ਦੱਸ ਰੱਬ ਚੰਗਾ ਜੀਅ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਤਾਂ ਕੀ ਵਿਗੜਦਾ ਉਹਦਾ…..ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ ਤਾਂ ਇੱਕ….ਦੂਜੀ ਹੋਰ ਘੱਲਤੀ….ਕਰਮ ਈ ਮਾੜੇ ਸਾਡੇ ਦਾ…..ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਵਾਰਡ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਬੈਠੀ ਹਰਜੀਤ ਦੀ ਸੱਸ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਧਰੀ ਕੁੜੀ ਜੰਮ ਜਾਣ ਦਾ ਅਫ਼ਸੋਸ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ……ਇਸ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੀ ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਇਹ ਬੋਲ ਵੱਡੇ ਆਪ੍ਰਰੇਸ਼ਨ ਕਰਕੇ ਇਸ ਤੋ ਬਾਅਦ ਜੇ ਦੁਬਾਰਾ ਬੱਚਾ ਪੈਂਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਮਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਤੇ ਵੀ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ….ਹਰਜੀਤ ਦੀ ਸੱਸ ਦੇ ਸੀਨੇ ਅੱਗ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਏ ਤੇ ਹੋਰ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ….ਹਾਏ ਉ ਰੱਬਾ ਕਿਹੜੇ ਜਨਮਾਂ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ ਤੂੰ….ਪਰ ਕੋਲ ਖੜਾ ਹਰਜੀਤ ਦਾ ਘਰਵਾਲਾ(ਸੰਦੀਪ) ਮਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾਉਦਾ ਹੋਇਆ…ਮਾਂ ਕਿਉ ਰੋਣੀ ਹੈਂ….ਅੱਜ ਕੱਲ ਮੁੰਡਾ ਕੁੜੀ ਸੱਭ ਬਰਾਬਰ ਨੇ……ਪਰ ਪੁਰਾਣੇ ਖਿਆਲਾ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਸਮਝ ਤੋ ਬਾਹਰ ਸਨ ਇਹ ਗੱਲਾ…….ਪਰ ਸੰਦੀਪ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀ ਸੀ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਕੁੜੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਮੁੰਡਾ…ਤੁਰੰਤ ਜਾ ਕੇ ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਥਿਟੇਰ ਚੋ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਚੁੱਕਦਾ ਏ ਤੇ ਬੱਚੀ ਕੋਲ਼ ਪਈ ਉਹਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ…..ਪਰ ਸੰਦੀਪ ਉਹਨੂੰ ਡਾਂਟਦਾ ਹੋਇਆ,ਕੀ ਰੋਣ ਧੋਣ ਲਾਇਆ ਤੁਸੀ ਦੋਵਾਂ ਸੱਸ ਨੂੰਹ ਨੇ….ਕੋਈ ਮਰ ਨੀ ਗਿਆ….ਸਗੋ ਨਵਾਂ ਜੀ ਆਇਆ…ਚੁੱਪ ਕਰ ਤੇ ਦੇਖ ਤਾਂ ਸਹੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ……ਅੱਖੀ ਦੇਖ ਭੁੱਖ ਲਹਿੰਦੀ ਏ…..ਮੇਰੇ ਜਿਗਰ ਦਾ ਟੁੱਕੜਾ ਏ…..ਖ਼ਬਰਦਾਰ ਜੇ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਨੇ ਹੰਝੂ ਬਹਾਏ……ਸੰਦੀਪ ਨੇ ਆਪ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦਾ ਨਾਂ ਅਰਸ਼ਦੀਪ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਪੂਰੇ ਲਾਡਾਂ ਨਾਲ ਪਾਲਿਆਂ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਚੰਗੇ ਸਕੂਲ ਚ ਪੜਾਇਆ ਲਿਖਾਇਆ,ਚੰਗੇ ਸੰਸਕਾਰ ਦਿੱਤੇ……ਬਾਬਾ ਜੀ ਦੀ ਮੇਹਰ ਸੱਦਕਾ ਸੰਦੀਪ ਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਕੁੜੀਆਂ ਬਹੁਤ ਹੋਣਹਾਰ ਤੇ ਸਿਆਣੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਦੇ ਆ ਕੇ ਕਦੀ ਕਦਾਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਾਅਨੇ ਮਾਰਣਾ…..ਅਖੇ ਦੱਸ ਇਹ ਛੋਟੀ ਤਾਂ ਐਂਵੀ ਦੱਦ ਲਾਈ ਰੱਬ ਨੇ ਤਾਨੂੰ,ਕਿੱਥੇ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ….ਰੱਬ ਮੁੰਡਾ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਤਾਂ ਬੁਢਾਪੇ ਚ ਸਹਾਰਾ ਬਣਦਾ……ਤਾਂ ਸੰਦੀਪ ਜਵਾਬ ਦੇਂਦਾ ਆਖਦਾ,ਚਾਚੀ ਤਾਨੂੰ ਬੜੀ ਫ਼ਿਕਰ ਸਾਡੇ ਬੁਢਾਪੇ ਦੀ…..ਕੁੜੀ ਮੇਰੀ ਅਸੀਂ ਆਪੇ ਪਾਲ ਲਵਾਂਗੇ ਜੇ ਕਦੀ ਤਾਡੇ ਘਰ ਇਹਦੇ ਵਾਸਤੇ ਕੁੱਝ ਮੰਗਣ ਆਏ ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਨਾ ਦਿਉ……ਸੁਣ ਕੇ ਚਾਚੀ ਵੀ ਵਾਹੇਗੁਰੂ ਵਾਹੇਗੁਰੂ ਕਰਦੀ ਲੰਘ ਜਾਂਦੀ…ਅਖੇ ਤਾਡੀ ਤਾਂ ਜੁਬਾਨ ਈ ਬਾਹਲੀ ਚੱਲਦੀ….ਚੱਜ ਦੀ ਗੱਲ ਕਹੋ ਤਾਂ ਖਾਣ ਨੂੰ ਪੈਂਦੇ ਨਪੁੱਤਿਆ ਦੇ……ਪੜ੍ਹਨ ਲਿਖਣ ਚ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਅਰਸ਼ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਚੰਗੇ ਨੰਬਰ ਲੈ ਕੇ ਪਾਸ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਹਰ ਗਤੀਵਿਧੀ ਚ ਅੱਗੇ….ਤੇ ਜਿਹੜੀ ਦਾਦੀ ਤੇ ਮਾਂ ਉਹਦੇ ਜਨਮ ਤੇ ਅਫ਼ਸੋਸ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ…ਅੱਜ ਉਹੀ ਤਾਰੀਫ਼ਾ ਕਰਦੀਆਂ ਨਹੀ ਸੀ ਥੱਕਦੀਆ….ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਚ ਅਰਸ਼ ਅਰਸ਼ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ…..ਸਕੂਲ...

ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਘਰਦੇ ਕੰਮਾਂ ਚ ਵੀ ਪੂਰਾ ਹੱਥ ਵਟਾਉਦੀ ਅਰਸ਼ ਤੇ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੱਥੇ ਵੱਟ ਪਾ ਕੇ ਨਾ ਮਿਲਦੀ….ਉਹਦਾ ਹੱਸੂ ਹੱਸੂ ਕਰਦਾ ਚਿਹਰਾ ਸੱਭਦਾ ਮਨ ਮੋਹ ਲੈਂਦਾ…..ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਈਆ….ਵੱਡੀ ਦੇ ਵਿਆਹ ਵਾਸਤੇ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਣ ਲੱਗੇ……ਤੇ ਉਹਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ…..ਪਰ ਵਿਆਹ ਚ ਹੋਏ ਖਰਚੇ ਕਾਰਨ ਸੰਦੀਪ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਵਾਲ ਵਾਲ ਕਰਜ਼ੇ ਚ ਬਿੰਨਿਆ ਗਿਆ……ਕਈ ਲੋਕ ਫੇਰ ਤਾਅਨੇ ਮਾਰਦੇ ਅਖੇ ਜੇ ਮੁੰਡਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਸਹਾਰਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਅਜੇ ਤਾਂ ਛੋਟੀ ਵੀ ਵਿਆਉਣੀ ਪਈ ਏ…..ਫੇਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਕੁੜੀ ਤਾਡੀ ਪੜ੍ਹਨ ਚ ਤਾਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੈਗੀ ਹੀ ਏ….ਔਖੇ ਸੌਖੇ ਆਈਲੈਂਟਸ ਕਰਵਾਦੋ….ਤੇ ਬਾਹਰ ਭੇਜਦੋ ਵੈਸੇ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਚ ਕੀ ਧਰਿਆ….ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਵੀ ਧੱਕੇ ਖਾਂਦੇ…..ਨਾਲੇ ਜੇ ਅਰਸ਼ ਬਾਹਰ ਚੱਲੇ ਗਈ ਤਾਂ ਤਹਾਨੂੰ ਵੀ ਸਹਾਰਾ ਲੱਗ ਜੂ……ਅਰਸ਼ ਦੇ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਗੱਲ ਜੱਚ ਗਈ….ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਅਰਸ਼ ਤੇ ਥੋਪਨਾ ਨਹੀ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਰਸ਼ ਨਾਲ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰੀ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਮੰਨ ਗਈ…..ਆਈਲੈਂਟਸ ਚ ਦਾਖਲਾ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਤੇ ਅਰਸ਼ ਆਈਲੈਂਟਸ ਕਰਨ ਲੱਗੀ…..ਤੇ ਪੂਰੇ ਅੱਠ ਬੈਂਡ ਲੈ ਕੇ ਪਾਸ ਹੋ ਗਈ….ਪਰ ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਸੀ ਬਾਹਰ ਭੇਜਣ ਦੀ ਪਰ ਕਨੇਡਾ ਦਾ ਖਰਚ ਸੁਣ ਕੇ ਸੰਦੀਪ ਸੋਚੀ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਸੋਚਦਾ ਕੀ ਕਰਿਆ ਜਾਵੇ ਤੇ ਉਸੇ ਬੰਦੇ ਨਾਲ(ਅਮਰੀਕ ਸਿੰਘ) ਸਲਾਹ ਕਰਦਾ ਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀ ਕੋਈ ਮੱਦਦ ਕਰਦੋ ਤਾਂ……ਉਹ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ…ਲੈ ਦੱਸ ਕਮਲਿਆਂ…ਇਹਦੇ ਚ ਚਿੰਤਾ ਵਾਲੀ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ……ਸੰਦੀਪ ਹੈਰਾਨ……ਅਮਰੀਕ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਜ਼ਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ…..ਅੱਜ ਕੱਲ ਤਾਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦਾ ਭੁੱਤ ਸਵਾਰ ਏ….ਪਰ ਆਈਲੈਟਸ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਜਾ ਨੀ ਪਾਉਦੇ….ਤੁਸੀ ਕੁੜੀ ਲਈ ਐਂਵੇ ਦਾ ਈ ਕੋਈ ਮੁੰਡਾ ਲੱਭਲੋ ਤੇ ਵਿਆਹ ਕਰਕੇ ਬਾਹਰ ਭੇਜਦੋ…..ਨਾਲੇ ਅਗਲੇ ਖਰਚਾ ਵੀ ਸਾਰਾ ਆਪ ਚੁੱਕਦੇ……ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਤੋ ਲੈ ਕੇ ਵਿਆਹ ਤੱਕ ਦਾ ਸਾਰਾ ਤੇ ਉਸੇ ਦੀ ਸਲਾਹ ਚ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸੰਦੀਪ ਨੇ ਅਖਬਾਰ ਵਿੱਚ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਅੱਠ ਬੈਂਡਾ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਲਈ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਲੋੜ ਜੋ ਸਾਰਾ ਖਰਚਾ ਚੁੱਕ ਸਕਣ…..ਬਸ ਫੇਰ ਕਿ ਦੂਰੋ ਨੇੜਿਉ ਕਈ ਰਿਸ਼ਤੇ ਅਰਸ਼ ਲਈ ਆਉਣ ਲੱਗੇ ਤੇ ਪੂਰੇ ਪਿੰਡ ਚ ਅਰਸ਼ ਅੱਠ ਬੈਂਡਾ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਈ……ਸਮਾਪਤ

ਪ੍ਰਵੀਨ ਕੌਰ