`ਬਖਸ਼ੀਸ਼ ਸਿੰਘ..ਬਾਪੂ ਹੁਰਾਂ ਦਾ ਪਿੰਡ ਵਾਲਾ ਯਾਰ..ਰੰਗ ਭਾਵੇਂ ਥੋੜਾ ਪੱਕਾ ਸੀ..ਪਰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਹੱਸਦਾ ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਉਸਦੇ ਚਿੱਟੇ ਦੰਦ ਹੋਰ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਲਿਸ਼ਕਾਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਏ ਹੋਣ..!
ਪੈਨਸ਼ਨ ਲੈਣ ਸ਼ਹਿਰ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹੀ ਰਿਹਾ ਕਰਦਾ..ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ ਮੈਨੂੰ ਉਸਦਾ ਇੰਝ ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਰਹਿਣਾ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ..!
ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਹੋਰ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਖਿਝ ਚੜ੍ਹ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ ਜਦੋਂ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਵਿਚ ਨਹਾਉਣ ਵੇਲੇ ਲਾਹ ਕੇ ਰੱਖੇ ਆਪਣੇ ਗੁੱਟ ਵਾਲੇ ਕੜੇ ਨੂੰ ਲੈਣ ਉਹ ਇੱਕ ਵੇਰ ਫੇਰ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤ ਆਇਆ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਫੇਰ ਬਹਾਨੇ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਧਰਾ ਲਈ ਚਾਹ ਪੀਣ ਖਾਤਿਰ ਬਾਪੂ ਹੁਰਾਂ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਕਿੰਨਾ-ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ!
ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਸੋਚਦਾ..ਨਹਾਉਣ ਲੱਗਿਆਂ ਭਲਾ ਆਪਣਾ ਕੜਾ ਕੌਣ ਲਾਹੁੰਦਾ ਏ..!
ਉਸਦੇ ਕਿੰਨੇ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਇਸੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ..ਫੇਰ ਵੀ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਆ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਹੀ ਖੇਚਲ ਕਿਓਂ ਪਾਉਂਦਾ ਸੀ..!
ਬਾਪੂ ਜੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਗਿਓਂ ਹੱਸ ਪਿਆ ਕਰਦੇ..!
ਆਖਦੇ ਮੋਹ ਪਿਆਰ ਦੇ ਇਹ ਫਲਸਫੇ ਤੇਰੀ ਸਮਝ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਪੈਣੇ..ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਦਾ ਬੇਲੀ ਏ..ਇੱਕਠੇ ਪੜੇ ਖੇਡੇ ਮੱਲੇ..ਇੱਕਠੇ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋਏ..ਇਕੱਤਰ ਦੀ ਜੰਗ ਵੇਲੇ ਜਖਮੀ ਹੋਏ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਏਧਰ ਲਿਆਇਆ ਸੀ..!
ਹੁਣ ਪਿੰਡ ਕੱਲਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ..ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਰਾਤ ਕੱਟਣ ਇਥੇ ਆ ਜਾਂਦਾ ਏ..ਅਗਲੇ ਦਾ ਵੀ ਤਾਂ ਇਥੇ ਹੀ ਜਿਆਦਾ ਜੀ ਲੱਗਦਾ ਏ..!
ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਆਖਿਆ ਹੋਇਆ ਏ ਕੇ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਸ਼ਹਿਰ...
ਆਵੇਂ ਬੱਸ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਰਿਹਾ ਕਰੇ..!
ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਇੱਕ ਖਬਰ ਮਿਲ਼ੀ..!
ਬਾਪੂ ਹੂਰੀ ਮੂੰਹ ਹਨੇਰੇ ਹੀ ਪਿੰਡ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਗਏ..ਫੇਰ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਉਥੇ ਹੀ ਰਹੇ..ਬਖਸ਼ੀਸ਼ ਸਿੰਘ ਚੜਾਈ ਜੂ ਕਰ ਗਿਆ ਸੀ..ਮਗਰੋਂ ਉਸਦੇ ਫੁਲ ਤਾਰਨ ਅਤੇ ਭੋਗ ਤੱਕ ਓਥੇ ਹੀ ਰਹੇ!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਵਾਲੇ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਵਿਚ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ..ਬਾਪੂ ਹੁਰਾਂ ਵਾਲਾ ਵਰਤਣਾ ਪੈ ਗਿਆ..ਅਚਾਨਕ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਕੋਲ ਲੂਕਾ ਕੇ ਰੱਖੇ ਇੱਕ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਲਫਾਫੇ ਤੇ ਜਾ ਪਿਆ..!
ਅੰਦਰ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਕੜਾ ਸੀ..ਓਹੀ ਬਖਸ਼ੀਸ਼ ਸਿੰਘ ਵਾਲਾ ਕੜਾ..ਜਿਸ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਲੈਣ ਬਹਾਨੇ ਅਕਸਰ ਹੀ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਚਾਹਾਂ ਦੀ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਦੁਬਾਰਾ ਲੱਗਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ..!
ਬਾਪੂ ਜੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ..ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਯਾਰ ਫੁਲ ਤਾਰਨ ਵੇਲੇ ਇਸ ਕੜੇ ਨੂੰ ਜਲ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕਰਨ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਿਆ..ਓਹਲੇ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਇਸਨੂੰ ਘਰੇ ਲੈ ਆਇਆ!
ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਸੁਵੇਰੇ-ਸੁਵੇਰੇ ਦੂਜੀ ਵੇਰ ਚਾਹ ਪੀਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰੇ ਤਾਂ ਇਸ ਕੜੇ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਫੋਟੋ ਕੋਲ ਰੱਖ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ..ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਬਖਸ਼ੀਸ਼ ਸਿੰਘ ਕਿਧਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਬੈਠਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ..!
ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਜੂ ਆ ਗਏ..` ਦਾ ਫਲਸਫਾ ਸ਼ਾਇਦ ਪਹਿਲੀ ਵੇਰ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਸਮਝ ਜੂ ਆ ਗਿਆ ਸੀ!
ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ
