ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਂ ਰੋਜ ਵਾਂਗੂ ਕੰਮ ਤੋਂ ਆ ਰਾਤ ਦਾ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਛੱਕ ਕੇ ਆਪਣੇ ਬਿਸਤਰੇ ਤੇ ਲੇਟ ਗਿਆ | ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਅਜੇ ਨੀਂਦ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਜਿਹੀ ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਸੀ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਉਹ ਜਰੂਰ ਜਲਦੀ ਸੌ ਗਈ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਥਕ ਗਈ ਸੀ ਰੋਜ ਵਾਂਗੂ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਕਾਰਾਂ ਕਰਕੇ | ਮੈਂ ਉਸ ਵਕ਼ਤ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ | ਉਸ ਦੇ ਮਿੱਠੇ ਅਤੇ ਨਾਜ਼ੁਕ ਰੂਪ ਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਧਿਆਨ ਲਗਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ | ਉਸ ਦਰਮਿਆਨ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਿਹਾ:
ਕੀ ਇਹ ਔਰਤ ਜੋ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਹੈ, ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਹਮਦਰਦੀ ਦੇ ਪਰਛਾਵੇਂ ਹੇਠ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਪਲ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਹ ਕਿੱਥੇ ਇਕ ਅਜਨਬੀ ਨਾਲ ਸੁੱਤੀ ਹੈ | ਇਸ ਨੇ ਇੱਕ ਅਜਨਬੀ ਲਈ ਆਪਣਾ ਘਰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਸੁੱਖ ਸਹੂਲਤਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ | ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਕ ਔਰਤ ਨੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਕੋਲ ਆਉਣਾ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਚੰਗੀ ਅਤੇ ਬੁਰਾਈ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦਾ ਹੈ | ਪੁਰਾਣਾ ਘਰ ਛੱਡ ਨਵੇਂ ਘਰ ਦੀਆਂ ਕੈੜੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਨੂੰ ਜਾਨਣਾ, ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਗੱਲ ਅਤੇ ਆਘਿਆ ਨੂੰ ਪਾਲਣਾ, ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਉਸਦੇ ਧਰਮ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਹੈ |
ਉਸ ਰਾਤ ਫਿਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ:
ਕੁਝ ਲੋਕ ਕਿਵੇਂ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਕੁੱਟਦੇ ਹਨ |
ਕੁਝ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਧੱਕ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਧੀ ਨੂੰ ਘਰ ਵਾਪਸ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਦਾਜ ਸਮੇਤ ਘਰ ਤੋਂ...
ਤੋਰੀ ਸੀ |
ਕੁਝ ਲੋਕ ਆਪਣੀਆਂ ਪਤਨੀਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਹੋਟਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੋ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਸਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕਲਪਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ |
ਕੁਝ ਲੋਕ ਉਹ ਵੀ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਘਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਪਤਨੀਆਂ ਲਈ ਜੇਲ੍ਹ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ | ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਲਿਜਾਉਂਦੇ ਨਾ ਜਾਣ ਦਿੰਦੇ | ਉਹ ਲੋਕ ਕਦੀ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀਆਂ ਸੰਗ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦੇ ਨਾ ਹੀ ਕਦੇ ਦਿੱਲ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਹਨ |
ਕੁਝ ਲੋਕ ਉਹ ਵੀ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀਆਂ ਨਾਲ ਝੂਠੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਫਸ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਆਪਣੀ ਝੂਠੀਆਂ ਫੀਲਿੰਗ੍ਸ ਨੂੰ ਝੂਠਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹਨ |
ਕੁਝ ਲੋਕ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਘਰ ਛੱਡ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸੁੱਖ ਅਤੇ ਬਿਹਤਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲਈ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ | ਸ਼ਾਈਦ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਪਤਨੀਆਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵੱਲ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਹਰ ਰਹਿਣ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਕੀ ਵਾਪਰੇਗਾ |
ਹਰ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਵਲੋਂ ਇੱਕ ਸਹਾਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ | ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪਤਨੀ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਮਿਲਿਆ ਹੈ | ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਸਰਾ ਸੰਸਾਰ ਤਿਆਗ ਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਆਇਆ ਹੈ |
ਲਿਖਤ : ਜਿਤੇਸ਼ ਤਾਂਗੜੀ
