ਸੱਜਣ ਧਾਲੀਵਾਲ ਤੇ ਮੱਖਣ ਧਾਲੀਵਾਲ ਪਿੰਡ ਤੱਲਣ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਸਨ ..ਦਸ ਸਾਲ ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਕੱਟ ਕੇ ਮੁੜ ਤੱਲਣ ਵਿਖੇ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਏ .ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਵਲੈਤੀਆਂ ਦਾ ਘਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ..ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪੈਸਿਆਂ ਵਾਲੇ ਉਹੀ ਸਨ. ..ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੱਝਾਂ ,ਗਾਵਾਂ,ਘੋੜੀਆਂ ,ਗੱਡੀਆਂ ਟਰਾਲੇ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਘਾਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ..ਪਿੰਡ ਤੱਲਣ ਦਾ ਹੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਮਨਜੋਤ ਸਿੰਘ ਸੈਣੀ ਜੋ ਕਿ ਘਰੋਂ ਠੀਕ ਠਾਕ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਇੱਕ ਕਿਸਾਨ ਸਨ .ਉਹ ਜਦ ਵੀ ਬਲੈਤੀਆਂ ਦੀ ਕੋਠੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਉਸ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਸੁਖੀ ਹਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸੁੱਖੀ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ .ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਘਾਟ ਨਹੀਂ ਹੈ .ਉਹ ਮੱਥਾ ਇਸ ਲਈ ਟੇਕਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਰਗਾ ਅਮੀਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਕੋਠੀਆਂ, ਟਰਾਲੀਆਂ ,ਕਾਰਾਂ ,ਮੱਝਾਂ ਹੋਵਣ ..ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੋਠੀ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਨੂੰ ਤੜਫਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਨਿੱਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੋਠੀ ਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਦਾ ਸੀ .ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਲੈਤੀਆ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਨੌਕਰ ਵਜੋਂ ਨੌਕਰੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ..ਉਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ .ਜਦੋਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਵਰਗਾ...

ਜਾਪਿਆ ..ਰੋਜ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਕੰਮ ਕਾਰ ਕਰਨ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਿਆਂ ਉਸ ਨੂੰ ਲੜਾਈ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਸੁਣਦੀਆਂ ਸਨ .ਉਨ੍ਹਾਂ ਘਰ ਰੋਜ਼ ਲੜਾਈ ਝਗੜੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ …ਮਨਜੋਤ ਸਿੰਘ ਰੋਜ਼ ਦੇਖਦਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ ..ਸਾਰੇ ਚਿੰਤਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ….ਮਨਜੋਤ ਸਿੰਘ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਮਿਲਦੀ ਉਸਨੂੰ ਉੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸੁੱਖ ਮਿਲਦਾ ..ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਬਲੈਤੀਆਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣਾ ਬੋਝ ਜਿਹਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਿਆ …ਉਸ ਨੂੰ ਫਿਰ ਅਮੀਰ ਹੋਣ ਦਾ ਲਾਲਚ ਵੀ ਹੱਟ ਗਿਆ …ਹੁਣ ਉਹ ਰੱਬ ਦੇ ਅੱਗੇ ਸੁੱਖ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਹੀ ਮੰਗਦਾ ਸੀ …ਉਹ ਗਰੀਬ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਰਾਜਿਆਂ ਵਰਗੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਤੀਤ ਕਰਦਾ ਸੀ .ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪੈਸਿਆਂ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਇੱਕ ਚੀਜ਼ ਖਰੀਦ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਅਸੀਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਤੇ ਸੁੱਖ ਨਹੀੰ ਖਰੀਦ ਸਕਦੇ …* ਸੁੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਦੇਣ ਹੈ ਨਿੱਤ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ..
ਚਾਹਤ ਸਖੂਜਾ