True And Untold Love Stories
ਏਕਤਾ ਵਿੱਚ ਬਲ ਹੈ
——- ਏਕਤਾ ਵਿੱਚ ਬਲ ਹੈ ( ਕਹਾਣੀ ) ——– ਮੇਰੇ ਗੁਆਂਢੀ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਲੋਹੇ ਤੇ ਹੋਰ ਨਿਕਸੁੱਕ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਦੁਕਾਨ ਸੀ। ਦੁਕਾਨ ਵੀ ਬੜੀ ਚੱਲਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸਾਰੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਉਹ ਵੱਢ ਖਾਣਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਗਾਹਕਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਟੁੱਕ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਸਮਾਨ ਦੀ ਕੀਮਤ ਵੱਧ ਘੱਟ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਜੇ ਕੋਈ ਭੁੱਲ ਭੁਲੇਖੇ ਖਰੀਦੇ ਸਮਾਨ ਦਾ ਘੱਟ ਮੁੱਲ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਭੱਜ ਕੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਸਨ , ਸਮਾਨ ਲਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਲਵੇ ਅਗਲਾ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਸਾਰੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੱਢ ਖਾਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਸਮਾਨ ਖਰੀਦਦੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਰੇਟ ਵੀ ਫਿਕਸ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਬਜੁਰਗ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਮਸ਼ੀਨਰੀ ਆਦਿ ਦਾ ਸਮਾਨ ਅਕਸਰ ਲੈਂਦੇ ਸਨ ਤੇ ਹੁਣ ਮੈਂ ਵੀ ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਸਮਾਨ ਲੈਂਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਪੱਠਿਆਂ ਵਾਲੇ ਟੋਕੇ ਤੇ ਮੋਟਰ ਲੈਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਪਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਮ ਵਾਂਗ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਣੇ ਨਾਂ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਾਬੂ ਵੱਢ ਖਾਣੇ ਨੇ ਦੋ ਮੋਟਰਾਂ ਦਿਖਾ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਆਹ 42 ਸੌ ਤੇ ਆਹ 47 ਸੌ ਵਾਲੀਆਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਮੋਟਰਾਂ ਹਨ, ਜੇ ਮੇਰੀ ਮੰਨੇ ਤਾਂ ਆਹ ਸੰਤਾਲੀ ਸੌ ਵਾਲੀ ਲੈ ਜਾ। ਮੈਂ ਸੁਭਾਵਿਕ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਇਸਦੀ ਗਰੰਟੀ ਕੀ ਹੈ? ਉਹ ਬਾਬੂ ਕਹਿੰਦਾ ਜੇ ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉੱਨੀ – ਇੱਕੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਮੋਟਰ ਮੇਰੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਰੱਖ ਜਾਈਂ। ਚਲੋ , ਸਬੱਬ ਵੱਸ ਅਚਾਨਕ ਮੋਟਰ ਕੁੱਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਚੱਲੇ ਨਾ , ਕੇਵਲ ਗੂੰ-ਗੂੰ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਦੇਈ ਜਾਵੇ। ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਬਿਜਲੀ ਮਿਸਤਰੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਤੇ ਉਹਨੇ ਚਿੱਕ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੋਟਰ ਸੜ ਗਈ ਹੈ। ਮੈਂਨੂੰ ਬੜਾ ਅਚੰਬਾ ਹੋਇਆ। ਮੈਂ ਬੜਾ ਖਹੁੰਝ ਕੇ ਹਨੇਰੇ ਹੋਏ ਹੱਥੀ ਪੱਠੇ ਕੁਤਰੇ। ਮੈਂ ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਬਿਨਾਂ ਰੋਟੀ ਖਾਧੇ ਮੋਟਰ ਬਿੱਲ ਲੱਭਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤਾਂ ਕੇ ਗਰੰਟੀ ਡੇਟ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਸਕੇ। ਅਜੇ ਪੰਜ ਮਹੀਨੇ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ ਮੋਟਰ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਦਰਵਾਜੇ ਓਹਲੇ
*ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ* *ਦਰਵਾਜੇ ਓਹਲੇ* ਮੇਰੀ ਡਿਊਟੀ ਕੋਰੋਨਾ ਵਾਲੇ ਮਰੀਜਾਂ ਦੇ ਵਾਰਡ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਮਰੀਜਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣੇ ਤੋ ਇਲਾਵਾ ਦੇਖਭਾਲ ਹਰ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਭੇਜਦਾਂ ਸੀ ਜੋ ਮਰੀਜ ਮੰਗਦਾ ਸੀ। ਮਰੀਜ !! ਇਹ ਸਬਦ ਅੱਜ ਇੱਕ ਤੰਦਰੁਸਤ ਇਨਸਾਨ ਲਈ ਵੀ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣ ਲੱਗਾ। ਹਸਪਤਾਲ ਚ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ ਰੌਲਾ ਪਾ ਰਹੇ ਸਨ ਅਸੀਂ ਤੰਦਰੁਸਤ ਹਾਂ ਸਾਨੂੰ ਜਾਨ ਦਿਓ। ਮੈਂ ਮਜਬੂਰ ਸੀ ਸਰਕਾਰੀ ਹੁਕਮਾਂ ਚ ਬੱਝਾ ਸੀ। o p D ਦੇ ਨਾਲ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚੋਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਇੱਕ ਔਰਤ ਰੋਂਦੀ ਸੀ ਬੜੀ ਬੜੀ ਉਚੀ !! ਉਸਦੀਆ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਭੈੜੀਆਂ ਲੱਗਦੀਆਂ ਕਿ ਐਵੇਂ ਰੋਣਾ ਧੋਣਾ ਪਇਆ ਏਨੇ ਜਿਸ ਦਿਨ ਦੀ ਆਈ ਦਿੰਦ ਰਾਤ ਰੋ ਰਹੀ। ਮੈਂ ਕਦੇ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਨਾ ਪੁੱਛਿਆ ਰੋਂਦੀ ਕਿਉਂ ਆ । ਇਹੋ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਕੋਰੋਨਾ ਕਰਕੇ ਰੋਂਦੀ ਆ! ਠੀਕ 4 ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਇਆ । ਕਹਿੰਦਾ ਡਾਕਟਰ ਸਾਬ!!! ਇਹ ਬੱਚਾ ਇਸਦੀ ਉਮਰ 4 ਸਾਲ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਰੋ ਰੋ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੈ ਚੁੱਪ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ! ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਲੇ ਕਹਿੰਦੇ 4 ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਇਸਨੇ ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ ਖਾਧੀ ,ਦੁੱਧ ਨਹੀਂ ਪੀਤਾ ਰੋ ਰੋ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੈ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਚੁੱਪ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਕਿਉ ਕੋਈ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਇਹ ਬੱਚਾ !! ਨਹੀਂ ਡਾਕਟਰ ਸਾਬ ਕੋਈ ਬਿਮਾਰੀ ਨਹੀਂ !!! ਮੈਂ ਕਿਹਾ !! ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਏਨੂੰ ਏਦ੍ਹੀ ਮਾਂ ਕੋਲ ਛੱਡ ਆਓ ਕਿੱਥੇ ਰਹਿੰਦੀ ਏਦੀ ਮਾਂ!! ਹਾਂ ਜੀ ਡਾਕਟਰ ਸਾਬ!! ਏਨੂੰ ਇਸਦੀ ਮਾਂ ਕੋਲ ਹੀ ਛੱਡਣ ਆਏ ਹਾਂ । ਉਹ ਜੋ ਔਰਤ *ਦਰਵਾਜੇ ਓਹਲੇ* ਚੀਕਾਂ ਮਾਰ ਮਾਰ ਬਾਹਾਂ ਫੈਲਾਅ ਫੈਲਾਅ ਰੋ ਰਹੀ ਉਹ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਇਸ ਬੱਚੇ ਦੀ ਮਾਂ ਹੈ ! ਮੈਂ ਸਰਮਿੰਦਾ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਕਦੇ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ !! ਕਦੇ ਉਸ ਬੱਚੇ ਵੱਲ ਜੋ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰੋਂ ਵੇਖ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ 💐 *** ਨਵਨੀਤ ਸਿੰਘ ** 96468 65500 ਜਿਲ੍ਹਾ ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ
Write Your Story Here
ਸਿਰ ਦਾ ਸਾਈਂ
1ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ —“ਸਿਰ ਦਾ ਸਾਈਂ ” ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਵਾਰਡ ਵਿੱਚ ਪਈ ਮਾਂ ਦੇ ਸਿਰਹਾਣੇ ਬੈਠੇ ਛਿੰਦੇ ਨੂੰ ਅਠਾਰਾਂ ਘੰਟੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ।ਭੈਣਾਂ ਨੇ ਕਈ ਵਾਰੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਹੁਣ ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਅਰਾਮ ਕਰ ਲੈ ਤੇ ਕੁੱਝ ਖਾ ਲੈ।ਕਲ੍ਹ ਦਾ ਭੁੱਖਣ ਭਾਣਾ ਬੈਠਾਂ ।ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਵੀ ਤਸੱਲੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਚਿੰਤਾ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ।” ਛਿੰਦਾ ਨਾ ਮੰਨਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ “ਮੈਂ ਨਈਂ ਉਹਨੀਂ ਦੇਰ ਇੱਥੋਂ ਹਿੱਲਣਾ, ਜਿਨ੍ਹੀਂ ਦੇਰ ਮਾਂ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ।ਮਾਂ ਦੇ ਸਿਰਹਾਣੇ ਬੈਠਿਆਂ ਛਿੰਦੇ ਨੂੰ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਫਿਲਮ ਵਾਗੂੰ ਚੱਲਣ ਲੱਗੀ—-ਮਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ।ਪੇਕਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਦੋ ਮੱਝਾਂ ਤੇ ਬਚੀ ਖੁਚੀ ਦੋ ਕਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਤੰਗੀਆਂ-ਤੁਰਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੂਝ ਬੂਝ ਨਾਲ ਘਰ ਚਲਾਉਂਦੀ ਰਹੀ ਏ।ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਪਸਿਰ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾਂ ਵੀ ਵਿਆਹੀਆਂ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ।ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ, ਸੋਝੀ ਆਈ ਤੇ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਕੇ ਨਿਖੱਟੂ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ।ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਆਏ ਚਾਰ ਕਿੱਲੇ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਵੇਚ ਕੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦਾ ਝੱਸ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਮਸੀਂ ਦੋ ਕਨਾਲ ਬਚੇ ਹਨ।ਜੇ ਕਿਤੇ ਮਾਂ ਨੇ ਟੋਕਣਾ ਤਾਂ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮਾਂ-ਭੈਣ ਇੱਕ ਕਰ ਦੇਣੀ ਤੇ ਕਦੇ ਕਦੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਂਗ ਕੁੱਟ ਦੇਣਾ।ਅਸੀਂ ਤਿੰਨਾਂ ਨੇ ਸਹਿਮ ਕੇ ਕੋਠੇ ਅੰਦਰ ਦੁਬਕ ਜਾਣਾ।ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਜੁਆਨ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ, ਮੈਥੋਂ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ ।ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਬਾਹਲਾ ਗੁੱਸਾ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਮਾਂ ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਵਾੜੇ ਕੰਮ ਭੇਜ ਦੇਣਾ ਤੇ ਕਹਿਣਾ, “ਓ ਜਾਣੇ ਪੁੱਤ,ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਦਾ ਸਾਈਂ ਏ।ਪਹਿਲਾਂ ਏਦਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ,ਇਹ ਤਾਂ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੇ ਮੱਤ ਮਾਰ ਛੱਡੀ ਏ।ਰੱਬ ਆਪੇ ਸੁਮੱਤ ਦੇਊ।ਕਾਹਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਤਮਾਸ਼ਾ ਦਿਖਾਉਣਾ ।ਕੱਲ੍ਹ ਹੱਦ ਹੋ ਗਈ ।ਜਿਓਂ ਹੀ ਮਾਂ ਨੇ ਰੋਟੀ ਦੀ ਥਾਲੀ ਅੱਗੇ ਰੱਖੀ, ਤਾਂ ਸਬਜੀ ਵੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਲੋਰ ਵਿੱਚ ਮਾਂ ਨੂੰ ਗੰਦੀਆਂ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢਣ ਲੱਗੇ।ਮੇਰੇ ਸਬਰ ਦਾ ਬੰਨ੍ਹ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਕਿਹਾ, ਪਿਤਾ ਜੀ,ਜੇ ਹੁਣ ਗਾਲ੍ਹ ਕੱਢੀ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਠਾਣੇਦਾਰ
ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਗਧੇ ਨੂੰ ‘ਠਾਣੇਦਾਰ’ ਪਤਾ ਕਿਉਂ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ? * ਗਧਿਆਂ ‘ਤੇ ਇੱਟਾਂ ਵਗੈਰਾ ਢੋਹਣ ਵਾਲ਼ਾ ਵਿਚਾਰਾ ਅਨਪੜ੍ਹ ਬੰਦਾ ਇਕ ਦਿਨ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬਗਲ਼ ਲਾਗਿਉਂ ਗਧੇ ਲੈ ਕੇ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕੋਈ ਮਾਸਟਰ ਨਿਆਣਿਆਂ ਨੂੰ ਝਿੜਕਦਾ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ- ‘ਉਏ ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਤੱਕ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਕਈ ਗਧੇ ‘ਬੰਦੇ’ ਬਣਾ ਛੱਡੇ ਨੇ !’ ਗਧਿਆਂ ਵਾਲੇ ਭਾਈ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਇਕ ਗਧੇ ਦਾ ‘ਬੰਦਾ’ ਬਣਵਾ ਲਵਾਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਦੋਏ ਜਣੇ ‘ਕੱਠੇ ਜਿਆਦਾ ਕਮਾਈ ਕਰਿਆ ਕਰਾਂ ਗੇ ! ਇਕ ਗਧਾ ਫੜ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੈ ਗਿਆ…. ਕਹਿੰਦਾ ਮਾਹਟਰ ਜੀ ਇਹਨੂੰ ਵੀ ਬੰਦਾ ਬਣਾ ਦਿਉਂ ਗੇ ? ਚਲਾਕ ਮਾਸਟਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਬਿਲਕੁਲ, ਦੋ ਕੁ ਹਫਤੇ ਲੱਗਣਗੇ ! ਮਾਹਟਰ ਨੇ ਗਧਾ ਵੇਚ ਕੇ ਪੈਸੇ ਵੱਟ ਲਏ… ਜਦ ਦੋ ਹਫਤੇ ਬੀਤਣ ਬਾਅਦ ਭਾਈ ਨੇ ਆ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਮਾਸਟਰ ਨੇ ਗੱਪ ਰੇੜ੍ਹਤੀ, ਅਖੇ ਤੇਰਾ ਗਧਾ ਤਾਂ ਹਫਤੇ ਬਾਅਦ ਹੀ ਬੰਦਾ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ… ਪਰ ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ ਪੁਲੀਸ ‘ਚ ਭਰਤੀ ਕਰਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਉਹ ਹੁਣ ਫਲਾਣੇ ਥਾਣੇ ਵਿਚ ਠਾਣੇਦਾਰ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਐ ! ਬੰਦਾ ਵਿਚ ਥਾਣੇ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਠਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ- ਚੱਲ ਬਈ ਪੁੱਤਰਾ ਉੱਠ, ਘਰ ਚੱਲੀਏ ! ਠਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ‘ਪੁੱਤਰਾ’ ਸੁਣਕੇ ਗੁੱਸਾ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ…. ਉਹਨੇ ਬੰਦੇ ਦੇ ਘੁਮਾ ਕੇ ਲੱਤ ਮਾਰੀ ! ਬੰਦਾ ਉੱਠ ਕੇ ਕੱਪੜੇ ਝਾੜਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ- ਮਾਹਟਰ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ‘ਬੰਦਾ’ ਤਾਂ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਤੇਰੀ ਦੁਲੱਤੇ ਮਾਰਨ ਦੀ ਆਦਤ ਨ੍ਹੀ ਗਈ ਉਏ ? ☺ -ਤਰਲੋਚਨ ਸਿੰਘ ‘ਦੁਪਾਲ ਪੁਰ’
Write Your Story Here
ਨਸੀਹਤ
1ਬੱਚੇ ਨਾਨਕੇ ਜਾਣ ਦੀ ਜਿੱਦ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਮਾਮੇ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਣਾ। ਟਿਊਬਵੈਲ ਤੇ ਨਾਹਣ ਦਾ ਡਾਹਡਾ ਮਜ਼ਾ ਆਉੰਦਾ ਹੈ। ਮਾਂ ਜੀ ਅੱਜ ਹੀ ਨਾਨਕੇ ਲੈਂ ਚਲੋਂ। ਗਰਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਨੇ। ਜਾ ਬੇਟਾ ਅਮਿਤ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾ। ਅਮਿਤ ਭੱਜਿਆਂ ਹੋਇਆ ਆਇਆ ਦੇਖਣਾ, ਮਾਂ ਜੀ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ,ਪਾਪਾ ਤਾਂ ਬੋਲਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਸੁਨੀਤਾ ਭੱਜਦੀ ਹੋਈ ਗਈ ਤਾਂ ਦੇਖਦੇ ਦੰਗ ਰਹਿ ਗਈ। ਉਹ ਤਾਂ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਲੁੜਕੇ ਹੋਏ ਸੀ। ਉਹ ਤਾਂ ਰੱਬ ਨੂੰ ਪਿਆਰੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਮਨਦੀਪ ਤੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਪਹਾੜ ਟੁੱਟ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਉਸਦੇ ਦੋ ਬੇਟੇ ਹਨ। ਸੁਮਿੱਤ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰਾ ਤੇ ਚੁੱਲਬਲਾ ਹੈ। ਅਮਿਤ ਵੱਡਾ ਹੈ ਪਰ ਸਿਆਣਾ ਤੇ ਸਮਝਦਾਰ ਹੈ। ਸੁਨੀਤਾ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੁਰਿੰਦਰ ਦੀ ਸਾਇਕਲਾਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਚੰਗੀ ਚਲਦੀ ਸੀ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਲਹਿਰਾ ਬਹਿਰਾਂ ਸਨ।। ਸੁਨੀਤਾ ਬੜੇ ਮਿਲਾਪੜੇ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਤੇ ਸਭ ਨਾਲ ਮਿਲਣ ਜੁਲਣ ਵਾਲੀ ਰੈ।ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਸਹੁਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਜਲਦੀ ਘੁੱਲ ਮਿਲ ਗਈ। ਸੁਰਿੰਦਰ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਬੀਤਦੀ ਜ਼ਿਦਗੀ ਦਾ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਕਦੋਂ ਬੱਚੇ ਵੱਡੇ ਹੋ ਗਏ । ਸੁਰਿੰਦਰ ਘਰ ਲੇਟ ਆਣ ਲੱਗਾ। ਜੇ ਪੁਛਣਾ ਤਾਂ ਲੜਨ ਲੱਗ ਜਾਣਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਤੀ ਹੋਣੀ। ਦਿਨੋ -ਦਿਨ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣ ਦੀ ਆਦਤ ਵੱਧਣ ਲੱਗੀ। ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਦੁਕਾਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਨਵੀ ਦੁਕਾਨ ਖੁੱਲੀ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਬੈਠਕੇ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਦੇ। ਬੜਾ ਮਨਾ ਕਰਨਾ,ਪਿਆਰ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਦੇਣੇ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਕਹਿ ਦੇਣਾ ਅੱਜ ਤੋਂ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾਦਾ। ਫੇਰ ਝੂਮਦੇ ਘਰ ਆ ਜਾਣਾ। ਪਿਆਰ ਦੇ ਵਾਦੇ ਝੂਠੇ ਹੋ ਗਏ। ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਦੋਰ ਵੱਧਣ ਲੱਗੇ। ਘਰ ਲੇਟ ਆਣਾ। ਲੇਟ ਆਣ ਦਾ ਕਾਰਣ ਪੁਛਣਾ ਤੇ ਘਰੇ ਕਲੇਸ਼ ਹੋ ਜਾਣਾ। ਜੂਆਂ ਖੇਡਣ ਦੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਦਿਨੋ -ਦਿਨ ਵੱਧ ਗਈਆਂ । ਪਹਿਲਾ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦਾ ਡਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਘਰੇ ਕਦੇ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਕੇ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਉਨਾਂ ਦਾ ਡਰ ਸੀ। ਦੋ ਦਿਨ ਤੋਂ ਉਦਾਸ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸੀ। ਕੁਝ ਪੁੱਛਣਾ ਤਾਂ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਤਿੜਕਦੇ ਸੁਪਨੇ
1ਤਿੜਕਦੇ ਸੁਪਨੇ “ਖ਼ਬਰਦਾਰ…..ਜੇ ਇਹ ਗੱਲ ਮੁੜ ਕੇ ਆਖੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬੁਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ , ਮੇਰੇ ਘਰ ਇਹ ਕੰਜਰਖਾਨਾ ਨੀ ਚੱਲਣਾ ।ਜੇ ਆਹੀ ਕੰਮ ਕਰਨੇ ਆ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪਿਓ ਦੇ ਘਰ ਤੁਰ ਜਾ , ਮੇਰੀ ਸਮਾਜ ਚ ਕੋਈ ਇੱਜ਼ਤ ਆ ….. ਤੇਰੇ ਇਸ ਕੰਜਰਖਾਨੇ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਥੂ ਥੂ ਨੀ ਕਰਾਉਣੀ ।” ਜਿਉਂ ਹੀ ਮੀਨੂੰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਸੁਖਦੀਪ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਸੁਪਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਵੇਂ ਤਿੜਕਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਏ । ਹਾਲੀਂ ਮੀਨੂੰ ਦੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਹੋਏ ਸਨ । ਉਸ ਦਾ ਪਤੀ ਸੁਖਦੀਪ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਉੱਚਾ ਲੰਬਾ ਗੱਭਰੂ ਜਵਾਨ ਸੀ , ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਅਤੇ ਅਗਾਂਹ ਵਧੂ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਰਬਸੰਮਤੀ ਨਾਲ ਸਰਪੰਚ ਚੁਣਿਆ ਸੀ , ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ । ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕੰਮ ਕੀਤੇ ਸਨ ਇਕ ਸਿਲਾਈ ਸੈਂਟਰ ਵੀ ਖੁਲ੍ਹਵਾਇਆ ਸੀ । ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ ਸੀ । ਉਸ ਦੀ ਸੱਸ ਵੀ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਅੱਗੇ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ । ਮੀਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਗਾਂਹ ਵਧੂ ਪਰਿਵਾਰ ਮਿਲਿਆ ਹੈ । ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਾਂ ਸੁਪਨੇ ਸਜਾਈ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਪੈਰ ਧਰਿਆ ਸੀ ।ਮੀਨੂੰ ਕਾਲਜ ਦੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੋਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਰਹੀ ਸੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਨਾਲ਼ ਹੋਰ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਅੱਗੇ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਗਿੱਧਾ , ਗਿੱਧਾ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਜਾਨ ਸੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਾਲਜ ਦੀ ਗਿੱਧਾ ਟੀਮ ਦੀ ਕੈਪਟਨ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਗਿੱਧਾ ਟੀਮ ਨੇ ਯੂਥ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਗੋਲਡ ਮੈਡਲ ਵੀ ਜਿੱਤਿਆ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈਸਟ ਡਾਂਸਰ ਦਾ ਇਨਾਮ ਮਿਲਿਆ ਸੀ । ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੀਆਂ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ , ਕਾਲਜ ਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਵਿਦਿਆਰਥਣਾਂ ਵੱਲੋਂ ਹਰ ਸਾਲ ਤੀਆਂ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ । ਮੀਨੂੰ ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਅਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਸੁਖਦੀਪ Continue Reading…
Write Your Story Here
ਗਰੀਬੀ
ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਕਣਕ ਦੇ ਡਰੰਮ ਭਰਨੇ ਸੀ ਤਾਂ ਅਸੀ ਘਰ ਦੋ ਦਿਹਾੜੀਦਾਰ ਲਗਾ ਗਏ, ਇੱਕ ਦਿਹਾੜੀਦਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਤੇਰਾਂ ਕੁ ਸਾਲ ਦਾ ਪੁੱਤ ਗੋਵਿੰਦ ਵੀ ਆਇਆ, ਉਹ ਵੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਪਰ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ ਕਿ ਨਾਲ ਕੰਮ ਨਹੀ ਕਰਨਾ ਕਿਉਕਿ ਧੁੱਪ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਬਾਹਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਜਦ ਵਾਪਿਸ ਆਇਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਨਾਲ ਹੀ ਲੱਗਿਆ ਪਿਆ ਸੀ, ਮੈਂ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸਨੂੰ ਹਟਣ ਲਈ ਨਾ ਆਖਿਆ ਤੇ ਸ਼ਾਮ ਹੋਈ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਦਿਹਾੜੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ, ਪੈਸੇ ਫੜ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਡਾਢਾ ਨੂਰ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਪੁੱਛੇ ਤੇ ਉਹਨੇ ਦੱਸਿਆ,” ਬਾਪੂ ਜੀ ! ਮੇਰੀ ਔਨਲਾਈਨ ਕਲਾਸ ਲੱਗਦੀ ਏ ਤੇ ਮੈਂ ਖੁਦ ਹੀ ਨੈੱਟ ਪੈਕ ਜੋਗੇ ਪੈਸੇ ਕਮਾ ਲੈਦਾ ਹਾ, ਲੌਕਡਾਊਨ ਕਾਰਨ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦਾ ਕੰਮ ਘੱਟ ਚੱਲਣ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਬੋਝ ਨਹੀ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ।” ਇੰਨਾ ਸੁਣ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਚਮਕ ਆ ਗਈ ਕਿ ਸੱਚੀ ਹੀ ਘਰ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਵਖ਼ਤੋ ਪਹਿਲਾ ਸਿਆਣਾ ਤੇ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਏ। ਕਮਲ ਕੌਰ
Write Your Story Here
