ਓਹਨੀ ਦਿੰਨੀ ਮੈਂ ਇੰਟਰਵਿਊ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਲਈ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸਾਂ..!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਕੋਠੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵੇਖਿਆ ਉਹ ਆਪਣੀ ਬਾਲਕੋਨੀ ਵਿਚ ਖਲੋਤੀ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੇਖ ਨਿੰਮਾਂ-ਨਿੰਮਾਂ ਮੁਸਕੁਰਾ ਰਹੀ ਸੀ..!

ਬੱਸ ਦੇਖਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ..ਸਧਾਰਨ ਜਿਹੇ ਲਿਬਾਸ ਵਿਚ ਸਿਮਟਿਆ ਹੋਇਆ ਕੁਦਰਤੀ ਸੁਹੱਪਣ ਅਤੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਉਭਰ ਆਏ ਕੁਦਰਤੀ ਹਾਵ ਭਾਵਾਂ ਵਿਚ ਉਹ ਕਾਇਨਾਤ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਿੱਠੀ ਜਿਹੀ ਸਾਂਝ ਪਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਅਰਸ਼ੋਂ ਉੱਤਰੀ ਹੂਰ ਪਰੀ ਜਿਹੀ ਲੱਗੀ..!

ਫੇਰ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਰੋਜ ਓਹਲੇ ਜਿਹੇ ਹੋ ਕੇ ਦੇਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ..
ਉਹ ਪਰਿਵਾਰ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਹੀ ਸਾਮਣੇ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋਇਆ ਸੀ..ਕਦੀ ਕਦੀ ਉਹ ਓਥੇ ਨਹੀਂ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਵੀ ਉਸਦਾ ਮਿੱਠਾ ਜਿਹਾ ਇਹਸਾਸ ਰੂਹ ਨੂੰ ਠਾਰ ਜਿਹਾ ਜਾਂਦਾ!
ਇੱਕ ਦਿਨ ਲੌਢੇ ਵੇਲੇ ਦੁੱਧ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਦੇਣ ਆਈ ਮਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਬਾਹਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੱਕਦੇ ਹੋਏ ਨੂੰ ਵੇਖ ਲਿਆ..ਫੇਰ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ ਕੇ ਤਿਆਰੀ ਕਿੱਦਾਂ ਚੱਲਦੀ ਤੇਰੀ?
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਮੈਂ ਰੰਗੇ ਹੱਥੀਂ ਫੜਿਆ ਗਿਆ ਹੋਵਾਂ..ਹੋਰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਸੁੱਝੀ..ਬੱਸ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਏਨਾ ਆਖ ਦਿੱਤਾ ਕੇ ਬੱਸ ਬਾਹਰ ਅਸਮਾਨ ਤੇ ਚੜੇ ਹੋਏ ਇੱਕ”ਚੰਦ” ਨੂੰ ਤੱਕ ਰਿਹਾ ਸਾਂ..ਨਾਲ ਹੀ ਮੈਂ ਬਾਰੀ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ..ਫੇਰ ਵੀ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਜਿੱਦਾਂ ਬੰਦ ਬਾਰੀ ਦੀ ਝੀਥ ਥਾਣੀ ਮਾਂ ਨੇ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖ ਲਿਆ ਹੋਵੇ..!
ਮੇਰੀ ਰਗ ਰਗ ਤੋਂ ਵਾਕਿਫ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਅਸਲ ਗੱਲ ਸੁੱਝ ਗਈ ਸੀ..ਫੇਰ ਏਨੀ ਗੱਲ ਆਖਦੀ ਹੋਈ ਹੇਠਾਂ ਉੱਤਰ ਗਈ ਕੇ ਪੁੱਤ ਡੱਟ ਕੇ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਲੈ..ਕਿਧਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਵਿਚ ਮਜਾਕ ਹੀ ਨਾ ਬਣ ਜਾਵੇ..ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਔਖੀ ਮੰਜਿਲ ਸਰ ਕਰ ਲਈ ਤਾਂ ਅਰਸ਼ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਚੰਨ-ਚਾਨਣੀਆਂ ਤੇਰੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿਚ ਢੇਰੀ ਹੋ ਜਾਣਗੀਆਂ..!
ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ ਕੇ ਕੋਰੀ ਅਨਪੜ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਦੀ ਉਡਾਣ ਕਈ ਵਾਰ ਕਿੰਨੀ ਉਚੀ ਜਾ ਪੁੱਜਦੀ ਏ..
ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਸਿਲੈਕਸ਼ਨ ਮਗਰੋਂ ਦਸਾਂ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਟਰੇਨਿੰਗ ਲਈ ਬੰਗਲੌਰ ਜਾਣਾ ਪਿਆ..
ਵਾਪਿਸ ਮੁੜਿਆ ਤਾਂ ਆਉਂਦਿਆਂ ਹੀ ਬਹਾਨੇ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਕੋਠੇ ਤੇ ਜਾ ਚੜਿਆ ਤੇ ਓਧਰ ਦੀ ਓਹੀ ਬਾਰੀ ਖੋਲ...

ਦਿੱਤੀ..
ਪਰ ਇਹ ਕੀ..ਹੁਣ ਓਸੇ ਬਾਲਕੋਨੀ ਵਿਚ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਬਾਲ ਖੇਡ ਰਹੇ ਸਨ..ਮੇਰੇ ਮਗਰੇ ਹੀ ਆਣ ਪਹੁੰਚੀ ਮਾਂ ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਕੇ ਇਹ ਪਰਿਵਾਰ ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਹੀ ਇਥੇ ਨਵਾਂ ਆਇਆ ਏ..!
ਪੁਰਾਣਿਆਂ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਕੇ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਦੇ ਕਾਰਜ ਲਈ ਪਿੰਡ ਚਲੇ ਗਏ ਨੇ..!
ਮਨ ਮਸੋਸਿਆ ਜਿਹਾ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੇ ਆਲਮ ਵਿਚ ਜਾ ਵੜਿਆ ਆਪਣਾ ਵਜੂਦ ਚੁੱਕੀ ਹੌਲੇ ਕਦਮੀਂ ਹੇਠਾਂ ਉੱਤਰ ਆਇਆ..!
ਓਹਨਾ ਜ਼ਮਾਨਿਆਂ ਵਿਚ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲਦਿਆਂ ਹੀ ਵਿਚੋਲੇ ਫੇਰੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਘਰ ਦੀਆਂ ਬਰੂਹਾਂ ਤੱਕ ਘਸਾ ਦਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ..!
ਇਕ ਦਿਨ ਓਸੇ ਬਾਲਕੋਨੀ ਵੱਲ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਤੱਕਦਾ ਹੋਇਆ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾਂ ਸਾਂ ਕੇ ਮਾਂ ਨੇ ਦੁੱਧ ਦੇ ਗਲਾਸ ਨਾਲ ਲਫਾਫੇ ਵਿਚ ਬੰਦ ਇੱਕ ਫੋਟੋ ਵੀ ਕੋਲ ਹੀ ਲਿਆ ਰੱਖੀ..
ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਕੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਦੇਖ ਲਵੀਂ..ਪਿੰਡੋਂ ਚੌਂਕੀਦਾਰ ਰਿਸ਼ਤਾ ਦੀ ਦੱਸ ਪਾ ਕੇ ਗਿਆ ਏ..ਕੁੜੀ ਲੈਕਚ੍ਰਰਰ ਲੱਗੀ ਏ..ਸਾਨੂੰ ਤੇ ਪਸੰਦ ਏ ਤੇ ਹੁਣ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਤੇਰੇ ਤੇ ਹੈ..”
ਦੁੱਧ ਪੀ ਕੇ ਖਾਲੀ ਗਲਾਸ ਟੇਬਲ ਤੇ ਰੱਖਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਸਹਿ ਸੁਭਾ ਹੀ ਕੋਲ ਪਿਆ ਲਫਾਫਾ ਖੋਲ ਲਿਆ..
ਫੋਟੋ ਵੇਖੀ ਤਾਂ ਬੁੜਕ ਕੇ ਕੁਰਸੀ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਜਾ ਪਿਆ..ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਸਾਮਣੇ ਵਾਲੀ ਬਾਲਕੋਨੀ ਵਿਚੋਂ ਝਾਤੀ ਮਾਰ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਹਰ ਵੇਲੇ ਸ਼ਰਸ਼ਾਰ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਓਹੀ ਸੂਹੇ ਰੰਗੀ ਰੋਸ਼ਨ ਪਰੀ ਅੱਜ ਪੁੰਨਿਆਂ ਦਾ ਚੰਨ ਬਣ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਉੱਤਰਨ ਲਈ ਇਜਾਜਤ ਮੰਗ ਰਹੀ ਸੀ!
ਦੋਸਤੋ ਇਹ ਸੀ ਓਹਨਾ ਸਰਲ ਤੇ ਸਪਸ਼ਟ ਜ਼ਮਾਨਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪਾਕ ਪਵਿੱਤਰ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਅਣਮੁੱਲੇ ਸਰੂਪ ਦੀ ਇੱਕ ਸੱਚੀ-ਸੁੱਚੀ ਦਾਸਤਾਨ..!

ਫੇਸਬੂਕਾਂ,ਫੋਨ,ਵਟ੍ਸ-ਐਪਾਂ ਦਾ ਜ਼ਮਾਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਸੱਚੇ ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਸਿਰਜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਓਹਨਾ ਵੇਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕੋਰੀਆਂ ਅਨਪੜ ਮਾਵਾਂ ਢਿੱਡੋਂ ਜਨਮਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗੁੱਝੀਆਂ ਰਮਜਾਂ ਪਛਾਨਣ ਵਿਚ ਕਦੇ ਵੀ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ਕਰਿਆ ਕਰਦੀਆਂ..!
Harpreet singh Jawanda