ਭਾਗ 1
ਸਾਲ 2007 ਤੱਕ ਮੈਂ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਜੋ ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਤੇ ਕਿਸੇ ਕ੍ਰਿਕੇਟ ਮੈਚ ਦਾ ਪ੍ਰਸਾਰਣ ਦੇਖ ਕੇ ਦੁੱਖੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਕੋਈ ਉਮਰ ਵੀ ਐਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਹੀ ਕੋਈ 12 ਕੁ ਸਾਲ ਈ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਹ ਹੋਇਆ ਜਿਸਨੇ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਬਦਲਣੀ ਸੀ।14 ਸਤੰਬਰ 2007 ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਮਹਾਨ ਕਪਤਾਨ ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਧੋਨੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਕਪਤਾਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਪਹਿਲਾ ਮੈਚ ਖੈਡਿਆ।ਪਰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਹਾਲੇ ਵੀ ਕ੍ਰਿਕੇਟ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਸੀ।ਜੇ ਕ੍ਰਿਕੇਟਰਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨਾਮ (ਜੋ ਅਕਸਰ ਹੀ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਸਨ) ਪਤਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਸਚਿਨ, ਸਹਿਵਾਗ, ਯੁਵਰਾਜ, ਹਰਭਜਨ ਅਤੇ ਕਪਿਲ ਦੇਵ।ਪਰ ਹੁਣ ਅਕਸਰ ਹੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲੱਗ ਗਈ ਕਿਤੇ ਵੀ ਜਾਣਾ ਸਕੂਲ ਜਾਂ ਫਿਰ ਕਦੇ ਬਾਹਰ ਦੋਸਤਾਂ ਚ ਕ ਅਪਣਾ ਨਵਾਂ ਕਪਤਾਨ ਆਇਆ ਹੈ ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਧੋਨੀ ਨਾਮ ਹੈ ਉਸਦਾ ਵਿਕੇਟ ਕੀਪਿੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ...

ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਲੰਬੇ-ਲੰਬੇ ਵਾਲ ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਨੇ। ਫਿਰ ਭਾਰਤ ਨੇ 24 ਸਤੰਬਰ 2007 ਨੂੰ ਟੁ ਟਵੰਟੀ ਵਰਲਡ ਕੱਪ ਜਿੱਤਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਵਰਲਡ ਕੱਪ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਹੋਇਆ ਜਿਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸੀ ਯੁਵਰਾਜ ਸਿੰਘ ਦੇ ਛੇ ਗੇਂਦਾਂ ਤੇ ਛੇ ਛੱਕੇ। ਫਿਰ ਹੋਲੀ-ਹੋਲੀ ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਰੁਝਾਨ ਵੀ ਕ੍ਰਿਕੇਟ ਵੱਲ ਹੋਰ ਵੱਧ ਗਿਆ।ਫਿਰ 2011 ਵਰਲਡ ਕੱਪ ਦੇ ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਧੋਨੀ ਵੱਲੋਂ ਖੇਡੀ 79 ਗੇਂਦਾਂ ਵਿੱਚ 91* ਰਨ ਦੀ ਮੈਚ ਜਿਤਾਊ ਪਾਰੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਭਾਰਤ ਕ੍ਰਿਕੇਟ ਦਾ ਹਰ ਇਕ ਮੈਚ ਦੇਖਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਂ ਇਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਕ੍ਰਿਕੇਟ ਦਾ ਦਿਵਾਨਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਭੱਜਕੇ ਮੈਚ ਦੇਖਣ ਲਈ ਘਰੇ ਆ ਜਾਣਾ।

Gurwinder Singh