ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਸੀਰਤ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਗੱਡੀ ਦੇਣ ਵਾਸਤੇ ਜਸਰਾਜ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਇੱਕ ਗੱਡੀ ਬੁੱਕ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਰ ਲੋਕਲ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਏਹ ਗੱਲ ਜਸਰਾਜ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਚਲ ਜਾਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਜਿਵੇ ਕਿ ਮੈ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਕਿ ਛੁਪਿਆ ਕੁਝ ਨਹੀ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ। ਹੁਣ ਇੱਕ ਤਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਆਹ ਤੇ ਓਪਰੋ ਹਰਮਨ ਦਾ ਵੀ ਵੀਜਾ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਪਰਾਬਲਮ ਆ ਜਾਦੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਜਲਦੀ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਭੇਜਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਲਾਸਾਂ ਸੁਰੂ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸੀ। ਸੋ ਸਾਰੇ ਸੋਚ ਕੇ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੇ ਕਿ ਕਾਰ ਦੀ ਬੂਕਿੰਗ ਕੈਂਸਲ ਕਰਵਾ, ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ। ਤੇ ਸੀਰਤ ਦੀ ਮੈਰਿਜ ਵੀ ਸੋਚਦੇ ਕਿ ਇੱਕ ਸਾਲ ਲਈ ਅੱਗੇ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ। ਪਰ ਜਸਰਾਜ ਦੇ ਮਾਪੇ ਨਹੀ ਮੰਨਦੇ ਤੇ ਵਿਆਹ ਓਸੇ ਦਿਨ ਹੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ। ਪਰ ਜਸਰਾਜ ਨੂੰ ਜਦ ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਕਿ ਜੋ ਗੱਡੀ ਓਸਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਬੁੱਕ ਹੋਈ ਸੀ, ਓਹ ਕੈਂਸਲ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ ਤਾ, ਓਹ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੀਰਤ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਪ੍ਤੀ ਜਹਿਰ ਘੋਲ ਲੈਂਦਾ। ਪਰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤਾ ਉਸਦੇ ਮਾਪੇ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਕਿਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਮਨਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ। ਪਰ ਜਸਰਾਜ ਨੇ ਜੋ ਜਹਿਰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਅੰਦਰ ਪਾਲ ਲਿਆ ਸੀ, ਉਸਦਾ ਅਸਰ ਸੀਰਤ ਦੀ ਲਾਇਫ ਤੇ ਹੀ ਪੈਣਾ ਸੀ। ਜਿਸਨੂੰ ਕਿ ਏਸ ਸਭ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀ ਪਤਾ ਸੀ।
ਆਖਰ ਵਿਆਹ ਦਾ ਦਿਨ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਦੋਵਾਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਗੋ ਕੱਢ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਆ। ਸੀਰਤ ਤੇ ਘਰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਭਰਿਆ ਮਾਹੌਲ ਸੀ। ਸਾਰੇ ਬਹੁਤ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਆ। ਰਾਤ ਦਾ 1:30 ਵੱਜ ਜਾਦਾਂ ਤੇ ਸੀਰਤ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਆ, ਆਪਣੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਤੇ ਕਜਨ ਨਾਲ ਤਾ ਓਦੋ...

ਹੀ ਫੋਨ ਦੀ ਰਿੰਗ ਵੱਜਦੀ ਆ, ਗੁਰਮੁਖ ਦੇ, ਜੋ ਫੋਨ ਓਸ ਸਮੇ ਸੀਰਤ ਕੋਲ ਹੀ ਹੁੰਦਾ, ਜਸਰਾਜ ਦਾ ਨੰਬਰ ਦੇਖ ਕੇ ਸੀਰਤ ਫੋਨ ਪਿੱਕ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਆ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਓਧਰੋ ਜਸਰਾਜ ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਧੁੱਤ ਹੁੰਦਾ, ਬਿਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਿਆ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਗਲਤ ਬੋਲਦਾ ਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਪਸ਼ਬਦ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਦਾ, ਸੀਰਤ ਏਹ ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਣ ਕੇ ਸੁੰਨ ਹੀ ਹੋ ਜਾਦੀ ਆ ਕਿ ਏਸ ਪਰਸਨ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸੁਬਹ ਵਿਆਹੁਣ ਵਾਸਤੇ ਆਉਣਾ ਤੇ ਏਹ ਏਸ ਟਾਇਮ ਏਹ ਸਭ ਬੋਲ ਰਿਹਾ। ਏਨੇ ਨੂੰ ਜਸਰਾਜ ਦਾ ਚਾਚਾ ਓਸ ਕੋਲੋ ਫੋਨ ਖੋ ਲੈਦਾ ਤੇ ਸੀਰਤ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਪੁੱਤਰ ਏਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਰੱਖੀ ਆ, ਤੁਸੀਂ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ ਤੇ ਏਹ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਨਾ ਕਰਿਓ । ਅਸੀਂ ਏਸ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਦਵਾਗੇ। ਤੁਸੀਂ ਆਰਾਮ ਕਰੋ, ਅਸੀਂ ਸੁਬਹ ਬਾਰਾਤ ਲੈ ਕੇ ਆ ਰਹੇ ਆ।
ਸੀਰਤ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਏਸ ਵੇਲੇ ਓਹ ਕਿ ਕਰੇ ਜੇ ਓਹ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਏਹ ਸਭ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਤਾ, ਓਹ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋਣ ਗੇ ਤੇ ਹਰਮਨ ਨੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਓਹ ਵੀ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋਵੇਗਾ,ਸੀਰਤ ਕਦੀ ਵੀ ਨਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਕਿ ਓਸ ਦੇ ਮਾਪੇ ਤੇ ਭਰਾ ਜੋ ਓਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਤੋਂ ਵਧ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ,ਓਹ ਉਸਦੀ ਵਜਾ ਕਰਕੇ ਦੁਖੀ ਹੋਣ ਤੇ ਏਹ ਫੈਸਲਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਹੋਉ ਵੇਖੀ ਜਾਉ ਪਰ ਏਹ ਸੱਬ ਗੱਲਾਂ ਓਹ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀ ਦੱਸੇਗੀ।ਏਹ ਸਭ ਸੋਚਦੀ ਓਹ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿਹੜੇ ਵੇਲੇ ਨੀਂਦ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਸਿੰਘ ਨਰਿੰਦਰ।
ਅਗਲਾ ਭਾਗ ਜਲਦੀ।