—–‐– ਰਿਫਰੈਸ਼ਮੈਂਟ ———-
ਨਰਸ ਨੇ ਬਲੱਡ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਬਲੱਡ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਵੀਰ ਜੀ, ਆਹ ਰਿਫਰੈਸ਼ਮੈਂਟ ਕੂਪਨ ਲੈ ਜਾਓ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮੈਡੀਕਲ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਬਾਹਰ ਸਾਹਮਣੇ ਕੰਟੀਨ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਅਨੁਸਾਰ 50 ਪੰਜਾਹ ਰੁਪਏ ਦਾ ਠੰਢਾ ਦੁੱਧ , ਲੱਸੀ , ਜੂਸ ਤੇ ਨਾਲ ਬਿਸਕੁਟ ਖਾ ਆਓ। ਆਪਣੇ ਕੋਲੋਂ ਪੈਸੇ ਖਰਚਣ ਦੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਰੂਰਤ ਨਹੀਂ। ਚੱਲੋ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਬਾਹਰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਸਾਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਦੁਕਾਨ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਕੰਟੀਨ ਤੇ ਗਏ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹਸਪਤਾਲ ਦੀ ਕੋਈ ਡੀਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜੋਰ ਦੇ ਕੇ ਉੱਥੇ ਹੀ ਕੁੱਝ ਖਾਣ ਲਈ ਮਨਾ ਲਿਆ। ਅਸੀਂ ਠੰਢੀ ਲੱਸੀ ਤੇ ਜੂਸ ਪੀ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੇ ਕੇ ਉੱਥੋਂ ਤੁਰ ਪਏ। ਮੈਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜਿਆ ਉਹ ਕੂਪਨ ਰੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮਿੱਤਰਾ, ਇਹ ਕੂਪਨ ਦੀ ਅਸਲੀ ਸਚਾਈ ਤਾਂ ਜਾਣੀਏ ਕਿ ਅਗਲੇ ਖਾਣ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਕੀ ਹੈ? ਅਸੀਂ ਮੈਡੀਕਲ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਸਾਨੂੰ ਦੁਕਾਨ ਦਾ ਨਾਂ ਦੱਸ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੀ ਦੁਕਾਨ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ ਕਿ ਨਾਲ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਪੈਸੇ ਦੇ ਕੇ ਖਾ ਕੇ ਆਏ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਉਸ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਗਏ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡਾ ਮਰੀਜ ਸੀਰੀਅਸ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਕੰਟੀਨ ਤੇ ਗਏ ਜੋ ਢਾਬੇ ਵਾਂਗ ਸੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕੂਪਨ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕੂਪਨ ਫੜੵ ਕੇ ਕੋਈ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਨਾ ਕੀਤੀ। ਅਸੀਂ ਕੁਰਸੀਆਂ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਰਿਫਰੈਸ਼ਮੈਂਟ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਤੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਵੱਲੋਂ ਬੇਧਿਆਨਾ ਹੋ ਕੇ ਹੋਰ ਗਾਹਕ ਭੁਗਤਾਉਣ ਲੱਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੇ ਇਸ ਵਿਹਾਰ ਤੇ ਗੁੱਸਾ ਆਉਣ ਲੱਗਿਆ। ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਉਡੀਕ ਕੇ ਅਸੀਂ ਅੱਕ ਉਸਦੇ ਕਾਊਂਟਰ ਤੇ ਚਲੇ ਗਏ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕੂਪਨ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਗੋਂ ਬੇਰੁੱਖਾ ਹੋ ਕੇ...

ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਤੁਸੀ ਚਾਹ ਪੀ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਬਾਈ ਜੀ, ਖੂਨ ਦੇ ਕੇ ਕੋਈ ਚਾਹ ਪੀਂਦਾ ਵੇਖਿਆ ਤੁਸੀਂ। ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਘਟੀਆ ਵਿਹਾਰ ਤੋਂ ਅੱਕ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕੂਪਨ ਵਾਲੀ ਪਰਚੀ ਫੜਾਓ। ਉਹ ਕੂਪਨ ਦੇ ਕੇ ਅੱਗੋਂ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਵਿਹਲਾ ਬੈਠਾ ਹਾਂ? ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਇਹ ਪੰਜਾਹ ਰੁਪਏ ਦਾ ਤੂੰ ਖਾ ਲਈ, ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਰੱਜ ਆ ਜਾਵੇ। ਉਹ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਭੈੜਾ ਬੋਲਣ ਲੱਗਿਆ। ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਕਹਿਣ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਤੂੰ ਮਰੀਜਾਂ ਖਾ ਕੇ ਕੋਠੀ ਪਾ ਲਈਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬਲੱਡ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰੀ ਅਮਲੇ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਇਹ ਕੂਪਨ ਲੈ ਕੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਇਓ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਵੱਡੀ ਮੈਡਮ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਵਾ ਦੇਵਾਂਗੇ। ਉਹਨਾਂ ਸਾਨੂੰ ਕੂਪਨ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਸਾਡਾ ਮਰੀਜ ਸੀਰੀਅਸ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਛੁੱਟੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਹੁਣ ਦੁੱਖੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਮਨ ਵਿੱਚ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਸਾਨੂੰ ਛੁੱਟੀ ਨਾ ਮਿਲਦੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਬੰਦੇ ਦਾ ਭਾਂਡਾ ਜਰੂਰ ਭੰਨਣਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਦੁੱਖੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਨਾ ਕਰੇ। ਫਿਰ ਮਨ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਪਤਾ ਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅਪਣੀ ਮਗਜ਼ ਖਪਾਈ ਕਰਨ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ? ਨਾਲੇ ਸਰਕਾਰੀ ਤੰਤਰ ਨੇ ਵੀ ਇਹੋ ਜਿਹਿਆਂ ਦੇ ਢਿੱਡ ਵੀ ਭਰਨੇ ਨੇ, ਅਗਲੇ ਵਧੀਆ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪਿਆਉਂਦੇ ਹੋਣਗੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦਿਆਂ ਨੂੰ।
ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜਿਉਣ ਵਾਲਾ, ਫਰੀਦਕੋਟ
ਮੋਬਾਇਲ – 9464412761