ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਈ ਵਾਰ ਇਸ ਮਤਲਬ ਪ੍ਰਸਤ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਮਨ ਉਦਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।ਪਰ ਕਦੇ ਕਦੇ ਇਸੇ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰਦਿਆਂ ਕੁਝ ‘ਰੱਜੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ‘ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਮਨ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਜਿਹਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ । ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦੀਆਂ। ਅਸੀਂ ਹੋਸਟਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ ।ਅਸੀਂ ਇਕ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸਾਹਿਬ ਕੋਲ ਪੰਦਰਾਂ ਕੁ ਦਿਨ ਲਈ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਾਣਾ ਸੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅੱਠ ਕੁ ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਆਟੋ ਰਿਕਸ਼ਾ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਕਰ ਲਿਆ । ਕੁੜੀਆਂ ਉਸ ਆਟੋ ਰਿਕਸ਼ਾ ਡਰਾਈਵਰ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੀਆਂ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬੜਾ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਕਿਸੇ ਅਣਜਾਣ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ। ਕੋਈ ਵੀ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਪਰ ਕੁਝ ਕੁ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਬੜਾ ਹਸਮੁੱਖ ਤੇ ਭਲਾ ਪੁਰਸ਼ ਸੀ ।ਇੱਕ ਦਿਨ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਟੋ ਰਿਕਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬਿਠਾਈ ਫਿਰੇ ।ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਦੱਸਿਆ ,”ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਭਰਜਾਈ ਹੈ । ਇਸ ਨੂੰ ਪੇਕੇ ਮਿਲਾਉਣ ਲੈ ਕੇ ਚੱਲਿਆ ਹਾਂ । ” ਅਸੀਂ ਬੜਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਈਆਂ। ਉਹ ਵੀ ਉਸੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਬੜ੍ਹੀ ਹੱਸ ਮੁੱਖ ਸੀ ।ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਘਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੇ ਪਹੁੰਚਦੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਅਸੀਂ ਉਸ ਤੋਂ ਉਸ ਦੀ ਇਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਾਫ਼ੀ ਕੁਝ ਪੁੱਛਿਆ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਡੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਦਿਨ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਸਾਡੇ ਪੇਪਰ ਆ ਗਏ। ਪੇਪਰਾਂ ਤੋਂ...

ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਸਾਮਾਨ ਚੁੱਕੀ ਹੋਸਟਲ ਦੇ ਬਾਹਰ ਕਿਸੇ ਆਟੋ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਾਂ ਕਿ ਉਹ ਹੀ ਆਟੋ ਵਾਲਾ ਸਾਨੂੰ ਦਿਸ ਪਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ , “ਦੀਦੀ ! ਆਜੋ , ਬਸ ਸਟੈਂਡ ਤੱਕ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ।” ਅਸੀਂ ਕਿਹਾ,” ਠੀਕ ਹੈ “।ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਆਟੋ ਵਿੱਚ ਸਾਮਾਨ ਰੱਖ ਕੇ ਬਸ ਸਟੈਂਡ ਵੱਲ ਚੱਲ ਪਈਆਂ। ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਸਾਮਾਨ ਉਤਾਰਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ,” ਇਹ ਲਓ ਆਪਣੇ ਪੈਸੇ ।” ਪਰ ਅਸੀਂ ਉਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸੁਣ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈਆਂ। ਉਹ ਬੋਲਿਆ,” ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਲੈਣੇ ਪੈਸੇ !ਆਪਣੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਪੈਸੇ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ।” ਅਸੀਂ ਬੜਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਇੱਕ ਵੀ ਰੁਪਿਆ ਨਾ ਲਿਆ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ।ਅਸੀਂ ਸਾਰੀਆਂ ਹੈਰਾਨ ਜਿਹੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੋਚਦੀਆਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਕਿ ਕਿੱਥੇ ਤਾਂ ਇਨਸਾਨ ਮਤਲਬ ਪਿੱਛੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਵੀ ਗੁਰੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਤੇ ਇਹ ਸ਼ਖਸ ਅਣਜਾਣ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਭੈਣਾਂ ਦੱਸ ਕੇ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਪੈਸੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੈ ਕੇ ਗਿਆ।ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਪੈਸੇ ਦੀ ਬਹੁਤ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਰੱਬ ਕਰੇ ਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ‘ਰੱਜੀਆਂ ਰੂਹਾਂ’ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿਣ ।ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਕਰਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਾਇਮ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।

ਰਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਵਿਰਕ