ਸਨੇਹਾ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਆਦਮੀ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਸੀ ਪਰੰਤੂ ਉਸਦੀ ਕੋਈ ਪਤਨੀ ਜਾਂ ਬੱਚੀ ਕਿਉ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਇਆ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹਦੀਆਂ ਗਲਤ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤਾ ਨਹੀ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ…ਹੋਰ ਨਹੀ ਤਾਂ ਕਿ ਗਲਤ ਹੀ ਹੈਂ…ਅਜਿਹਾ ਇੰਨਸਾਨ ਜੋ ਵਿਆਹ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਾਰਨ ਦੀ ਫ਼ਰਮਾਇਸ਼ ਰੱਖਦਾ ਹੋਵੇ..ਉਸ ਨਾਲ ਕੌਣ ਆਪਣੀ ਧੀ ਵਿਆਹੇਗਾ….ਕਾਸ਼ ਮੇਰੀ ਮਜਬੂਰੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ….
ਇਹ ਸੋਚਦਿਆਂ ਉਹ ਹੋਰ ਕੰਬ ਗਈ।
ਇੰਨੀ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਸਿਵਮ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਿਲ ਹੁੰਦਾ ਏ ਤੇ ਆ ਕੇ ਬੈਂਡ ਉੱਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਏ ਤੇ ਸਨੇਹਾ ਡਰ ਕੇ ਰਜਾਈ ਸਮੇਤ ਇੱਕ ਕੋਨੇ ਤੇ ਜਾ ਲੱਗਦੀ ਏ….
ਸਿਵਮ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਲੱਤਾਂ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਦਾ ਤੇ ਬੈਂਡ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਏ ਤੇ ਉਹ ਰਜਾਈ ਸਾਈਡ ਕਰ ਕੇ ਸਨੇਹਾ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਛੋਹਿਆ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਮੋਟਾ ਅਤੇ ਠੰਡਾ ਹੱਥ ਜਦੋ ਸਨੇਹਾ ਦੇ ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਹੋਰ ਡਰ ਜਾਂਦੀ ਏ, ਉਸਨੂੰ ਸਿਵਮ ਨਰਕ ਦੇ ਸ਼ੈਤਾਨ ਵਰਗਾ ਲੱਗਿਆ…
“ਆਹ–”
ਉਹ ਬਹੁਤ ਡਰ ਗਈ ਅਤੇ ਚੀਕ ਉੱਠੀ।
ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜ਼ੀਬ ਜਿਹੀ ਚੁੱਪ ਪਸਰ ਗਈ ਤੇ ਸਨੇਹਾ ਦਾ ਦਿਲ ਡਰ ਕਾਰਨ ਜ਼ੋਰ-ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਧੜਕਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਸਿਵਮ ਬੋਲਿਆ, “ਡਰਦੇ ਹੋ?”
ਉਸਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਬਹੁਤ ਰੁੱਖੀ ਅਤੇ ਡਰਾਵਨੀ ਸੀ.ਜਿਸਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਸਨੇਹਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਘਬਰਾ ਗਈ, ਉਹ ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਸ਼ਿਵਮ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਸਕੀ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਰਾਕਸ਼ ਤੋ ਘੱਟ ਨਹੀ ਸੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ…ਤੇ ਡਰ ਕੇ ਸਿਰਫ਼ ਇੰਨਾ ਹੀ ਆਖ ਸਕੀ ਕਿ,” ਨਹੀ ”
ਸ਼ਿਵਮ ਨੇ ਸਿਰਫ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਅਵਾਜ਼ ਡਰੀ ਅਤੇ ਸਹਿਮੀ ਸੀ…. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਸ਼ਿਵਮ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੈਂ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਲੱਗਿਆ…
ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਸਦੇ ਡੈਡੀ ਅਜੇ ਵੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪੈਸੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦੰਦ ਫੜ ਲਏ ਅਤੇ ਡਰ ਸਹਿਣ ਕੀਤਾ, ਫਿਰ ਕੰਬਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, “ਹਾਂ … ਮੈਂ ਥੋੜਾ ਡਰੀ ਹਈ ਹਾਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਕਾਬੂ ਪਾ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਇਹ … ”
“ਮੈਂ ਲਾਈਟਾਂ ਨੂੰ ਚਾਲੂ ਕਰਾਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਵਧੇਰੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ.”..ਸ਼ਿਵਮ ਨੇ ਉਸਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ
ਉਹ ਆਦਮੀ ਇੱਕ ਸੱਜਣ ਵਰਗਾ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤਾ.
ਉਸਨੇ ਕੰਧ ਦੇ ਸਵਿੱਚ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਉਠਾਇਆ, ਪਰ ਸਨੇਹਾ ਨੇ ਲਾਈਟ ਜਗਾਉਣ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਿਵਮ ਨੂੰ ਕੱਸ ਕੇ ਫੜ ਲਿਆ.
“ਨਹੀਂ …”
ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੰਬ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਭੀਖ ਮੰਗ ਰਹੀ ਹੋਵੇ….
ਲੋਕਾਂ ਤੋ ਉਸਨੇ ਅਕਸਰ ਉਸਨੇ ਸੁਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਮੇਹਤਾ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਤੀਜ਼ਾ ਮੁੰਡਾ ਇਕ ਭਿਆਨਕ ਅਤੇ ਭੁੱਤ ਵਰਗੀ ਦਿੱਖ ਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਬਦਤਰ...

ਸੀ, ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਉਂਗਲੀ ਜਿੰਨੇ-ਲੰਬੇ ਦਾਗ ਸੀ.
ਜੇ ਰੌਸ਼ਨੀ ਚਾਲੂ ਸੀ, ਤਾਂ ਕੀ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਡਰ ਨਾਲ ਮਰ ਨਹੀ ਜਾਵੇਗੀ? ਆਖਰਕਾਰ, ਉਹ ਬਹੁਤ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸੀ.
ਸਨੇਹਾ ਕੰਬਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਚ ਲਈਟ ਚਾਲੂ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ? … ਪਲਿਜ਼ ਨਹੀਂ!
ਸ਼ਿਵਮ ਚੁੱਪ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਸਨੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਗਲ੍ਹ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਖਿੱਚਿਆ. ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।
“ਸਰ … ਇਹ ਮੇਰੀ ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ … ਤੁਸੀਂ ਥੋੜੇ ਜਿਹੇ ਨਰਮ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹੋ?
ਸਨੇਹਾ ਨੇ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਕਿਹਾ.
ਉਸਦੀ ਉਂਗਲ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਛੂਹਿਆ, ਉਸ ਦੇ ਭੌ ਤੋਂ, ਫਿਰ ਉਸਦੀ ਨੱਕ, ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ, ਉਸਦੀ ਪਤਲੀ ਗਰਦਨ, ਫਿਰ ਉਸਦੇ ਨਾਜ਼ੁਕ ਮੋ ਮੋਡਿਆਂ ਅਤੇ ਕਾਲਰਬੋਨ ਤੱਕ.
ਹੋਰ ਹੇਠਾਂ ਉਸਦਾ ਮਨਮੋਹਕ, ਸਾਹ ਲੈਣ ਵਾਲਾ, ਲੁਭਾਉਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਰਹੱਸਮਈ ਸੀ …
ਉਹ ਕਠੋਰ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਉਸ ਨੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ “ਉਸੇ ਪਲ” ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਪੱਥਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਠੋਰ ਹੋ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਉਸਦੇ ਛੋਟੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਚਾਦਰ ਨੂੰ ਇੰਨੀ ਸਖਤ ਨਾਲ ਫੜਿਆ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਲਗਭਗ ਟੁਕੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾੜ ਦਿੱਤਾ.
ਸ਼ਿਵਮ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਭੈਭੀਤ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਫਿਰ ਵੀ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਕੱਡ ਲਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਤੋੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਦਮ-ਦਰ-ਕਦਮ.
“ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਅੱਜ ਰਾਤ ਇੱਥੇ ਪਏ ਹੋਏ ਇਸਦਾ ਕੀ ਅਰਥ ਹੈ?”
“ਇਹ … ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਹੁਣ ਤੋਂ ਤੁਹਾਡੀ ਹਾਂ … ਤੁਹਾਡੀ… ਹੁਣ ਤੋਂ.”
“ਖੈਰ, ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਹੈ. ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਸਹਿਭਾਗੀ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਾਂ.” ਇਹ ਕਹਿਦਿਆਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਵੀ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਵਧਾਇਆ …
ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ, ਸਨੇਹਾ ਨੇ ਕਦੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਪਲ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਚਿਹਰਾ ਧੁੰਦਲਾਇਆ ਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਨੇ ਮਰਨ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ.
ਸਨੇਹਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਇਸ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਡੂੰਘੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਤੋ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਭਾਵਨਾ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀ ਸੀ ਕਰ ਰਹੀ….. ਭਵਿੱਖ ਵਿਚ ਉਸ ਕੋਲ ਇਸ ਰਾਤ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਬਣਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਸੀ….
ਉਹ ਚਾਲੀ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ ਅਠਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ …
ਕਿੰਨੀ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਅੰਤਰ!
ਬਾਕੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਚ
#ਪ੍ਰਵੀਨ ਕੌਰ