ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚਲਾ ਚੌਥਾ ਅਤੇ ਸਭਤੋਂ ਵੱਡਾ villain ਮੇਰਾ ਆਪਣਾ ਸਕਾ ਫੁਫੜ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਫੁਫੜ ਹੀ ਉਹ ਸ਼ਖਸ਼ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਮੇਰਾ ਤੇ ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰਵਾਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਸਿਮਰਨ ਦੇ cousin ਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਚੰਗਾ ਦੋਸਤ ਸੀ। ਇਹ ਤਾਂ ਕਦੇ ਹੋ ਨੀ ਸਕਦਾ, ਕਿ ਫੁਫੜ ਨੂੰ ਸਿਮਰਨ ਤੇ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਨ ਹੋਵੇ। ਫਿਰ ਨਾ ਜਾਣੇ ਕਿਓਂ ਉਸਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਐਸੀ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਵਾਲੀ ਕੀਤੀ। ਵਿਚੋਲੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਦੋਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪੁਸ਼ਤਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਖ਼ਬਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਫੁਫੜ ਮੇਰੇ ਨੇ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਘਰਵਾਲ਼ੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਕੋਈ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਾ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ।

ਉਦੋਂ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਮਹਿਜ਼ ਸੱਤ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ, ਜਦ ਮੇਰੀ ਭੂਆ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ ਫੁਫੜ ਨਾਲ। ਮੇਰਾ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਤੋਂ ਹੀ ਭੂਆਂ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਤੇਹ ਪਿਆਰ ਸੀ, ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਔਲਾਦ ਵਾਂਗ ਹੀ ਪਾਲਿਆ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦ ਮੇਰੀ ਭੂਆ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਰਹਿਣ ਆਈ। ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਘੁੱਟਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਇਹ ਬਾਂਦਰ ਜਿਹਾ ਮੇਰੀ ਭੂਆ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਖੋਹਕੇ ਲੈ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਨੀ ਜਾਣ ਦੇਣਾ ਹੁਣ ਭੂਆਂ ਆਪਣੀ ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਨਾਲ”। ਇਸ ਗੱਲ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਯਾਦ ਵੀ ਨਹੀ ਸੀ। ਇਹ ਤਾਂ ਫੁਫੜ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਤਲਾਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੱਸਿਆ, ਕਿ ਤੂੰ ਇਕ ਵਾਰ ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬਦਤਮੀਜ਼ੀ ਕਰ ਚੁੱਕਾ, ਮੈਨੂੰ ਬਾਂਦਰ ਕਹਿਕੇ। ਜਿਸਦਾ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਲੱਗਾ ਸੀ, ਪਰ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਨਿੱਕੀ ਉਮਰ ਦੇਖਕੇ ਤੈਨੂੰ ਉਸਦਾ ਜੁਆਬ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ।

ਮੇਰੇ ਫੁਫੜ ਦਾ ਮੇਰੇ ਵਿਆਹ ਤੋ ਬਾਅਦ, ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਸਾਲੀ ਨਾਲ ਕਾਫੀ ਮੇਲ-ਜੋਲ ਵੱਧ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਨੇ ਹੀ ਮੇਰੇ ਖਿਲਾਫ ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਕੰਨ ਭਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਇਹ ਮੇਰੇ ਫੁਫੜ ਦੀ ਹੀ ਰਚੀ ਖੇਡ ਲਗਦੀ ਆ। ਕਿਓਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਤੇ ਪ੍ਰਾਪਰਟੀ ਬਾਰੇ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸੀ। ਯਕੀਨਨ ਓਸੇ ਨੇ ਹੀ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਸਿਖਾਇਆ ਹੋਣਾ, ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਦਾਮਾਦ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਸ ਵਿਚ ਕਰਕੇ, ਉਸਦੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਮੀਨ ਜਾਇਦਾਦ ਹੜੱਪ ਕਰ ਲਈ ਹੈ। ਉਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਦਾਮਾਦ ਨੂੰ ਵੀ emotional blackmail ਕਰਕੇ, ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਆਣਕੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰੇ।

ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵੱਡੀ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਮੈਂ ਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ। ਚਲੋਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਆਕੇ ਬਹਿਕ ਗੲੀ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਅਣਜਾਣੇ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਅਜਿਹਾ ਕਦਮ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਕੋਈ ਕਿਵੇਂ ਯਕੀਨ ਕਰੇ, ਕਿ ਕੋਈ ਮਾਂ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਹੀ ਜਿਊਂਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਮਰਿਆ ਦਸ ਸਕਦੀ। ਹਾਂ ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਬਿਲਕੁਲ, ਮੈਂ ਖੁਦ ਪਤਾ ਕਰਵਾਇਆ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਆਪਣੇ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਦੋਸਤ ਕੋਲੋਂ। ਸਿਮਰਨ ਜਿਥੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਤਲਾਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਉਸਨੇ ਓਹੀ ਨੌਕਰੀ ਦੁਬਾਰਾ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਜਦ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਉਸਦੀ ਨੌਕਰੀ ਵਾਲੀ ਜਗਾ ਤੋਂ ਉਸ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੀ ਭਿਆਨਕ ਸੱਚ ਜਾਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ।

ਉਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ, ਕਿ ਹਾਂ ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਤੇ ਸੋਹਰਿਆ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਕੇ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਜਦ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲੋਂ ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਔਲਾਦ ਬਾਰੇ ਪੁਛਿਆ, ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜੁਆਬ ਨੇ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਦਾ ਵੀ ਦਿਲ ਦਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਓਨਾ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਬਾਪ ਨੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਸਿਮਰਨ ਬਚਾਰੀ ਤਾਂ ਆਪ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਲ...

ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਬਚਾਕੇ ਆਈ। ਵਰਨਾ ਉਹਨਾਂ ਦਰਿੰਦਿਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਇਹਨੂੰ ਵੀ ਮਾਰ ਦੇਣਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਪੁਛਿਆ, ਕਿ ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਖਿਲਾਫ ਕੋਈ ਕਨੂੰਨੀ ਕਾਰਵਾਈ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਈ। ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਜੁਆਬ ਮਿਲਿਆ, ਕਿ ਮੁੰਡੇ ਵਾਲੇ ਉਚੀ ਪਹੁੰਚ ਵਾਲੇ ਸਨ। ਅਗਲਿਆਂ ਨੇ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਪੈਸਾ ਚਾੜਕੇ, ਕੇਸ ਰਫਾ ਦਫਾ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਇਹ ਬਿਚਾਰੀ ਔਖੇ ਸੌਖੇ ਦਿਨ ਕੱਟ ਰਹੀ ਆ ਖੁਦ ਨੌਕਰੀ ਕਰਕੇ।

ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਖੂਨ ਖੌਲ ਉਠਿਆ ਸੀ, ਜਦ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਸਭ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ। ਸੁਣਿਆ ਝੂਠ ਦੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਬਹੁਤਾ ਚਿਰ ਨੀ ਟਿਕ ਸਕਦਾ। ਪਰ ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਝੂਠ ਨੂੰ ਤਾਂ ਖੰਭ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਚੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਵੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਟੱਬਰ ਬਾਰੇ ਜ਼ਹਿਰ ਘੋਲਣ ਲੱਗੀ ਹੈ ਸਮਾਜ਼ ਵਿਚ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕਦੇ ਆਪਣਿਆਂ ਅੱਗੇ ਵੀ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਜ਼ਿਕਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਮੈਨੂੰ ਇਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਕੀਤੇ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਰੱਬ ਉਸਨੂੰ ਆਪ ਦੇਵੇਗਾ। ਪਰ ਉਹ ਤਾਂ ਬੇਫਿਕਰਿਆ ਵਾਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਅ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕੁਝ ਹੋਇਆ ਹੀ ਨੀ ਹੁੰਦਾ। ਸੱਚੀ ਕਿਹੋ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਲੋਕ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਉਤੇ। ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ, ਤੇ ਬਾਹਰ ਦੁਨੀਆਂ ਅੱਗੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਬਣਕੇ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਨੇ।

ਕੁੜੀ ਵਾਲੇ ਰਾਧਾ ਸੁਆਮੀ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਸੀ, ਤੇ ਉਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਕੁਝ ਖਾਣ ਪੀਣ ਦੀ ਆਦਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਸਾਡੀ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਵਧੀਆ ਨਿਭੇਗੀ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਸਫੇਦ ਹੰਸ ਸਮਝ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਹ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਬਗਲੇ ਦੀ ਬਿਰਤੀ ਵਾਲੀ ਨਿਕਲੇਗੀ। ਇਕ ਪਾਸੇ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਬਾਰੇ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਤੱਕ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਓਹੀ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਉਸ ਪੱਥਰ ਦਿਲ ਨੇ ਮੈਂ ਸੁਣਿਆ, ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਵੀ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਪਰ ਰੱਬ ਵੀ ਸਾਡੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ ਦਾ ਬਰਾਬਰ ਹਿਸਾਬ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਵਸੀ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਤੇ ਅੱਜ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਬੈਠੀ ਹੈ ਆਪਣਾ ਅਗਲਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਲੱਭਣ।

(ਮੈਂ ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਭਨੂੰ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਮੇਰੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਾਂਗ ਪਸੰਦ ਆਈ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਮੈਂ ਇਕ ਸੱਚੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਸੁਣਕੇ ਲਿਖੀ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਲਿਖਦਿਆਂ ਸਮੇਂ, ਮੈਂ ਉਹ ਹਰ ਪਲ ਮਾਣਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਕਿ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਵਿਚ ਜਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਮਾਂ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਉਚਾ ਮੰਨਿਆਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਮਾਂ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਕਸਰ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ।
ਦੂਜੀ ਗੱਲ ਇਹ ਕਿ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਚਾਚੀਆਂ, ਤਾਈਆਂ, ਮਾਸੀਆਂ ਤੇ ਭੂਆ ਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਨੀਚੇ ਗਿਰਾਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ, ਜਦੋਂ ਗੱਲ ਮਾਂ ਦੀ ਮਮਤਾ ਦੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਐਸੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਦੋਸਤੋਂ। ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਨਿਭਦੇ, ਬਲਕਿ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਮੁਹੱਬਤ ਹੋਣ ਨਾਲ ਨਿਭਦੇ ਨੇ। ਐਸੀਆਂ ਬੜੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਨੇ, ਜਿਥੇ ਮਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵਧਕੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ, ਆਂਢੀ ਗੁਆਂਢੀ ਜਾਂ ਫਿਰ ਅਜਨਬੀ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਨੇ।

ਅੰਤ ਵਿਚ ਇਹੀ ਕਹਾਂਗਾ, ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆਂ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਪਿੰਡ, ਨਗਰ, ਗਲੀ ਮੁਹੱਲੇ ਚੋਰੀ-੨ ਜਾਕੇ ਪਤਾ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਉਵੇਂ ਹੀ ਥੋੜੀ ਜਾਂਚ ਪੜਤਾਲ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆਂ ਵੀ ਕਰ ਲਿਆ ਕਰੋ। ਭੁੱਲ ਚੁੱਕ ਮੁਆਫ ਕਰਨੀ। ਤੁਹਾਡੇ ਖੱਟੇ ਮਿੱਠੇ ਕਮੈਂਟਾਂ ਦੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਵਿਚ। )

ਧੰਨਵਾਦ 🤗🤗