True And Untold Love Stories
ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ
Part 1.ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਦੋ ਭਰਾਵਾਂ ਤੇ ਹੈ । ਜਿਸਦੇ ਪਾਤਰ ਹਨ ਗੋਲੂ ਤੇ ਮੋਲੂ ਅਤੇ ਦੀਪਾ । ਗੋਲੂ ਅਤੇ ਮੋਲੂ ਦੋ ਭਰਾ ਸਨ। ਉਹ ਨੀਲਮਪੁਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਗੋਲੂ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸੇਖੋਰ ਸੀ ਤੇ ਮੋਲੂ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਸੀ।ਗੋਲੂ ਤੇ ਮੋਲੂ ਦੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਚੰਗੀ ਬਣਦੀ ਸੀ। ਦੋਵੇਂ ਭਰਾ ਮਿਲਜੁਲ ਕੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਗੋਲੂ ਵਿਚ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਕੋਈ ਵੀ ਗੱਲ ਸਹਿਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਸਕਦਾ । ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਆਪਣਾ ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਵਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮੋਲੂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਸੀ । ਉਹ ਹਰ ਗੱਲ ਸਹਿ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਦੇ ਕਰਕੇ ਹੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਹਰ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਸਫ਼ਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਗੋਲੂ ਅਤੇ ਮੋਲੂ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਮੋਲੂ ਦੀ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਟੱਕਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਬਹੁਤ ਗੁਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੋਲੂ ਦੇ ਚਪੇੜ ਮਾਰਦਾ ਹੈ। ਮੋਲੂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ ਪਰ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਗੋਲੂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੋਲੂ ਉਸ ਨੂੰ ਲੜਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਗੋਲੂ ਉਸ ਦੀ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਮੋਲੂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਗੋਲੂ ਨੂੰ ਉਥੋਂ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗੋਲੂ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ – ਜਾਂਦੇ ਮੋਲੂ ਤੋਂ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦਾ ਏ ਕਿ ਤੂੰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ। ਮੋਲੂ ਉਸ ਨੂੰ ਹੱਸਕੇ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਏ ਗੋਲੂ ਵੀਰ ਉਥੇ ਗਲਤੀ ਮੇਰੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਟੱਕਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਹੀ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਜੇ ਮੈਂ ਉਸ ਨਾਲ ਬਹਿਸ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਫਾਇਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਣਾ। ਬਹਿਸ ਕਰਣ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸਾਨ ਹੀ ਨੁਕਸਾਨ ਸੀ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਮੋਲੂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਗੋਲੂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗੱਲ ਦਾ ਹੱਲ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਰੌਂਗ ਨੰਬਰ
1ਏਦਾਂ ਕਈ ਵਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਸਾਡਾ ਕਦੀ ਨਾ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਅੰਜਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਰੌਂਗ ਨੰਬਰ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਸ ਰੌਂਗ ਨੰਬਰ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚ ਕੁਝ ਵੱਖਰਾ ਹੈ। ਜੌ ਕਿ ਆਪ ਸਭਨੂੰ ਕਹਾਣੀ ਪੱੜਕੇ ਸਮਝ ਆਵੇਗਾ। ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਕੇ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਸਵਾਦ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ, ‘ਤੇ ਚਲੋ ਆਓ “ਆਪਾਂ ਆਪ ਕਹਾਣੀ ਪੜਦੇ ਹਾਂ। ” ( ਰੌਂਗ ਨੰਬਰ ) ਬੀਤ ਗਏ ਜੌ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ , ਓਹ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਜਿਉਂ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ, ਜੌ ਸੀ ਯਾਦ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਭਰੀ, ਹੁਣ ਓਹ ਸੁੱਕਾ ਕਿਨਾਰਾ ਕੀ ਕਰਨਾ, ਬਣ ਮੰਗਤਾ ਤੂੰ, ਚਾਦਰ ਬਿਛਾਂਕੇ, ਹੁਣ ਰਾਜਾ ਬਣਕੇ ਕਿ ਕਰਨਾ, ਬੀਤ ਗਏ ਜੌ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ, ਓਹ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਜਿਉਂ ਕਿ ਕਰਨਾ । ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨਾ ਮੰਨਦਾ ਮੇਰੀ, ਕਹਿੰਦਾ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੁਣ ਹੋ ਗਈ ਦੇਰੀ, ਜੌ ਸੀ ਤੇਰੀ ਦਿਲ ਰੂਬਾ ਵੇ, ਤੂਰ ਗਈ ਕਿਤੇ ਬਣ ਹਨੇਰੀ, ਓਹੀ ਚੰਨ, ਓਹੀ ਤਾਰੇ ਨੇ, ਹੁਣ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਛਾਂਵੇ ਬਹਿਕੇ ਕਿ ਕਰਨਾ, ਬੀਤ ਗਏ ਜੌ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ, ਓਹ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਜਿਉਂ ਕੇ ਕਿ ਕਰਨਾ। ਸੋਚਾਂ ਸੋਚ ਓਹ ਸੋਚ ਜੀ ਬਣਦੀ, ਜਾਦੂਗਰਨੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਜਾਦੂ ਕਰਦੀ, ਹੈ ਤਾਂ ਸੀ ਮੈ ਕੱਲਾ ਕਾਰਾ, ਮਿਲ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਮੰਜਿਲ ਬਣਦੀ , ਹੁਣ ਕੰਮਜ਼ੋਰਾਂ ਵਾਂਗੂ ਗਿਣ ਗਿਣ ਦੁੱਖ ਦੱਸ ਕੇ, ਦਿਲ ਹੁਣ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਕਰਨਾ, ਬੀਤ ਗਏ ਜੌ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ, ਓਹ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਜਿਉਂ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ। ਕੱਚੀਆਂ ਸੀ ਜੌ ਲੱਗੀਆਂ ਪ੍ਰੀਤਾਂ, ਹੁਣ ਨਵਿਆਂ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ, ਇਕ ਪਲ ਵਿਚ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਜੌ, ਓਹ ਸ਼ਕਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਜਿਉਂ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ, ਬੀਤ ਗਏ ਜੌ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ, ਓਹ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਜਿਉਂ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਲਿਖਿਆ ਆਪ ਹੀ ਪੜਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਲਈ ਦਾ ਹੈ। ਏਦਾਂ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਮੈਂ ਕਈ ਵਾਰ ਲਿਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਮੈਂਨੂੰ ਉਸਦੀ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮਤਲਬ ਕਿ ਮੇਰਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤੇ ਆਖਰੀ ਪਿਆਰ, ਜਿਨੂੰ ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਭੁਲਾ ਸਕਿਆ ਹਾਂ। ਤੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਕਦੀ ਭੁਲਾ ਵੀ ਨਾ ਪਾਵਾਂ…… । ਓਏ ਪੁੱਤਰ ਰਹਿਮਾਨ ਤੇਰਾ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ
1ਪੈਦਲ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਨੂੰ ਚੱਕਰ ਜਿਹਾ ਆਇਆ..ਲੱਗਾ ਐਨਰਜੀ ਲੈਵਲ ਸਿਫ਼ਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੋਵੇ..! ਮੈਂ ਓਥੇ ਬੈਠ ਗਿਆ..ਬੈਗ ਚੋ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬੋਤਲ ਕੱਢੀ..ਅੱਧੀ ਮੁਕਾ ਦਿੱਤੀ.. ਬੇਧਿਆਨੀ ਵਿਚ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦੇ ਰਿਕਸ਼ੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਦਿੱਤਾ.. ਆਖਿਆ ਛਤਰੀ ਤਾਂਣ ਦੇਵੇ..ਅੱਠ ਲੱਖ ਦੀ ਗੱਡੀ ਵਿਚ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਅੱਜ ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਿਚ..ਕੋਈ ਵੇਖੂ ਤਾਂ ਕੀ ਆਖੂ..! ਏਜੰਸੀ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਗੁੱਸਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ..ਸਿਰਫ ਦੋ ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਟੁੱਟਣ ਤੇ ਗੱਡੀ ਕਿੱਦਾਂ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦੇ..! ਬਾਸ ਦੀ ਧਮਕੀ..ਨੌਕਰੀ ਵੱਲੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਜੁਆਬ ਮਿਲ ਸਕਦਾ..ਕਰੋਨਾ..ਲਾਕ-ਡਾਊਨ..ਜੀ.ਡੀ.ਪੀ,ਘਰ ਦੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤਾਂ..ਪਲਾਟ ਤੇ ਲਿਮਟ..ਕਰਜੇ ਦਾ ਵਿਆਜ..ਨਿਆਣਿਆਂ ਦੀ ਪੜਾਈ..ਕੋਲੋਂ ਤੁਰੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਮੇਰਾ ਮਜਾਕ ਉਡਾਉਂਦੇ ਲੱਗ ਰਹੇ ਸਨ! ਮੈਂ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਪੈਡਲ ਮਾਰਦੇ ਡਰਾਈਵਰ ਨੂੰ ਪੈ ਨਿੱਕਲਿਆ.. ਬੰਦ ਕਰ ਇਹ ਮਾਣਕ..ਇਥੇ ਮਾਏਂ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਵਾਟ ਲੱਗੀ ਪਈ ਏ ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਗੀਤ ਅਹੁੜ ਰਹੇ ਨੇ” ਬ੍ਰੇਕ ਮਾਰ ਲਈ.. ਅਖ਼ੇ ਮੇਰਾ ਰਿਕਸ਼ਾ ਏ..ਮੇਰੀ ਮਰਜੀ ਗੀਤ ਗਾਵਾਂ ਜਾਂ ਚੁੱਪ ਰਹਾਂ..ਜੇ ਨਹੀਂ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਬੇਸ਼ੱਕ ਉੱਤਰ ਜਾਵੋ..ਪੈਸੇ ਵੀ ਨਾ ਦੇਵੋ! ਮੱਥਾ ਠਣਕਿਆ..ਇਥੇ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕੁਝ ਨੀ ਮਿਲਣਾ..ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ..ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਗਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ..”ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਗਵਾ ਲਈ ਤੂੰ..ਜਿੰਦੜੀਏ ਕੁਝ ਨਾ ਜਹਾਨ ਵਿਚੋਂ ਖੱਟਿਆ” ਫੇਰ ਉਸਨੇ ਸਹਿ ਸੂਬਾ ਹੀ ਸਵਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ..ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਥੋਡਾ ਨਾਮ ਕੀ ਏ..? ਆਖਿਆ ਸੰਤੋਖ ਸਿੰਘ..! ਹੱਸ ਪਿਆ ਅਖ਼ੇ ਗਲਤ ਨਾਮ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੁਹਾਡਾ..ਏਨਾ ਗੁੱਸਾ..ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਤੇ ਬੜੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ..ਬਾਣੀ ਪੜਿਆ ਕਰੋ..ਫੇਰ ਵੇਖਿਓ ਜਿਹੋ ਜਿਹਾ ਨਾਮ ਓਹੀ ਜਿਹੀ ਸੀਰਤ ਬਣ ਜਾਊ..! ਹੁਣ ਤੱਕ ਮੈਨੂੰ ਓਸਤੇ ਗੁੱਸਾ ਆਉਣਾ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ..! ਪੁੱਛਿਆ ਤੇਰਾ ਟੱਬਰ..? ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਹੋਏ..ਨਾਲਦੀ ਤੇ ਦੋ ਸਾਲ ਦਾ ਪੁੱਤ..ਸੁੱਤੇ ਪਿਆਂ ਤੇ ਕੋਠਾ ਆਣ ਪਿਆ..ਥਾਏਂ ਮੁੱਕ ਗਏ..ਬੱਸ ਸੱਤ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਧੀ ਬਚੀ ਏ..ਮਗਰ ਲਮਕਾਏ ਹੋਏ ਪੰਘੂੜੇ ਤੇ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਏ..ਬੜੀ ਕਰਮਾ ਵਾਲੀ ਏ..ਕਦੀ ਰੋਂਦੀ ਨਹੀਂ..ਬੱਸ ਭੁੱਖ ਲੱਗਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਨ ਲੱਗਦੀ ਏ..! ਮੈਂ ਮਗਰ ਭਓਂ ਕੇ ਵੇਖਿਆ..ਉਹ ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਰਾਮ ਨਾਲ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ..! ਆਖਿਆ ਇਸਨੂੰ ਘਰੇ ਕਿਓਂ ਨੀ ਛੱਡ ਕੇ ਆਉਂਦਾ? ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਜਮਾਨਾ ਬੜਾ ਭੈੜਾ ਆ ਗਿਆ..ਗਲੀ-ਗਲੀ ਅਵਾਰਾ ਭੇੜੀਏ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ..ਛੇਆਂ-ਛੇਆਂ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਜਾਗਦੀਆਂ ਜਮੀਰਾਂ
ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਜਨਮੇਂ ਫਾਈਟ ਮਾਸਟਰ ਵੀਰੂ ਦੇਵਗਨ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਅਜੇ ਦੇਵਗਨ ਦੀ ਗੱਡੀ ਅੱਗੇ ਖਲੋਤਾ ਕੱਲਾ ਸਿੰਘ ਅੰਦਰ ਬੈਠੇ ਨੂੰ ਲਾਹਨਤਾਂ ਪਾ ਰਿਹਾ.. ਸ਼ਰਮ ਕਰ..ਥੂ ਤੇਰੇ ਤੇ..ਪੱਗਾਂ ਬੰਨ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਂਦਾ ਏ..ਗੱਲ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਉਲਟ ਕਰਦਾ ਏਂ.. ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿਚ ਦੋ ਜੀਪਾਂ ਤੇ ਇੱਕੋ ਵੇਲੇ ਪੈਰ ਰੱਖ ਬਦਮਾਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪਲਟੀਆਂ ਮਰਵਾਉਂਦਾ ਜੇਮਸ ਬਾਂਡ ਅੱਗਿਓਂ ਹੱਥ ਜੋੜੀ ਜਾਂਦਾ..! ਜਮੀਰਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਤੀਰ ਵਾਲਾ ਬਾਬਾ ਚੇਤੇ ਆ ਗਿਆ.. ਸ਼ਰੇਆਮ ਆਖਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ..ਅਸਲ ਮੌਤ ਸਰੀਰ ਦੇ ਮਰਨ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਜਮੀਰ ਦੇ ਮਰਨ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਏ..! ਪੱਤਰਕਾਰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਰਦੇ..ਸੰਤ ਜੀ ਤੁਹਾਡਾ ਆਖਿਰ ਦਿੱਲੀ ਨਾਲ ਰੌਲਾ ਹੈ ਕੀ? ਅੱਗੋਂ ਆਖਦਾ ਭਾਈ ਦਿੱਲੀ ਆਖਦੀ ਧੌਣ ਨੀਵੀਂ ਕਰਕੇ ਤੁਰਿਆ ਕਰ ਤੇ ਮੈਂ ਉੱਚੀ ਕਰ ਕੇ ਤੁਰਦਾ..ਬੱਸ ਆਹੀ ਰੌਲਾ! ਧੌਣ ਉੱਚੀ ਕਰ ਕੇ ਓਹੀ ਤੁਰੂ ਜਿਸ ਕੋਲ ਗਵਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਨਾ ਹੋਵੇ.. ਨਾ ਹੀ ਬੱਚੇ ਸੈੱਟ ਕਰਨ ਦਾ ਫਿਕਰ..ਕੁਰਸੀਆਂ ਅਹੁਦਿਆਂ ਦੀ ਵੀ ਝਾਕ ਨਾ ਹੋਵੇ..! ਅਕਸਰ ਹੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ,ਐਕਟਰ,ਅਫਸਰਸ਼ਾਹੀ ਅਤੇ ਰਾਜਸੀ ਲੀਡਰਾਂ ਦੇ ਜ਼ਿਹਨ ਵਿਚ ਦਿਨੇ ਰਾਤ ਬੱਸ ਮੁਨਾਫ਼ਾ,ਹਿੱਟ ਫ਼ਿਲਮਾਂ,ਪ੍ਰੋਮੋਸ਼ਨਾਂ ਤਰੱਕੀਆਂ,ਰਾਜਸੀ ਅਹੁਦੇ ਅਤੇ ਚੇਅਰ ਮੈਨੀਆਂ ਹੀ ਘੁੰਮਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ..! ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਉਲਟ ਫੇਰ..ਫਿਕਰ..ਅਤੇ ਚਿੰਤਾਵਾਂ..! ਮਨ ਵਿਚ ਚੱਲਦਾ ਇਹੋ ਕੁਝ ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਮੀਰ ਨਾਮ ਦੇ ਪੰਛੀ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੰਦਾ! ਦੇਵਗਨ ਸੋਚਦਾ ਅਕਸ਼ੇ ਹਿੱਟ ਹੋ ਗਿਆ..ਅਕਸ਼ੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕੋਲੋਂ ਡਰੀ ਜਾਂਦਾ..! ਵਕਤੀ ਤੌਰ ਦੇ ਏਦਾਂ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦੇ ਆਏ.. ਹਿਟਲਰ ਮੁਸੋਲੀਨੀ..ਮੌ ਜੇ ਤੁੰਗ..ਤੇ ਅੱਜ ਵਾਲਾ ਕੁੰਵਰ ਹਿਟਲਰ ਸਾਬ..! ਤੀਹ ਪੈਂਤੀ ਵਰੇ ਪਿੱਛੇ ਚਲੇ ਜਾਓ.. ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਵਹਿਮ ਸੀ ਕੇ ਦੁਨੀਆ ਸਾਡੀ ਤਲੀ ਤੇ ਟਿੱਕੀ ਏ..ਥੱਲਿਓਂ ਕੱਢ ਲਈ ਤਾਂ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਪਵੇਗੀ..ਅੱਜ ਕਿਧਰੇ ਨਾਮੋ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ..! ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਸਾਕ ਸਬੰਦੀ ਜਦੋਂ ਅਹੁਦੇ ਦੀ ਸਿਖਰ ਤੇ ਪੁੱਜੇ ਤਾਂ ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਵਾਲਾ ਦੈਂਤ ਨਿਗਲ ਗਿਆ..! ਅੱਸੀ ਸਾਲ ਦਾ ਵੀ ਸੋਚੀ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਬਚਾ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ! ਅਗਲੇ ਪਲ ਕੀ ਖਬਰ ਨਹੀਂ ਔਰ ਪਲਾਨਿੰਗ ਸੌ ਸਾਲ ਕੀ.. ਹਰ ਵੇਲੇ ਬੱਸ ਇਹੋ ਉਧੇੜ ਬੁਣ..! ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਹੋਟਲ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦਿਆਂ ਇੱਕ ਜਾਣਕਾਰ.. ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਢੀਂਡਸਾ ਦਾ ਕੁੜਤਾ ਪਜਾਮਾਂ ਪ੍ਰੈਸ ਕਰਵਾਉਣ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਸਰਦੂਲ ਸਿਕੰਦਰ
ਚੜ੍ਹਦੇ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਸਲਾਮ….… ਸਰਦੂਲ ਸਿਕੰਦਰ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਸਿਲਸਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸਰਦੂਲ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਦੇਖੋ ਜੀ ਇਹ ਸੱਚ ਏ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਦੌਰ ਚ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਉਦੋਂ ਜ਼ਮਾਨਾ ਸਨਬੰਧੀ ਸਮਾਜ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਖੜ੍ਹਦਾ ਪਰ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਬੁਲੰਦੀਆਂ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਸਭ ਤੁਹਾਡੇ ਮਗਰ ਹੋ ਤੁਰਦੇ ਹਨ। ਸਰਦੂਲ ਨੇ ਦਸਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦਾ ਮੈਂ ਦਿੱਲੀ HMV ਦੇ ਆਫਿਸ ਗਿਆ ਕਿਰਾਇਆ ਵੀ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਦੋਸਤ ਕੋਲੋ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ,ਮੈਂ Hmv ਦੇ ਮੈਨੇਜਰ ਜ਼ਹੀਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਰ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਸੁਣੋ ਤੇ ਸੁਣਕੇ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨਾ ਮੇਰਾ ਪਰ ਉਸਨੇ ਮੇਰੀ ਬਾਰ ਬਾਰ ਦੀ ਅਰਜ਼ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਕੇ ਵਿਅੰਗ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਕਿ ਫੇਰ ਬੁਲਾਵਾਂਗੇ ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਮੈਂ ਪੌੜੀਆਂ ਚ ਆਕੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਜ਼ਹੀਰ ਨੇ ਮੇਰਾ ਐਡਰੈਸ ਤਾਂ ਨੋਟ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਮੈਂ ਉੱਪਰ ਜਾਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਰ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਾ ਪਤਾ ਤੇ ਨੋਟ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਉਸਨੇ ਫੇਰ ਮੇਰਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਂਦੇ ਸਿਗਰਟ ਦੀ ਡੱਬੀ ਜੋ ਉਹ ਕੂੜੇਦਾਨ ਚ ਸੁੱਟਣ ਹੀ ਵਾਲਾ ਸੀ ਕਹਿੰਦਾ ਅਰੇ ਹਾਂ ਪਤਾ ਬਤਾਓ !ਮੈਂ ਕਿਹਾ sorry ਸਰ ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਉਤਰਦੇ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕੂੜੇਦਾਨ ਚ ਸੁੱਟ ਦੇਵੋਗੇ ਇਸ ਲਈ by by……… ਸਰਦੂਲ ਨੇ ਅੱਗੋਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬਾਈ ਜੀ ਅੱਲ੍ਹਾ ਨੇ ਮੇਰੀ ਸੁਣੀ ਤੇ ਮੈਂ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਕਾਮਯਾਬੀ ਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹਦਾ ਗਿਆ ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਜ਼ਹੀਰ ਅਹਿਮਦ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਕਿ ਸਰਦੂਲ HmV ਲਈ ਵੀ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਾ ਦੋ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਉਹੀ ਸਰਦੂਲ ਹਾਂ sorry ਸਰ ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੀ hmv ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕਦੇ ਵੀ ਵਕ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ…. ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਦੌਰ ਚੋਂ ਹੇਮਾ ਦਾਸ ਵੀ ਗੁਜ਼ਰੀ ਜਦੋਂ ਪੈਰਾਂ ਚ ਪਉਣ ਲਈ ਬੂਟ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਲੈ ਕੇ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਤੇ ਅੱਜ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਮਹਿੰਗੇ ਬੂਟਾਂ ਦੀ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਹੇਮਾ ਦਾਸ ਦਾ ਨਾਮ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ …..ਇਹੋ ਫ਼ਿਤਰਤ ਏ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸਾਡੀ ਲੋੜ੍ਹਵੰਦ ਦੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਲੋੜ੍ਹ ਹੁੰਦੀ ਐ ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਆਪਣਾ ਉਲੂ ਸਿੱਧਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਦੋਂ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਸੁਖ ਸ਼ਾਂਤੀ
1ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਹੀ ਆਪਣੇ ਸਧਾਰਨ ਜਿਹੇ ਦਿਸਦੇ ਘਰ ਕਰਕੇ ਦੋਸਤਾਂ-ਜਾਣਕਾਰਾਂ ਵਿਚ ਮਜਾਕ ਦਾ ਪਾਤਰ ਬਣਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਸਾਂ! ਇੱਕ ਦਿਨ ਓਸੇ ਘਰ ਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ ਬਿੜਕ ਹੋਈ.. ਵੇਖਿਆ ਇੱਕ ਕੁੱਤਾ ਸੀ.. ਜਰਾ ਜਿੰਨਾ ਪੁੱਚਕਾਰਿਆ ਤਾਂ ਝੱਟ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਆਇਆ! ਫੇਰ ਏਧਰ ਓਧਰ ਵੇਖਿਆ..ਮੁੜ ਸਿੱਧਾ ਬਾਰੀ ਵੱਲ ਗਿਆ ਤੇ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਵਿਚ ਬੈਠ ਮਿੰਟਾ ਸਕਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦਰ ਸੌਂ ਗਿਆ! ਦੋ ਕੂ ਘੰਟੇ ਮਗਰੋਂ ਉਠਿਆ..ਆਕੜ ਜਿਹੀ ਲਈ..ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਪੂਛਲ ਹਿਲਾਈ..ਫੇਰ ਕੰਨ ਨੀਵੇਂ ਜਿਹੇ ਕਰ ਧੰਨਵਾਦ ਜਿਹਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ..! ਆਦਤਾਂ ਤੋਂ ਕਾਫੀ ਸੁਲਝਿਆ ਹੋਇਆ ਲੱਗਾ! ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਠੀਕ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਹਰਕਤ ਹੋਈ.. ਹੁਣ ਵੀ ਓਹੀ ਸੀ..ਦੁੰਮ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਆਇਆ..ਓਸੇ ਬਾਰੀ ਲਾਗੇ ਦੋ ਘੰਟੇ ਸੁੱਤਾ ਤੇ ਫੇਰ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਗਿਆ! ਹੁਣ ਇਹ ਰੋਜ ਦਾ ਵਰਤਾਰਾ ਬਣ ਗਿਆ! ਇੱਕ ਦਿਨ ਇੱਕ ਰੁੱਕਾ ਲਿਖ ਉਸਦੇ ਪਟੇ ਨਾਲ ਬੰਨ ਦਿੱਤਾ “ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਵੀ ਹੋ..ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੇ ਹੋ..ਤੁਹਾਡਾ ਇਹ ਰੱਬ ਦਾ ਜੀ ਬੜਾ ਪਿਆਰਾ ਤੇ ਸਿਆਣਾ ਹੈ..ਮਿਥੇ ਟਾਈਮ ਤੇ ਦਸਤਕ ਦਿੰਦਾ ਹੈ..ਬੂਹਾ ਖੋਲ੍ਹਦਿਆਂ ਹੀ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਆਉਂਦਾ ਹੈ..ਦੋ ਘੜੀਆਂ ਸੌਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ..ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਕੇ ਇਸਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਹੈ ਕੀ ਏ” ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਓਸੇ ਪਟੇ ਨਾਲ ਬੰਨੇ ਰੁੱਕੇ ਵਿਚ ਜਵਾਬ ਆ ਗਿਆ.. “ਭਾਜੀ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੈ ਸਾਢੇ ਘਰ..ਚੰਗਾ ਕਾਰੋਬਾਰ..ਚੰਗਾ ਰਿਜਕ ਹੈ..ਚੰਗੀਆਂ ਸੁਖ ਸਹੂਲਤਾਂ..ਪਰ ਇੱਕੋ ਚੀਜ ਦੀ ਕਮੀਂ ਹੈ..ਸੁਖ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ..ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕਲੇਸ਼ ਪਿਆ ਰਹਿੰਦਾ..ਨਿੱਕੀ-ਨਿਕੀ ਬਹਿਸ ਲੜਾਈ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ..ਫੇਰ ਮਾਰਨ ਮਰਾਉਣ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਦੇਰ ਰਾਤ ਤੱਕ ਚੱਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ..ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੇ ਚੀਖਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਓਸਤੇ ਤੇ..ਇਸ ਮਾਹੌਲ ਵਿਚ ਇਹ ਵਿਚਾਰਾ ਡਰ ਕੇ ਨੁੱਕਰੇ ਲੱਗਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਸਦੀ ਨੀਂਦ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ..ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਲਈ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰੇ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ..” ਕਲਾ ਕਲੰਦਰ ਵੱਸੇ ਤੇ ਘੜਿਓਂ ਪਾਣੀ ਨੱਸੇ” ਵਾਲੀ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਆਖੀ ਕਹਾਵਤ ਯਾਦ ਕਰ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੇ ਨਜਰ ਰੁੱਕੇ ਤੇ ਲਿਖੀ ਆਖਰੀ ਲਾਈਨ ਤੇ ਜਾ ਪਈ.. “ਭਾਜੀ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਤਰਾਜ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਕਦੀ-ਕਦੀ ਸੁਕੂਨ ਦੀਆਂ ਦੋ ਘੜੀਆਂ ਕੱਟਣ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਵੱਡਾ ਸ਼ਗਨ
ਆਖਰੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਜਦੋਂ ਭਾਪਾ ਜੀ ਨੇ ਮੰਜਾਂ ਪੱਕਾ ਹੀ ਫੜ ਲਿਆ ਤਾਂ ਵੀ ਓਹਨਾ ਦੋਹਤੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਤੇ ਬੀਜੀ ਹੱਥ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਘੱਲਿਆ..ਖਿਡੌਣੇ,ਕਿਤਾਬਾਂ,ਬੂਟ ਅਤੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਲੀੜੇ ਲੱਤੇ! ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਦੋਵੇਂ ਅੱਗੜ-ਪਿੱਛੜ ਹੀ ਚੜਾਈ ਕਰ ਗਏ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਫਲੈਟ ਵਿਚ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਏ..! ਓਥੇ ਆਸ ਪਾਸ ਰਹਿੰਦੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਬਾਬਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਦਾਰ ਜੀ ਹੀ ਲੱਭਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਪਰ ਮਨ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਤਸੱਲੀ ਜਿਹੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ..! ਦਰਮਿਆਨੇ ਕਦ ਵਾਲੇ ਉਹ ਐਨ ਸਾਮਣੇ ਵਾਲੇ ਫਲੈਟ ਵਿਚ ਹੀ ਰਿਹਾ ਕਰਦੇ ਸਨ.. ਦਿਨ ਢਲੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਦਫਤਰੋਂ ਘਰੇ ਅੱਪੜਦੀ ਤਾਂ ਘੰਟੀ ਵੱਜ ਪੈਂਦੀ.. ਸਾਮਣੇ ਉਹ ਖਲੋਤੇ ਹੁੰਦੇ..ਅਖਬਾਰ ਮੰਗਣ ਲਈ! ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਦੀ ਖਪੀ-ਤਪੀ ਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਚੰਗਾ ਨਾ ਲੱਗਦਾ.. ਨਾਲਦੇ ਨੂੰ ਆਖਦੀ ਕੇ ਜਦੋਂ ਔਲਾਦ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਖ ਰਹਿੰਦੀ ਹੋਵੇ.. ਬੰਦਾ ਖੁਦ ਆਪ ਵੀ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਤੋਂ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਵੀ ਇੱਕ ਨਿਗੂਣੀ ਜਿਹੀ ਅਖਬਾਰ ਵੀ ਮੁੱਲ ਨਾ ਲੈ ਸਕਦਾ ਹੋਵੇ..ਕਿੰਨੀ ਘਟੀਆ ਗੱਲ ਏ..! ਇਹ ਅੱਗੋਂ ਏਨੀ ਗੱਲ ਆਖ ਰਫ਼ਾ ਦਫ਼ਾ ਕਰ ਦਿਆ ਕਰਦੇ ਕੇ ਅਸਾਂ ਵੀ ਤੇ ਅਖੀਰ ਰੱਦੀ ਵਿਚ ਹੀ ਸੁੱਟਣੀ ਹੁੰਦੀ..ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਅਗਲੇ ਦੇ ਕੰਮ ਆ ਜਾਂਦੀ ਏ..ਨਾਲੇ ਉਹ ਦੋ ਘੜੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਹਾਲ ਚਾਲ ਵੀ ਤਾਂ ਪੁੱਛ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ! ਉਸ ਦਿਨ ਨਿੱਕੀ ਦੇ ਦੂਜੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀ ਮਸਾਂ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਕੇ ਹੱਟੀ ਹੀ ਸਾਂ ਕੇ ਬਾਹਰ ਘੰਟੀ ਵੱਜੀ..ਝੀਥ ਥਾਣੀ ਵੇਖਿਆ..ਬਾਹਰ ਫੇਰ ਓਹੀ ਖਲੋਤੇ ਸਨ..! ਸਤਵੇਂ ਆਸਮਾਨ ਨੂੰ ਛੂੰਹਦੇ ਹੋਏ ਦਿਮਾਗੀ ਪਾਰੇ ਨਾਲ ਅਜੇ ਬੂਹਾ ਖੋਹਲਿਆਂ ਹੀ ਸੀ ਕੇ ਕੁਝ ਆਖਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਆਏ.. ਫੇਰ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜੇ ਝੋਲੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਕੱਢ ਟੇਬਲ ਤੇ ਢੇਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ..! ਅਖਬਾਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਲੇ ਸੈਕਸ਼ਨ ਵਿਚ ਕੱਟੀਆਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਨਾਲ ਬਣਾਈ ਪੂਰੀ ਦੀ ਪੂਰੀ ਕਿਤਾਬ..ਕਾਰਟੂਨਾਂ ਵਾਲੀ ਕਾਪੀ ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ..! ਫੇਰ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਫੜਾ ਗਏ ਬੰਦ ਲਫਾਫੇ ਅੰਦਰੋਂ ਨਿਕਲੇ ਪੰਜਾਹ ਪੰਜਾਹ ਦੇ ਦੋ ਨੋਟਾਂ ਨੂੰ ਕੰਬਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਫੜਦੀ ਹੋਈ ਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਜਿੱਦਾਂ ਸਤਵੇਂ ਅਸਮਾਨ ਤੇ ਬੈਠੇ ਭਾਪਾ ਜੀ Continue Reading…
Write Your Story Here
