ਉਸਨੇ ਝਿੜਕਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕਿਹਾ, “ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਡਰਾਈਵਰ ਨਹੀ ਛੱਡ ਕੇ ਗਏ? ਡਰਾਈਵਰ ਇੱਥੇ ਪੰਜ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਵੇਗਾ…..ਕੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਅੱਗੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ? ਵੈਸੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਂ ਸ਼ਿਵਮ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸਦੀ ਕੋਈ ਜਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ.” ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਬਸ ਜ਼ੋਰ ਪਾਇਆ! ”
“ਸਚਮੁੱਚ? ਚਲੋ ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀ ਨੇ ਸੱਚ ਬੋਲਿਆ!” ਰਿਪੋਰਟਰ ਉਸ ਨਾਲ ਜਾਣ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਕਰਦਿਆਂ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ।
ਸਨੇਹਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਹਿਸ਼ਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਮੇਂ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਅਫਸੋਸ ਹੋਇਆ.
ਉਹ ਸਿਰਫ ਪੰਜ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਕਾਰ ਕਿਵੇਂ ਲੱਭ ਸਕਦੀ ਸੀ?
ਇਹ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ, ਉਸਨੇ ਇਹ ਬਹਾਨਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਕਿ ਉਸਨੇ ਵਾਸ਼ਰੂਮ ਜਾਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤਦੀ ਵਾਸ਼ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਕਿਸੀ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਦੀ ਹੈਂ ਤੇ ਉਸ ਤੋ ਉਸਦੀ ਕਾਰ ਮੰਗਵਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦੀ ਹੈਂ…
ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਟਾਇਲਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ, ਤਾਂ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ‘ਤੇ ਇਕ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਰੇਂਜ ਰੋਵਰ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਆਦਮੀ,ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਡਰਾਇਵਰ ਸੀ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ….
ਉਹ ਸਨੇਹਾ ਵੱਲ ਥੋੜ੍ਹਾ ਝੁਕਿਆ, ਫਿਰ ਪਿਛਲੀ ਸੀਟ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਬੋਲਿਆ, “ਮਿਸ ਸਨੇਹਾ, ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਅੰਦਰ ਆ ਜਾਓ….ਮਿਸਟਰ ਮੇਹਤਾ ਤੁਹਾਡੀ ਫਾਰਮ ਹਾਉਸ ਵਿੱਚ ਉਡੀਕ ਰਹੇ ਹਨ.”
ਸਨੇਹਾ ਇਹ ਵੇਖ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਜਾਣ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਥੇ ਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀ?
ਫਿਰ ਵੀ ਉਸ ਕੋਲ ਸੰਕੋਚ ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਕਾਹਲੀ ਕਾਰ ਵਿਚ ਚਲੀ ਗਈ.
ਉਹ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਤਕਲੀਫ਼ ਤੋ ਬਸ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਬੇਤਾਬ ਸੀ!
ਜਿਵੇ ਹੀ ਕਾਰ ਚਾਲੂ ਹੋਈ,ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਥੱਪੜ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਸਾਹ ਵਿੱਚ ਸਾਹ ਲਿਆ…..
ਇਸ ਵਕਤ, ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਕਾਰ ਵਿਚ, ਡਰਾਈਵਰ ਨੇ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਕਿਹਾ, “ਸਰ, ਮੈਨੂੰ ਮਿਸ ਸਨੇਹਾ ਦੇ ਇੰਨੇ ਚੁਸਤ ਹੋਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਬੇਲੋੜੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੱਲ ਕਰ ਲਈਆਂ ਹਨ। ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਤੁਰੰਤ ਨਜਿੱਠਾਂਗਾ, ਅਤੇ ਦੁਬਾਰੇੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਦਿਆਂਗਾ। ਪਰਮਾਤਮਾ ਹੀ ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ.
“ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀ,ਕਿ ਦੁਬਾਰੇ ਨਾ ਆਉਣ.”
ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਡਰਾਈਵਰ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ, ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਕੋਨੇ ਤੋਂ ਇਕ ਅਰਥਪੂਰਨ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਆਈ.
ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ, ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ, ਬਾਜ਼ਾਂ ਵਾਂਗ, ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਮਲਾਵਰਤਾ ਦੀ ਇੱਕ ਛੂਹ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ…
ਜਦੋਂ ਉਸ...

ਲੜਕੀ ਨੇ ਦੋ ਸ਼ਬਦ “ਮੇਰੇ ਪਤੀ” ਕਿਹਾ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਇੰਨਾ ਮਾਣ ਕਿਉਂ ਹੋਇਆ?
ਖੂਬਸੂਰਤ ਆਦਮੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਖੱਬੀ ਇੰਡੈਕਸ ਉਂਗਲ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਨੱਕ ਦੀ ਨੋਕ ਨੂੰ ਛੂਹਿਆ…..ਡਰਾਈਵਰ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਉਸ ਦੇ ਬੌਸ ਦੀ ਆਦਤ ਵਰਤਾਓ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨੂੰ ਟੈਗ ਕੀਤਾ….
ਇਹ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੌਸ ਨਾ ਸਿਰਫ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਸਹਿਭਾਗੀ ਮੰਨਦਾ ਸੀ ਬਲਕਿ ਕੁਝ ਹੋਰ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਵੀ ਸਨ.
“ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ,ਉਹ ਕਿਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਹੈਂ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲਗਾਓ.”
“ਹਾਂਜੀ ਸ਼੍ਰੀਮਾਨ.”
ਬਾਜ਼ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ!
ਜਲਦੀ ਹੀ, ਮਿਸਟਰ ਮੇਹਤਾ, ਜਿਸਦੀ ਉਮਰ ਸੱਠ ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੀ ਪਰ ਅਜੇ ਵੀ ਚੰਗੀ ਸਿਹਤ ਵਿਚ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਹਤਾ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਕਾਰਜਭਾਰ ਸੰਭਾਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਨੇ ਇਸ ਖਬਰ ਨੂੰ ਸੁਣਿਆ…..
ਮਿਸਟਰ ਮੇਹਤਾ(ਸ਼ਿਵਮ ਦੇ ਪਾਪਾ) ਨੇ ਸਕ੍ਰੀਨ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਲਿਆਉਣ ਤੋ ਨਹੀ ਰੋਕ ਸਕਿਆ…. ਉਸਨੇ ਟੀ.ਵੀ. ਸਕ੍ਰੀਨ ਤੇ ਸਨੇਹਾ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਲੜਕੀ ਮੇਰੀ ਨੂੰਹ ਬਣੇ! ਸਿਰਫ ਉਸਦੀ! ਮੇਰੇ ਸ਼ਬਦ ਇਕੋ ਵਾਰ ਇਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿਓ। ਉਸ ਨੂੰ ਘਰ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕਹੋ। ਮੈਂ ਇਸ ਤੋਂ ਕਾਫ਼ੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹਾਂ! ”
…
ਆਖਰਕਾਰ, ਸਨੇਹਾ ਦੀ ਕਾਰ ਇੱਕ ਵਿਲਾ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਕੇ ਖਲੋ ਗਈ…
ਬੁੱਢੇ ਆਦਮੀ ਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, “ਮਿਸ ਸਨੇਹਾ, ਮੈਂ ਮਿਸਟਰ ਮੇਹਤਾ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਅੰਕਲ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਸ਼ਿਵਮ ਸਰ ਆਪਣੀ ਮੀਟੁੰਗ ਤੇ ਗਏ ਹੋਏ ਹਨ,ਪਰ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਲੰਚ ਕਰਨ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਕਤ ਵਾਪਸ ਆ ਸਕਦੇ ਹਨ,ਤੁਸੀ ਉਹਨਾ ਚਿਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰੋ ”
ਸਨੇਹਾ ਇਸ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾ ਰਹੀ ਸੀ — ਉਹ ਮਿਸਟਰ ਮੇਹਤਾ ਨਾਲ ਲੰਚ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ….
ਹਾਂ, ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਿਹਾ, ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ!
ਉਹ ਡਰੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਤੁਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੁਕਮ ਅਧੀਨ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਲਾ ਵਿੱਚ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ…
ਉਹ ਮੇਜ਼ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ, ਜਿਥੇ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਕਵਾਨ ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਮੋਮਬੱਤੀਆਂ ਜਗਾਈਆਂ ਹੋਈਆ ਸਨ….
ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਸੀ.
ਸ਼ਿਵਮ ਬਾਰੇ ਅਫਵਾਹਾਂ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਲਗਾਤਾਰ ਚਲ ਰਹੀਆ ਸਨ….

ਬਾਕੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿੱਚ
#ਪ੍ਰਵੀਨ ਕੌਰ