True And Untold Love Stories
ਲੋੜ
1ਲੋੜ (ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ) ਮੁਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਸੌਖੇ ਘਰ ਜੰਮੀ ਲਾਡਾਂ ਨਾਲ ਪਾਲੀ ਧੀ ਸੀ। ਵਿਚੋਲੇ ਨੇ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਜੈਲਦਾਰ ਅਖਵੋਂਦੇ ਟੱਬਰ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਦੱਸ ਪਾਈ ਤਾਂ ਬਾਪ ਝੱਟ ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਨਾਂ ਵੀ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਜਰਨੈਲ਼ ਸਿੰਘ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਦੇ ਕੁੱਝ ਸਾਲ ਠੀਕ ਲੰਘੇ। ਰੱਬ ਨੇ ਦੋ ਪੁੱਤ ਤੇ ਇੱਕ ਧੀ ਨਾਲ ਝੋਲ਼ੀ ਭਰੀ ਸੀ। ਮਿੰਦੋ ਦੇ ਸੁੱਖ ਨੂੰ ਓਦੋਂ ਨਜਰ ਲੱਗਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਸ਼ਰੀਕਾਂ ਨੇ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਲੱਤ ਲਾ ਦਿੱਤੀ। ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਕਦੋਂ ਜੈਲਾ ਬਣ ਗਿਆ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ। ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ, ਜੈਲਾ ਬਣ ਅੱਧੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਭੋਏਂ ਨੂੰ ਅਫ਼ੀਮ ਰੂਪੀ ਨਾਗਣੀ ਦਾ ਡੰਗ ਮਰਵਾ ਗਿਆ। ਘਰ ਦਾ ਗੁਜਾਰਾ ਆਉਖਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਿਵੇਂ ਭੁੱਖ ਇਕੱਲੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਕਈ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਨਾਲ ਲਿਉਂਦੀ ਹੈ ਓਵੇਂ ਮਿੰਦੋ ਦੇ ਘਰ ਕਾਟੋ ਕਲੇਸ਼ ਤੇ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦਾ ਡੇਰਾ ਆਣ ਲੱਗਾ। ਜੈਲਾ ਨਸ਼ਾ ਕਰ ਮਾੜੀ ਸੰਗਤ ਕਰ ਕਈ ਕਈ ਦਿਨ ਘਰ ਨਾ ਵੜਦਾ। ਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਜੈਲਾ ਨਸ਼ੇੜੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਖੂਹ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਕੇ ਚਲਦਾ ਬਣਿਆ। ਮਿੰਦੋ ਲਈ ਜੈਲਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬੋਝ ਬਣ ਬੇਲੋੜਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਲੋਕ ਲਜ ਵੱਸ ਚਾਰ ਅੱਥਰੂ ਕੇਰ ਮਿੰਦੋ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਆਪਣੀ ਤੋਰ ਤੁਰ ਪਈ। ਗਰਿਸਥੀ ਦੇ ਕੰਮੀ ਲੱਗੀ ਮਿੰਦੋ ਨੂੰ ਜੈਲੇ ਦੀ ਕਦੇ ਲੋੜ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਜਦੋਂ ਬੱਚੇ ਜਵਾਨ ਹੋਏ ਤਾਂ ਮਿੰਦੋ ਨੇ ਧੀ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਸੋਚੀ। ਮੁੰਡਾ ਲੱਭ ਮਿੰਦੋ ਨੇ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੱਥੀਂ ਬੜੀ ਰੀਝ ਨਾਲ ਕੀਤਾ। ਜੈਲਾ ਮਿੰਦੋ ਨੂੰ ਯਾਦ ਵੀ ਨਾ ਆਇਆ। ਜਦੋਂ ਭਾਈ ਜੀ ਨੇ ਲਾਵਾਂ ਤੇ ਬੈਠੀ ਹੋਈ ਧੀ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜੌਣ ਲਈ ਬਾਪ ਨੂੰ ਆਵਾਜ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਧੀ ਦੇ ਮਗਰ ਬੈਠੀ ਮਿੰਦੋ ਦੀ ਧਾਅ ਨਿੱਕਲ ਗਈ। ਅੱਜ ਫੇਰ ਜੈਲਾ ਸਭ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਸੱਭ ਕੁੱਝ ਪੂਰਾ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਕੁੱਝ ਘੱਟ ਸੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ।23-01-22
Write Your Story Here
ਕੀਹਨੇ ਕੀ ਦੇਖਿਆ
ਕੀਹਨੇ ਕੀ ਦੇਖਿਆ ਦੂਰ ਕਿਤੇ ਵਸਦੀ ਨਗਰੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੁਰਸ਼ ਨੇ ਦੁਕਨ ਸਜਾਈ ਹੋਈ ਸੀ. ਦੁਕਾਨ ਚਾਰੇ ਪਾਸਿਓਂ ਖੁਲੀ ਸੀ ਤੇ ਵਿਚਕਾਰ ਖੜ ਕੇ ਉਹ ਪੁਰਸ਼ ਸਮਾਨ ਵੇਚਾ ਕਰਦਾ. ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਸਿਰਫ ਓਹੀ ਸਮਾਨ ਜੋ ਲੋਕੀਂ ਗੁਰੁਦਵਾਰੇ, ਮੰਦਿਰ, ਮਸਜਿਦ ਜਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਧਾਰਮਿਕ ਜਗਾਹ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਸਕਣ. ਉਹ ਸਾਰੀ ਨਗਰੀ ਵਿੱਚ ਗੁਰੁਦਵਾਰੇ, ਮੰਦਿਰਾਂ, ਮਸਜਿਦਾਂ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕਈ ਧਾਰਮਿਕ ਜਗਾਹਾਂ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੀ. ਇੱਕ ਦਿਨ ਕੋਈ ਸੱਜਣ ਥੱਕਿਆ ਹਾਰਿਆ ਓਹਦੀ ਦੁਕਾਨ ਸਾਮਣੇ ਆ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ. ਦੁਕਨ ਵਾਲੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕੀ ਮੰਗਦਾ ਏ ਸੱਜਣਾ ਬੜਾ ਹੀ ਉਲਝਿਆ ਲੱਗ ਰਿਹਾ. ਓਹਨੇ ਅੱਗੋਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਹਾਂ …. ਲੱਭਦਾ ਤਾਂ ਹਾਂ ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਸ਼ਾਇਦ ਏਥੋਂ ਮਿਲ ਜਾਵੇ. ਦੁਕਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਮੈਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਏਥੋਂ ਮਿਲ ਜਾਵੇ. ਬੜੇ ਲੋਕੀ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਲੱਗਦੇ ਇੱਥੇ ਮੈਨੂੰ. ਦੁਕਨ ਵਾਲੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਖਾਲੀ ਜਾਣਾ ਜਾ ਕੁੱਝ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ. ਸੱਜਣ ਬੋਲਿਆ ਨਹੀਂ ਹਲੇ ਤਾਂ ਖਾਲੀ ਜਾਣਾ ਜੇ ਉਹ ਲੱਭਿਆ ਫੇਰ ਕੁੱਝ ਲੈ ਜਾਵਾਂਗਾ. ਸੱਜਣ ਮੰਦਿਰ ਵੀ ਗਿਆ, ਗੁਰੁਦਵਾਰੇ ਵੀ ਗਿਆ , ਮਸਜਿਦ ਵੀ ਗਿਆ ਤੇ ਸਬ ਜਗਾਹਾਂ ਤੇ ਜਾ ਆਇਆ. ਵਾਪਿਸ ਫੇਰ ਦੁਕਾਨ ਵਾਲੇ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ. ਮੁਰਜਾਇਆ ਹੋਇਆ ਚੇਹਰਾ ਤੇ ਥੱਲੇ ਸੁਟੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਚੁੱਪ ਹੋ ਕੇ ਖੜ ਗਿਆ. ਦੁਕਨਦਾਰ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕੀ ਗੱਲ ਲੱਭਾ ਨੀ ਪਰਮਾਤਮਾ ? ਸੱਜਣ ਬੋਲਿਆ ਨਹੀਂ… ਕਿਤੇ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਬੜਾ ਸ਼ੋਰ ਸੀ. ਸਬ ਜਗਾਹ ਜਾ ਕੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਲੱਗਾ. ਇਹਨੀ ਭੀੜ ਤੇ ਸ਼ੋਰ ਵਿੱਚ ਨਾ ਓਹਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸੁਣਨਾ ਸੀ ਨਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਉਹ ਸੁਣ ਹੋਣਾ ਸੀ. ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਨੇ ਸੱਜਣ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਦੁਕਾਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਖੜਾ ਲਿਆ. ਓਹਨੇ ਕਿਹਾ ਹੁਣ ਹਰ ਇਕ ਨੂੰ ਦੇਖ. ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋ ਕਿਸੇ ਨੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇਖਣੀਆਂ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਗੁਨਾਹ ਦੇਖਣੇ, ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਵਰਗ ਦੇਖਣਾ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਦੁੱਖ ਦੇਖਣਾ, ਕਿਸੇ ਨੇ ਰੱਬ ਦੇਖਣਾ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਰਕ ਦੇਖਣਾ, ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨੀ ਦੇਖਣਾ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਬਿਨ ਦੇਖਿਆ ਸਬ ਦੇਖਣਾ. ਦੁਕਨਦਾਰ ਨੇ ਸੱਜਣ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਗਿੱਲਾਂ ਵਾਲਾ ਬੋਹੜ
ਗਿੱਲਾਂ ਵਾਲਾ ਬੋਹੜ *** ਫੇਸਬੁਕ ਖੋਲੀ ਤਾ ਮਿਡਲ ਸਕੂਲ ਵਾਲੇ ਮਿੱਤਰ ਜਸਵੀਰ ਗਿੱਲ ਨੇ ਫੋਟੋ ਪਾਈ ਸੀ ਕਿ ਗਿੱਲਾਂ ਵਾਲੀ ਕੋਠੀ ਵਾਲਾ ਬੋਹੜ ਬਿਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਜੜਾਂ ਤੋਂ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਇੰਜ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਕਾਲਜੇ ਤੇ ਆਰੀ ਚੱਲਗੀ ਹੋਵੇ । ਮੋਗਾ ਬਾਘਾਪੁਰਾਣਾ ਸ਼ੜਕ ਤੇ ਵਸਿਆ ਗਿੱਲ ਪਿੰਡ ਤੇ ਓਹਦੇ ਤੋਂ ਪਾਟਦੀ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਚੋਟੀਆਂ ਠੋਬਾ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਸੜਕ ਦੇ ਖੂੰਜੇ ਤੇ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਵੇਲੇ ਦੀ ਬਣਾਈ ਨਹਿਰੀ ਕੋਠੀ ਤੇ ਸੀ ਏਹ ਬੋਹੜ ਦਾ ਦਰੱਖਤ। ਕੁੱਝ ਫਰਲਾਗਾਂ ਤੇ ਵਗਦੀ ਸੀ ਗਿੱਲ ਨਹਿਰ। ਆਹਾ !! ਛੇਵੀਂ ਸੱਤਵੀਂ ਤੇ ਅੱਠਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਏਸ ਦਰੱਖਤ ਨਾਲ ਦਾਦੇ ਪੜਦਾਦੇ ਵਾਲਾ ਮੋਹ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ। ਛੇਵੀਂ ਸੱਤਵੀਂ ਅੱਠਵੀਂ ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਜੈ ਸਿੰਘ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਕੀਤੀ ਆ। ਸਕੂਲੋਂ ਛੁੱਟੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਜੈ ਸਿੰਘ ਵਾਲੇ ਤੇ ਚੋਟੀਆਂ ਠੋਬਾ ਦੇ ਜਵਾਕ ਸਾਈਕਲ ਚੱਕ ਏਸ ਬੋਹੜ ਹੇਠ ਸਾਇਕਲਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਬਿਲਕੁੱਲ ਸਾਹਮਣੇ ਕੁਝ ਕੁ ਫਰਲਾਗਾਂ ਤੇ ਵਗਦੀ ਏਸ ਨਹਿਰ ਚ ਝੱਗੇ ਲਾਹ ਨਹਾਉਣ ਲਗਦੇ! ਕਿਆ ਠੰਡਾ ਪਾਣੀ ਸੀ ਯਾਰ ਟਰਾਂਟੋ ਦੇ ਸੈਬਲ ਬੀਚ ਤੇ ਟੋਬਰਮੋਰੀ ਬੀਚ ਨੇ ਕੀ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨਾ ਓਸ ਮੰਜਰ ਦਾ। ਅਸੀਂ ਝੱਗੇ ਪਾ ਫੇਰ ਸਾਇਕਲ ਚੱਕਣ ਏਸ ਬੋਹੜ ਹੇਠ ਆ ਖੜਦੇ। ਓਦੋਂ ਏਸ ਨਹਿਰੀ ਕੋਠੀ ਚ ਓਵਰਸੀਅਰ ਸਨ ਅੰਕਲ ਤਿਲਕ ਰਾਜ l ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਧਰਮ ਪਤਨੀ ਆਂਟੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਰਾਜ ਅਰੋੜਾ l ਅੰਤਾਂ ਦੀ ਰੱਜੀ ਰੂਹ ਦੀ ਮਾਲਕਣ ਸੀ ਆਂਟੀ ਰਾਜ l ਪੁਲ ਟੱਪ ਕੇ ਮੰਡੀਰਾ ਵਾਲੀ ਸ਼ੜਕ ਤੇ ਨਹਿਰ ਦੇ ਕੰਢੇ ਇਕ ਨਲਕਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ l ਬਰਫ ਤੋਂ ਵੀ ਠੰਡਾਂ ਪਾਣੀ ਸੀ ਏਸ ਨਲਕੇ ਦਾ । ਪੁਲ ਉਤੋਂ ਦੀ ਲੰਗਦੀਆਂ ਬੱਸਾਂ,ਟਰੱਕ , ਸਾਇਕਲ , ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ, ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੁੱਲ ਤੇ ਕਿਆ ਖੂਬ ਲਿਖਿਆ, ਉਤੋਂ ਦੀ ਤਾਂ ਲੰਘ ਗਏ ਸੱਜਣਾ ਦੇ ਕਾਫਲੇ, ਥੱਲਿਓਂ ਦੀ ਲੰਗ ਗਿਆ ਨੀਰ ! ਰਾਜ ਆਂਟੀ ਓਥੋਂ ਪਾਣੀ ਭਰ ਕੇ ਨਹਿਰੀ ਕੋਠੀ ਚ ਲੱਗੇ ਨਿੰਬੂਆਂ ਦੇ ਬੂਟਿਆਂ ਚੋ ਨਿੰਬੂ ਤੋੜ ਖੰਡ ਘੋਲ ਜੱਗ ਚ ਸਾਡੇ ਜਵਾਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ਕੰਜਵੀ ਤਿਆਰ ਕਰੀ ਬੈਠੀ ਹੁੰਦੀ , “ਆਓ ਜਵਾਕੋ ਪੀ ਕੇ ਜਾਇਓ l” ਪੰਜ ਛੇ ਸਟੀਲ ਦੇ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਸਾਂਝ
ਬੀਜੀ ਦੀ ਪੈਨਸ਼ਨ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਵਿਚ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣਾ ਪੈ ਗਿਆ..! ਬਿਆਸੋਂ ਚੜਿਆ ਤਾਂ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਮਾਹੌਲ..ਭਰੇ ਹੋਏ ਏ.ਸੀ ਡੱਬੇ ਵਿਚ ਸਭ ਟਾਈਆਂ ਵਾਲੇ ਬਾਬੂ ਟਾਈਪ ਲੋਕ..ਅਖਬਾਰਾਂ ਰਸਾਲੇ ਪੜਨ ਵਿਚ ਮਸਤ..ਕਿਸੇ ਵੀ ਨਜਰ ਚੁੱਕ ਨਾ ਵੇਖਿਆ! ਮੈਨੂੰ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਪਠਾਨਕੋਟ ਸਵਾਰੀ ਗੱਡੀ ਦੀ ਹੀ ਆਦਤ ਪਈ ਹੋਈ ਸੀ..ਇੱਕ ਦੋ ਨਾਲ ਸਰਸਰੀ ਗੱਲ ਤੋਰੀ ਪਰ ਹੰਗੂਰਾ ਜਿਹਾ ਨਾ ਭਰਿਆ..ਇੰਝ ਲੱਗੇ ਜਿਵੈਂ ਸਾਹ ਲੈਂਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਬਰਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਆ ਵੜਿਆ ਹੋਵਾਂ! ਫੇਰ ਜਲੰਧਰੋਂ ਇੱਕ ਸ੍ਰਦਾਰਜੀ ਚੜੇ..ਬਿਲਕੁਲ ਭਾਪਾ ਜੀ ਵਰਗੇ..ਹਸਮੁੱਖ..ਖਿੜੇ ਹੋਏ..ਹਰੇਕ ਵੱਲ ਵੇਖ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਹਲੇ..ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸ ਪੈਣ ਵਾਲੇ..ਅੰਦਰ ਵੜਦਿਆਂ ਹੀ ਸਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਫਤਹਿ ਬੁਲਾਈ..ਕਿਸੇ ਜੁਆਬ ਨਾ ਦਿੱਤਾ..ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠਦਿਆਂ ਹੀ ਗੱਲੀਂ ਲੱਗ ਗਏ..ਪਿੰਡ ਸ਼ਹਿਰ ਮੁਹੱਲਾ ਬਰਾਦਰੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ..ਸਭ ਕੁਝ ਪੁੱਛ ਦੱਸ ਲਿਆ..! ਮੈਂ ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਕੀ ਕਰਦੇ ਓ ਤਾਂ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਪੁੱਤਰ ਸਫ਼ਰ ਵੇਲੇ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਅਹੁਦੇ ਅਤੇ ਮਾਲ ਅਸਬਾਬ ਦਾ ਜਿਕਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ..ਵਰਨਾ ਹੁੰਦੀ ਆਪਸੀ ਗਲਬਾਤ ਵਿਚ ਹਰ ਵੇਲੇ ਅਹੁਦੇ ਕੋਠੀਆਂ ਹੀ ਤੁਰੀਆ ਫਿਰਦੀਆਂ! ਫਿਲੌਰ ਕੋਲ ਪੋਣੇ ਵਿਚ ਬੰਨੀਆਂ ਮਿੱਸੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਕੱਢ ਲਈਆਂ..ਨਾਲ ਵਲੇਟਿਆ ਅਚਾਰ ਵੇਖ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਖਾ ਕੇ ਵੇਖ..ਮੇਰੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਨੇ ਪਾਇਆ..ਬੜੀ ਨੇਕ ਰੂਹ ਏ..ਬਿਮਾਰ ਰਹਿੰਦੀ ਪਰ ਬਹੁਤ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੀ ਏ..! ਪੁੱਛਿਆ ਕਿੰਨੇ ਬੱਚੇ..ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਰ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਬੱਚਾ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ..! ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਕਦੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸ ਪਿਆ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਆਸ ਪਾਸ ਘੂਰੀ ਵੱਟ ਵੇਖਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ..ਅੱਗੋਂ ਆਖਦੇ ਭਾਈ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਖਿਲਾਫ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਕਨੂੰਨ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ..ਨਾ ਕੋਈ ਧਾਰਾ ਹੀ ਲੱਗਦੀ ਏ..ਫੇਰ ਹੱਸ ਪੈਂਦੇ..ਇਕ ਮਿੰਟ ਦਾ ਵੀ ਵਕਫਾ ਨਹੀਂ..ਝੱਟ ਹੀ ਕੋਈ ਦੂਜੀ ਗੱਲ ਛੇੜ ਹਸਾ ਦਿਆ ਕਰਦੇ..! ਫੇਰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਕਦੋਂ ਰਾਜਪੁਰਾ ਆ ਗਿਆ..ਤੇ ਉਹ ਅਟੈਚੀ ਚੁੱਕ ਹੇਠਾਂ ਉੱਤਰ ਗਏ..! ਪੂਰੇ ਡੱਬੇ ਵਿਚੋਂ ਸਵਾਰੀ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਇੱਕੋ ਹੀ ਉੱਤਰੀ ਸੀ ਪਰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਵੇਰ ਫੇਰ ਕੱਲਾ ਹੋ ਗਿਆ..ਠੀਕ ਓਸੇ ਤਰਾਂ ਜਿੱਦਾਂ ਆਪਣੇ ਭਾਪਾ ਜੀ ਦੇ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਹੋਇਆ ਸਾਂ..! ਸੋ ਦੋਸਤੋ ਕੁਝ ਲੋਕ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਹਸਾਉਣ ਲਈ ਹੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਆਉਂਦੇ ਨੇ..ਓਹਨਾ ਨਾਲ ਘੜੀ ਦੀ ਘੜੀ ਦੀ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਰਜ਼ੀਆ ਸੁਲਤਾਨ
ਰਜ਼ੀਆ ਸੁਲਤਾਨ ਰਜ਼ੀਆ ਸੁਲਤਾਨ ਗੁਲਾਮ ਵੰਸ਼ ਵਿੱਚੋ ਇਲਤੁਤਮਿਸ਼ ਦੀ ਧੀ ਸੀ, ਇਲਤੁਤਮਿਸ਼ ਖ਼ੁਦ ਉਸ ਕੁਤਬਦੀਨ ਐਬਕ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਕੁਤਬ ਮੀਨਾਰ ਬਣਾਇਆ ਸੀ। ਦਿੱਲੀ ਤਖ਼ਤ ਤੇ ਰਾਜ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਔਰਤ ਸੀ ਰਜ਼ੀਆ ਸੁਲਤਾਨ। ਕਰੀਬ ਚਾਰ ਵਰ੍ਹੇ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜਨਤਾ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਲੋਕਪ੍ਰਿਯ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਦਰਬਾਰੀਆਂ ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਊਹਦੇ ਆਪਣੇ ਜੀਜੇ ਬਲਬਨ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਔਰਤ ਭਲਾਂ ਕ਼ੀ ਰਾਜ ਕਰੇਗੀ, ਅਸਲ ਸ਼ਕਤੀ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਹੱਥੀ ਰਹੇਗੀ। ਪਰ ਉਹ ਇੱਕ ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ,ਜ਼ਹੀਨ ਔਰਤ ਸੀ। ਤਲਵਾਰਬਾਜ਼ੀ ਤੇ ਘੋੜਸਵਾਰੀ ਦੀ ਮਾਹਿਰ। ਫ਼ਿਰ ਉਹੀ ਹੁੰਦਾ ਜੋ ਔਰਤ ਨਾਲ ਹੁਣ ਵੀ ਹੁੰਦਾ। ਔਰਤ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕਮੀ ਨਾ ਨਿੱਕਲੇ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਚਰਿੱਤਰ ਨੂੰ ਉਛਾਲ ਦੇਵੋ। ਰਜ਼ੀਆ ਦਾ ਆਪਣੇ ਹੀ ਗੁਲਾਮ ਯਾਕੂਤ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਸੀ। ਜੋ ਬਲਬਨ ਵਾਂਗ ਹੀ ਗੁਲਾਮ ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਸੀ ਵੀ ਮੁਸਲਿਮ ਪ੍ਰੰਤੂ ਸੀ ਅਫ਼ਰੀਕੀ ਨੀਗਰੋ। ਇਸੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਬੰਧ ਨੂੰ ਆਧਾਰ ਬਣਾ ਕੇ ਬਲਬਨ ਰਜ਼ੀਆ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਸਾਜਿਸ਼ਾਂ ਘੜ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਬਲਵੰਤ ਗਾਰਗੀ ਦੇ ਲਿਖੇ ਨਾਟਕ ਰਜ਼ੀਆ ਸੁਲਤਾਨਾ ਵਿੱਚ ਬਲਬਨ ਆਖਦਾ ਹੈ। ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਇਹ ਪਤਾ ਚੱਲੇਗਾ ਕਿ ਉਹ ਕਾਲਾ ਹਬਸ਼ੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਦੀ ਮੂਰਤ ਸੁਲਤਾਨਾ ਦੇ ਬਿਸਤਰ ਉੱਤੇ ਕਿਸੇ ਚੰਨ ਨੂੰ ਲੱਗੇ ਗ੍ਰਹਿਣ ਵਾਂਗ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੈ ਉਹ ਖੁਦ ਬਗਾਵਤ ਤੇ ਉੱਤਰ ਆਉਣਗੇ। ਫ਼ਿਰ ਇੰਝ ਹੀ ਸਭ ਦੇ ਸਭ ਦਰਬਾਰੀ , ‘ਚਾਲਿਸਾ’ ਸੂਬਿਆਂ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਰਜ਼ੀਆ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤੇ ‘ਸਰਹੱਦ’ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਿਦਰੋਹ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਦਰੋਹ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਲਈ ਜਦੋਂ ਰਜ਼ੀਆ ਬਠਿੰਡੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਥੇ ਹੀ ਯਾਕੂਤ ਨੂੰ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ। ਰਜ਼ੀਆ ਨੂੰ ਕੈਦ ਕਰ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਇਥੇ ਹੀ ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ। ਬਠਿੰਡੇ ਦਾ ਕਿਲ੍ਹਾ ਮੁਬਾਰਕ ਰਜ਼ੀਆ ਦੀ ਆਖ਼ਿਰੀ ਜੇਲ੍ਹ ਸੀ। ਇੰਝ ਭਾਰਤ ਦੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕੋ ਔਰਤ ਸੁਲਤਾਨ ਰਜ਼ੀਆ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ , ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਇਲਜ਼ਾਮ ਇਹ ਬਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਆਪਣੇ ਹੀ ਗੁਲਾਮ ਯਾਕੂਤ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਮ ਸਬੰਧ ਸੀ। ਉਹ ਵੀ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਵੱਡਾ ਸਬਕ
1ਨਵਾਂ-ਨਵਾਂ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਤਜ਼ੁਰਬੇਕਾਰ ਸੱਜਣ ਸਮਝਾਓਣ ਤੇ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸਨ ਕਿ ਸ਼ੇਰਾ!! ਦਬਣਾ ਨੀ!! ਆਪਣਾ ਦਬਦਬਾ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਈ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਣਾ!! ਜੇ ਇਕ ਵਾਰ ਦਬ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਈ ਦਬਣਾ ਪੈਣਾ!! ਦਿਮਾਗ ਹਿੱਲ ਗਿਆ! ਯਾਰ ਸੱਚੀਂ ਐਦਾ ਈ ਹੁੰਦਾ!!?? ਚਾਰ ਕੁ ਦਿਨ ਮਗਰੋਂ ਈ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਜੀ ਨਾਲ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ! ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਲੈ ਬਈ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਸਿਆਂ!! ਡਟਿਆ ਰਵੀਂ! ਡਰੀਂ ਨਾ! ਇਕ ਦਿਨ ਨਿਕਲਿਆ, ਦੋ ਦਿਨ ਨਿਕਲੇ, ਪਰ ਸਾਡੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਹੋਈ। ਮੇਰਾ ਮੰਨ ਨਾ ਲੱਗੇ। ਓਹ ਵੀ ਬੁਝੀ-ਬੁਝੀ ਫਿਰਦੀ ਸੀ। ਇਕ ਸ਼ਾਮ ਮੈਂ ਘਰ ਗਿਆਂ ਤਾਂ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਇਕੱਲੀ ਬੈਠੀ। ਮੈਂ ਵੀ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਫੋਨ ਚਲਾਂਓਣ ਲੱਗਿਆ। ਸੋਚਿਆ ਕੁੱਛ ਤਾਂ ਗੱਲ ਕਰੇਗੀ? ਪਰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਹੋਈ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਜਨਮਦਿਨ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਅੱਜ ਤਾਂ ਇਨੂੰ ਝੁਕਣਾ ਈ ਪੈਣਾ। ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਉਡੀਕਦਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਫੋਨ ਕਰੂ! ਪਰ ਨਾ ਓਹ ਝੁਕੀ ਤੇ ਨਾ ਮੈਂ! ਸ਼ਾਮੀਂ ਮੈਨੂੰ ਮੰਮੀ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਕਿ ਓਹ ਬਿਮਾਰ ਪੈ ਗਈ। ਮੈਂ ਫੈਕਟਰੀ ਸਾਂ। ਫੇਰ ਭੱਜਦਾ ਹੋਇਆ ਘਰ ਆਇਆ ਕਿ ਖੈਰ ਹੋਵੇ! ਸਭ ਠੀਕ ਹੋਵੇ!! ਘਬਰਾਏ ਨੇ ਜਦੋਂ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ ਅੰਦਰ ਕੱਠਾ ਹੋਇਆ ਸਰਪਰਾਈਜ਼ ਪਾਰਟੀ ਜੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰੀ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਕੇਕ-ਕੂਕ ਲਿਆਂਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਹਿੰਦੇ ਸਾਰਾ ਪਲੈਨ ਮੈਡਮ ਜੀ ਦਾ ਸੀ। ਅੱਛਾ! ਤਾਂ ਏਸੇ ਲਈ ਨੀ ਸੀ ਬੁਲਾਉਣ ਡਈ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ!? ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਜੇ ਮੈਂ ਈ ਬੁਲਾਓਣਾ ਤਾਂ ਫੇਰ ਚਾਰ ਦਿਨ ਲੰਘ ਜਾਣ ਤੇ ਈ ਬੁਲਾਊਂ! ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਇਹ ਪਾਰਟੀ ਵੀ ਦੇ ਹੋਜੂ! ਮਾਫ ਕਰਦੇ ਗਲਤੀ ਮੇਰੀ ਹੋ ਗਈ! ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਈ ਆਕੜ ਚ ਰਹਿ ਗਿਆ! ਚੱਲ ਏਸ ਵਾਰ ਤੁਹਾਡੀ ਚੱਲ ਗੀ ਆ ਤੇ!! ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਫੇਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਚਲਾ ਲੂੰ! ਕਦੇ ਮੈਂ ਝੁਕਾਂ ਤੇ ਕਦੇ ਤੁਸੀਂ ਝੁਕੋਂ! ਇਹ ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਗੱਡੀ ਤਾਂ ਇੱਦਾਂ ਚੱਲਦੀ ਆ ਜਨਾਬ ਜੀ!! ਓਹ ਬੋਲਦੀ ਹੋਈ ਹੱਸ ਪਈ ਪਰ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸਬਕ ਦੇ ਗਈ। ਕਿਸੇ ਦੇ ਝੁਕ ਜਾਣ ਨਾਲ ਕੋਈ ਛੋਟਾ ਨਈਓ ਹੋ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਮੁੰਡਾ ਹੀ ਸੀ
ਮੈਂ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਆ ਜੇ ਓਨਾ ਨੇ ਮੁੰਡਾ ਈ ਜੰਮਣਾ ਤਾਂ? ਜੇ ਮੈਂ ਲਾਲਚੀ ਆ ਤਾਂ ਓਹ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀ ਤਾਂ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਲਾਲਚ ‘ਚ ਈ ਐਥੇ ਆਇਆ!! ਮੈਂ ਪੈਸਾ ਕਮਾਓਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਕਿਓਂ ਛੱਡਾ? ਕੋਈ ਨੀ ਛੱਡਦਾ!! ਜੇ ਮੈਂ ਇਦੀ ਸਫਾਈ ਨੀ ਕਰੂੰਗੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕਰਦੂ!! ਇਹ ਕੰਮ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਤਾਂ ਕਰਨਾ ਈ ਆ! ਤਾਂ ਫੇਰ ਮੈਂ ਕਿਓਂ ਨਈ!? ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਖੜੀ ਓਹ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸੋਚੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਕ ਔਰਤ ਉਸਦੀ ਕਲੀਨਿਕ ਵਿੱਚ ਪਈ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਵੀ ਨਾਲ ਆਏ ਸਨ। ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਕਲੀਨਿਕ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਦਸ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਦੀ ਗੱਲ ਤੈਅ ਹੋਈ ਸੀ। ਪਤਾ ਕਰਨਾ ਸੀ ਕਿ ਕੁੱਖ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀ ਤਾਂ ਨੀ ਪਲ ਰਹੀ? ਜੇਕਰ ਕੁੜੀ ਹੈ ਤਾਂ ਫੇਰ ਸਫਾਈ ਕਰ ਦਵੋ। ਜੇਕਰ ਮੁੰਡਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਫੇਰ ਰਹਿਣ ਦਿਓ! ਸੀ ਤਾਂ ਮੁੰਡਾ ਹੀ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਦਸ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਜਾਂਦੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੇ। ਇੰਨਾ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਕਿ ਮੁੰਡਾ ਐ ਜਾਂ ਕੁੜੀ!! ਮੈਂ ਜੋ ਕਹਿ ਦੇਣਾ ਓਹੀ ਮੰਨਣਾ ਪੈਣਾ!! ਸਗਾਂ ਦੀ ਮੈਂ ਕਹਿ ਦਿੰਨੀ ਆ ਕਿ ਕੇਸ ਵਿਗੜਿਆ ਏ ਆ!!! ਦਸ ਦੀ ਜਗਾ ਵੀਹ ਹਜ਼ਾਰ ਮੰਗ ਲੈਨੀ ਓ ਆ!!! ਓਹ ਲਾਲਚ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦੀ ਸੱਸ ਤੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਕੁੜੀ ਹੈ!! ਜਦਕਿ ਸੀ ਮੁੰਡਾ ਹੀ। ਕੇਸ ਵਿਗੜ ਗਿਆ ਏਆ! ਵੀਹ ਹਜ਼ਾਰ ਲੱਗੂ!! ਦੇਖ ਲੋ!! ਬੱਸ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਮੰਗੀ ਕੀਮਤ ਓਨਾ ਹੱਥ ਤੇ ਧਰ ਦਿੱਤੀ। ਅੰਦਰ ਬੈਠੀ ਓਸ ਕੁੜੀ ਨੇ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਨੇ ਬੜੀ ਵਾਰ ਗਿੜਗਿੜਾ ਕੇ ਅਰਜੋਈਆਂ ਕਰੀਆਂ! ਨਾ ਭੈਣ!! ਮੇਰਾ ਬੱਚਾ ਨਾ ਮਾਰ!!! ਪਰ ਇਹੀ ਰੀਤ ਐ! ਏਸ ਸਮਾਜ ਦੀ ਇਹੀ ਰੀਤ ਐ!! ਪੈਸਾ ਕਮਾਓਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਕੌਣ ਛੱਡਦਾ!!? ਅਸੀਂ ਵੀ ਪੈਸਾ ਕਮਾਓਣ ਲਈ ਈ ਓ ਕਲੀਨਿਕ ਖੋਲੇ ਆ!! ਰੋਜ-ਰੋਜ ਥੋੜੀ ਕਿਤੇ ਵੀਹ ਹਜ਼ਾਰ ਕਮਾਓਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ!! ਨਾ ਭੈਣੇ ਤੈਨੂੰ ਰੱਬ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਈ!! Continue Reading…
Write Your Story Here
