ ਲੱਗਦੀ ਸੀ ਜਮਾਂ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਹਿਜ-ਸੁਭਾਏ ਪੁੱਛ ਹੀ ਬੈਠੀ,” ਰਿੱਧੀ !ਤੁਸੀਂ ਹਰ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਤੇ ਵੀ ਐਨਾਂ ਕਿਉਂ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦੇ ਓ?ਕੁੱਝ ਤਾਂ ਐ ਤੁਹਾਡੇ ਮਨ ਚ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਐ!” ਐਨਾਂ ਕਹਿਣ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ ਰਿੱਧੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੌਂ ਗੰਗਾ ਜਮੁਨਾ ਵਹਿਣ ਲੱਗੀ। ਮੈਂ ਕੋਲ ਪਏ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਚੌਂ ਇੱਕ ਚੁੱਕਕੇ ਉਸਦੇ ਵੱਲ ਵਧਾਇਆ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ। ਬੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਉਹ ਨੋਰਮਲ ਹੋਈ। “ਰਿੱਧੀ! ਜੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਰਹੀ ਐ ,ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਓ।ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖੋ !ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੀ ਰਹੇਗੀ।” ਬੱਸ ਮੇਰੇ ਐਨਾਂ ਕਹਿਣ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਗਲੇ ਲੱਗਕੇ ਫੁੱਟ-ਫੁੱਟਕੇ ਰੌਣ ਲੱਗੀ। “ਰੀਤਿਕਾ! ਮੈਂ ਤਾਂ ਖੁਦ ਅੰਦਰ ਹੀ ਅੰਦਰ ਘੁੱਟ ਰਹੀ ਆਂ,ਅੱਜ ਜੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪਾਗਲ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੀ।” ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕੌਫ਼ੀ ਦੀਆਂ ਇੱਕ ਦੋ ਘੁੱਟਾਂ ਪੀਣ ਲਈ ਕਿਹਾ।ਕੌਫ਼ੀ ਪੀਕੇ ਉਹ ਕੁੱਝ ਕੁ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਚ ਹੋਈ ਕਿ ਕੁੱਝ ਬੋਲ ਸਕੇ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਦੱਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, “ਰੀਤਿਕਾ , ਮੇਰੇ ਹਸਬੈਂਡ(ਪਤੀ) ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਲਵਮੈਰਿਜ਼(ਪਰੇਮ ਵਿਆਹ) ਹੋਈ ਐ।ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੁੱਝ ਵਕਤ ਤੱਕ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ।ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਆਪਣੇ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦੇ ਇਕਲੌਤੇ ਬੇਟੇ ਨੇ।ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਅਸੀਂ ਗੁਰੂਗਰਾਮ। ਵਧੀਆ ਨੌਕਰੀ ਸੀ ਤੇ ਵਧੀਆ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬੀਤ ਰਹੀ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਮਾਂ
1ਅਨਮੋਲ ਨੂੰ ਕਨੇਡਾ ਆਇਆਂ,ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਹੋ ਚੱਲਿਆ ਸੀ।ਇਕੱਲੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਤੋਰ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ।ਉੱਥੇ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਜਾਂ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਅਨਮੋਲ ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਕੇ ਵੀ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ ਬੈਠਾ ਸੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਿੱਥੇ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਸੀ ਬਿਗਾਨੀ ਥਾਂ ਰੁਲਣ ਨੂੰ।ਉਸ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ, ਘਰ ਫੋਨ ਕਰਦਾ।ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਿੰਨੀ ਤਸੱਲੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ।ਬਾਹਰ ਆ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਅਤੇ ਕੰਮ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਮੁਸ਼ੱਕਤ ਕਰਨੀ ਪੈ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਦੂਜੇ ਤੀਜੇ ਦਿਨ ਹੀ ਫੋਨ ਹੁੰਦਾ।ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਫੋਨ ਆਉਣ ਤੇ ਪੁੱਤ ਦਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਜਾਨਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਰਹਿੰਦੀ।ਜਦੋਂ ਫੋਨ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜਦੀ, ਹੱਥਲੇ ਕੰਮ ਛੱਡ ਭੱਜ ਕੇ ਫੋਨ ਚੱਕਦੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਦਾ ਕੰਮ ਨਿਬੇੜ ਅਜੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਫੋਨ ਦੀ ਘੰਟੀ ਸੁਣੀ।ਕਾਫੀ ਸਮਾਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਰਹੇ,ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੌਂਸਲਾ ਦਿੰਦੇ ਰਹੇ।ਅਚਾਨਕ ਫਿਕਰਾਂ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬੀ ਮਾਂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਪੁੱਤ,ਕੋਈ ਸੰਗੀ ਸਾਥੀ ਮਿਲ ਗਿਆ ਜਾਂ ਇਕੱਲਾ ਰਹਿੰਨਾ..?” “ਹਾਂ ਮੰਮੀ, ਉਸ ਦਿਨ ਜਹਾਜ਼ ਤੋਂ ਉਤਰਦਿਆਂ ਹੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਇਨਸਾਨ ਮਿਲਿਆ ਜੋ ਸਦਾ ਲਈ ਆਪਣਾ ਬਣ ਗਿਆ।” ਅਨਮੋਲ ਨੇ ਪੂਰੇ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ। “ਕੌਣ ਹੈ ਉਹ..?”ਮਾਂ ਦੋਸਤ ਬਾਰੇ ਜਾਨਣਾਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। “ਅਸਲਮ..।” “ਹੈਂ ਅਸਲਮ ! ਉਹ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਧਰਮ ਤੋਂ ਹੈ।” “ਮੰਮੀ, ਉਹ ਲਾਹੌਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਹੈ।” “ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ !” ਮਾਂ ਸੁਣ ਫਿਕਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਈ। “ਉਸ ਦੀ ਬੋਲੀ ਵੀ ਆਪਣੇ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਬੋਲਣ ਦਾ ਸਲੀਕਾ ਬੜਾ ਪਿਆਰਾ ਹੈ।” “ਪੁੱਤ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਹੀ…ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ…।” ” ਮੰਮੀ, ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਮਰੀ ਹੋਈ ਹੈ।ਉਹ ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਂ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਵੀ ਅੰਮੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ,ਕੋਲ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਤਾਂ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ” ਅਨਮੋਲ ਨੇ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ। “ਮਾਂ ਸਦਕੇ!!ਇਹ ਵੀ ਕੋਈ ਪੁੱਛਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ।ਮਾਂ ਲਈ ਪੁੱਤ ਬਿਗਾਨੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੁੰਦੇ ਆ।ਦੋਵੇਂ ਭਰਾ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਰਹੋ।ਕਿਸੇ ਗੱਲੋਂ ਲੜਨਾ ਨਹੀਂ।” ਮਾਂ ਨੇ ਫੋਨ ਨੂੰ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਪਛਤਾਵੇ
1ਪਿੰਡ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਏਦਾਂ ਦਾ ਕੇ ਜਾਨ ਬੱਸ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸੂਲੀ ਤੇ ਹੀ ਟੰਗੀ ਰਹਿੰਦੀ..! ਬੰਨੇ ਵੱਟਾਂ..ਪਾਣੀ ਦੀ ਵਾਰੀ..ਸ਼ਰੀਕ,ਦੁਸ਼ਮਣ,ਲੜਾਈਆਂ ਝਗੜੇ ਕੋਰਟ ਕਚਹਿਰੀਆਂ ਪੁਲਸ ਠਾਣੇ..ਮੇਰੀ ਨਿੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਦੇ ਬਚਪਨ ਤੇ ਬੱਸ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੀ ਭਾਰੂ ਰਹੀਆਂ..! ਭਾਪਾ ਜੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਆਖਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਕੇ ਦਸਵੀਂ ਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਮੈਂ ਅੱਗਿਓਂ ਨਹੀਂ ਪੜਾਉਣੀ..ਇਸਨੂੰ ਆਖ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਕੇ ਰੱਖੇ ਅਗਲੇ ਘਰ ਦੀ..! ਫੇਰ ਨਤੀਜਾ ਆਇਆ..ਸਭ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਨੰਬਰ ਮੇਰੇ ਹੀ ਸਨ..ਘਰੇ ਤੁਰੀ ਆਉਂਦੀ ਰੋਈ ਜਾਵਾਂ..ਨਾਲਦੀਆਂ ਆਖਣ ਕੀ ਹੋਇਆ..ਪਰ ਅਸਲ ਗੱਲ ਦੱਸਣ ਦਾ ਹੋਂਸਲਾ ਨਾ ਪਵੇ! ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਕੂਲ ਵਾਲਿਆਂ ਸੁਨੇਹਾ ਘੱਲਿਆ..ਅਖ਼ੇ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਓ..ਏਡੀ ਹੋਣਹਾਰ ਕੁੜੀ..ਪਰ ਘਰੇ ਕਲੇਸ਼ ਪੈ ਗਿਆ..ਬਾਪ ਆਖੇ ਮੇਰੀ ਪੈਰ-ਪੈਰ ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣੀਂ..ਕੱਲ ਨੂੰ ਸਕੂਲੇ ਜਾਂਦੀ ਨਾਲ ਕੋਈ ਉੱਨੀ ਇੱਕੀ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਕੌਣ ਜੁੰਮੇਵਾਰ..ਨਹੀਂ ਪੜਾਉਣੀ ਅੱਗਿਓਂ..! ਮੈਨੂੰ ਪੜਨ ਲਿਖਣ ਦੀ ਏਨੀ ਚੇਟਕ ਕੇ ਬਹੁਕਰ ਫੇਰਦਿਆਂ ਕਦੇ ਪੂਰਾਣੀ ਅਖਬਾਰ ਦਾ ਟੋਟਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ..ਬੱਸ ਓਸੇ ਟੋਟੇ ਨੂੰ ਹੀ ਪੜ੍ਹਦੀ ਰਹਿੰਦੀ..! ਫੇਰ ਮਾਂ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਆਖਦੀ..ਤੂੰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਇਹਨਾਂ ਕਾਗਜਾਂ ਦੀ ਖੱਟੀ ਹੀ ਥੋੜਾ ਖਾਣੀ ਏ..ਕੰਮ ਵੱਲ ਵੀ ਧਿਆਨ ਦੇ..! ਫੇਰ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ..! ਸਹੁਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨਾਲ ਹੀ..ਮਾਹੌਲ ਤੇ ਅਗਲੇ ਘਰ ਵੀ ਕੁਝ ਏਦਾਂ ਦਾ ਹੀ ਸੀ ਪਰ ਖ਼ਿਆਲਾਤ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਵੱਖਰੇ..ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਦੇ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਸੋਚ ਨੇ ਮੇਰਾ ਹੁਨਰ ਪਛਾਣ ਲਿਆ..! ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਦਿੱਤਾ..ਕਿਤਾਬਾਂ ਕਾਪੀਆਂ ਦਾ ਕਾਫਲਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਰਵਾਂ ਰਵੀਂ ਹੋ ਤੁਰਿਆ..! ਬੀ.ਐੱਡ ਕਦੋਂ ਕਰ ਲਈ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ..ਫੇਰ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਸੋਚ ਨੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਪੂਰਨਾ ਪਾ ਦਿੱਤਾ..ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਐਨ ਨਾਲ ਹੀ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਥਾਂ ਤੇ ਇਕ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਖੋਹਲ ਦਿੱਤਾ..! ਲਾਗੇ ਦੇ ਗਰੀਬ ਮਜਬੂਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਰਾਮਾਤੀ ਜਿਹਾ ਆਸਰਾ ਮਿਲ ਗਿਆ..ਸਕੂਲੋਂ ਜਿੰਨਾ ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਹੁੰਦਾ ਵਾਪਿਸ ਵੰਡ ਦਿੰਦੇ..ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬਾਂ..ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵਰਦੀ..ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੈਂਡਲ..ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬਸਤਾ..! ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਚੁਫੇਰਿਓਂ ਮਿਲਦੀਆਂ ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਅਕਸਰ ਹੀ ਘਰ ਵਿਚ ਦਾਖਿਲ ਹੋ ਮੇਰੇ ਲੂ ਕੰਢੇ ਖੜੇ ਕਰ ਜਾਂਦੀਆਂ..! ਸਮੇ ਦੇ ਵਹਿਣ ਨਾਲ ਓਹੀ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਹੁਣ ਮਿਡਲ ਬਣ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ! ਇੱਕ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਚਰਿੱਤਰਹੀਣ ਭਾਗ- ਦੂਸਰਾ
(ਅਣਪਛਾਤੇ ਅਹਿਸਾਸ) (ਕੱਲ ਤੁਸੀਂ ਪੜਿਆ ਸੀ ਕਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਰਾਤ ਵੇਖਣ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ, ਤੇ ਸਿਮਰਨ ਰੁਮਾਨੀ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਨਾਲ ਹਰਮਨ ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਚ ਖੋ ਗਈ ਸੀ, ਹੁਣ ਅੱਗੇ ਪੜੋ।) ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਮਗਰੋਂ ਮੇਰੀ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਈ, ਉਸਨੇ ਰਿਬਨ ਕਟਾਈ ਵੇਲੇ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਗਿਫਟ ਲਿਆ ਸੀ, ਉਹੀ ਗਿਫਟ ਲੈਣ ਆਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, ” ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤੂੰ?” ਅੱਗੋਂ ਉਹ ਮੂੰਹ ਜਿਹਾ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ, ” ਦੀਦੀ ਤੂੰ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾ ਪੁੱਛ, ਹੈਪੀ ਨੇ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਸਭ ਕੋਲ ਰੌਲਾ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਦੀਦੀ ਪੁੱਛਦੀ ਏ ਹਰਮਨ ਨੇ ਕਿਹੜੇ ਰੰਗ ਦੀ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹੀ ਏ?” “ਅੱਛਾ ਚਲ ਫਿਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਦੱਸਦੇ”, ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਅਣਗੌਲਦਿਆਂ ਆਖਿਆ। ਉਹ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ, ” ਦੀਦੀ ਪਹਿਲੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਇਹ ਆ ਕਿ ਜੀਜੂ ਨੇ ਲਾਲ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹੀ ਆ ਤੇ ਦੂਜੀ ਇਹ ਕਿ ਐਨਾ ਲੰਮਾ ਸਿਹਰਾ ਲਟਕਾਇਆ, ਮੂੰਹ ਤਾਂ ਦਿਖਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਹੁਣ ਮੈਂ ਚੱਲੀ ਰਿਬਨ ਵੀ ਕਟਵਾਉਣਾ, ਨਾਲੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਇੱਥੇ ਹੀ ਆਉਣਾ ਏ, ਵੇਖੀ ਜਾਈਂ ਫੇਰ ਬੈਠ ਕੇ।” ਐਨਾ ਆਖ ਕੇ ਉਹ ਕਾਹਲੇ ਕਦਮੀ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਗਈ। ਹਰਮਨ ਨੇ ਲਾਲ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹੀ ਸੀ, ਗੁਲਾਬੀ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਮਨ ਮਾਯੂਸ ਹੋ ਗਿਆ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਵੀ ਤਾਂ ਲਾਲ ਲਹਿੰਗਾ ਪਾਇਆ, ਇਹਦਾ ਮਤਲਬ ਸਾਡੀ ਪਸੰਦ ਵੀ ਮਿਲਦੀ ਆ, ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਫਿਰ ਤੋਂ ਚਾਅ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ। ਅੱਧੇ ਕੁ ਘੰਟੇ ਮਗਰੋਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈਆਂ, ਸਭ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛ ਰਹੀਆਂ ਸੀ, “ਤੂੰ ਤਾਂ ਸੋਮਵਾਰ ਦੇ ਵਰਤ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰੱਖਦੀ, ਫੇਰ ਐਨਾ ਸੋਹਣਾ ਪਰਾਹੁਣਾ ਤੈਨੂੰ ਕਿੱਥੋਂ ਮਿਲ ਗਿਆ?”, ਹਾਲੇ ਜਵਾਬ ਮੈਂ ਦਿੱਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕੁੜੀ ਬੋਲੀ, ” ਤੁਸੀਂ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਪੱਕਾ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ ਹੋਣੀ ਆ, ਤਾਂ ਹੀ ਜੀਜਾ ਤੇਰੇ ਲਹਿੰਗੇ ਨਾਲ ਦੀ ਪੱਗ ਬੰਨ ਕੇ ਆਇਆ “, ਮੈਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇ ਰਹੀਆਂ ਐਨੇ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬੋਲੀ, ” ਸਿਮਰਨ ਜੀਜੂ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਜੈਸੀ ਕਰਨੀ ਵੈਸੀ ਭਰਨੀ
ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਲਈ ਪਿੱਛਲੀ ਕਹਾਣੀ (ਲਹੂ ਚਿੱਟਾ ਹੋ ਗਿਆ) ਜ਼ਰੂਰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਜੀ . ਨਾਲ਼ ਦੇ ਜੰਮੇ ਭਰਾ ਅਤੇ ਭੈਣ ਦੇ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਉਂ ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਉਦਾਸ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਐਨੇ ਸਾਲ ਇੰਗਲੈਂਡ ਰਹਿਕੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ. ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਨ ਨਾਲ ਮਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਸੀ ਕੀ ਜੋ ਕਰੇਗਾ ਸੋਈ ਭਰੇਗਾ , ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਕੋਈ ਕਾਲਾ ਪੈਸਾ ਨਹੀਂ ਕਮਾਇਆ ਸੀ. ਨਾ ਹੀ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਕੀਤਾ ਸੀ. ਸਦਾ ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਹੱਕ ਸੱਚ ਦੀ ਰੋਟੀ ਖਾਧੀ ਸੀ. ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਡੇਢ ਮਹੀਨਾ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਸੀ. ਕੋਈ ਖ਼ਬਰਸਾਰ ਲੈਣ ਲਈ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਮੈਨੂੰ ਆਇਆ. ਅੱਜ ਐਤਵਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ. ਗੁਰਦਵਾਰਾ ਸਾਹਿਬ ਜਾਣ ਲਈ ਸਵੇਰੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਅਚਨਚੇਤ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਫ਼ੋਨ ਆਇਆ . ਮੈਂ ਵੇਖਿਆ ਇਹ ਨੰਬਰ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਸੀ. ਫ਼ੋਨ ਚੁੱਕਿਆ ਤਾਂ ਅਵਾਜ ਕੁਝ ਪਹਿਚਾਣੀ ਜਹੀ ਜਾਪਦੀ ਸੀ, ਫੋਨ ਵਿੱਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ “” ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਾ ਖਾਲਸਾ, ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫ਼ਤਿਹ. ਮੈਂ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸਰਪੰਚ ਬੋਲਦਾ . ਏ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਸਰਪੰਚ ਸਨ ਜਦੋ ਮੈਂ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜਦਾ ਸੀ. ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਰਪੰਚ ਤਾਂ ਕਈ ਬਣੇ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਏਨੀ ਜਿਆਦਾ ਇਜ਼ਤ ਨੀ ਮਿਲੀ ਜਿੰਨੀ ਕਿ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਲੋਕ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦਿੰਦੇ ਸਨ . ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਸਨ. ਇੰਨੇ ਸੁਲਜੇ ਤੇ ਸਿਆਣੇ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਮੈਨੂੰ ਸਵੇਰੇ-ਸਵੇਰੇ ਆਇਆ ਗੱਲ ਤਾ ਜ਼ਰੂਰ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਅਤੇ ਖ਼ਾਸ ਹੋਣੀ ਸੀ. ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕੀ ਮੇਰਾ ਭਾਈ ਮੁੜ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ . ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਜਿਸ ਭਜਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਵੇਚੀ ਸੀ, ਉਸੇ ਭਜਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਫਸਾਇਆ ਸੀ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ਨੂੰ , ਘਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਨਕਲੀ ਨਿਕਲੇ . ਜਿਸ ਪ੍ਰਾਪਰਟੀ ਡੀਲਰ ਰਾਹੀਂ ਘਰ ਦਾ ਸੌਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ. Continue Reading…
Write Your Story Here
