ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਣਦਾ

5-6 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਆ। ਬਸ ਦਾ ਸਫਰ ਰੋਜ ਕਰਦੀ ਸਾਂ। ਅੱਗੇ ਵੀ ਦੱਸ ਚੁਕੀ ਆਂ ਕਿ ਬੱਸ ਚ ਮੂਹਰਲੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ,ਬਚਿਆਂ, ਵੀਲਚੇਅਰ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਰਾਖਵੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ।
ਅਕਸਰ ਓਹਨਾਂ ਸੀਟਾਂ ਤੇ 2 ਕੁੜੀਆਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਚੜਦੀਆਂ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀਆਂ ਤੇ ਇਕੋ ਮਾਈਕਰੋਫੋਨ ਦੀ ਤਾਰ ਨਾਲ ਗਾਣੇ ਸੁਣਦੀਆਂ ਤੇ ਬਾਕੀਆਂ ਤੋਂ ਬੇਖਬਰ ਗਲਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ।
ਮੈਨੂੰ ਨਾਵਾਂ ਦਾ ਤਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ, ਚਲੋ ਨੰਬਰ 1 ਤੇ ਨੰਬਰ 2 ਰੱਖ ਲੈਨੀ ਆ।
ਇਕ ਦਿਨ ਓਸੇ ਬੱਸ ਚ 2 ਬਜ਼ੁਰਗ ਚੜੇ, 80 ਕ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਗੋਰਾ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਲ ਈ ਡੰਡਾ ਫੜ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਤੇ ਦੂਸਰੀ ਮਾਤਾ ਆਗਾਂਹ ਹੋਈ ਤਾਂ ਨੰਬਰ 1 ਕਹਿੰਦੀ
“ਅੜੀਏ ਇਹਨੂੰ ਸੀਟ ਛੱਡ ਦੇਈਏ”
ਨੰਬਰ 2 ਉਹਦਾ ਹੱਥ ਦੱਬ ਕਹਿੰਦੀ
” ਬੈਠੀ ਰਹਿ, ਬੈਠੀ ਰਹਿ।ਆਪੇ ਆਗਾਂਹ ਲੰਘ ਜਾਉ”
ਅਗਲੇ ਸਟਾਪ ਤੇ ਫਿਰ ਇਕ ਬਾਪੂ ਚੜਿਆ ਤਾ ਨੰਬਰ 1 ਦਾ ਉਹੀ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਸੀਟ ਛੱਡੀ ਜਾਵੇ ਤੇ ਨੰਬਰ 2 ਦੇ ਉਹੀ ਲਫਜ਼
” ਬੈਠੀ ਰਹਿ, ਬੈਠੀ ਰਹਿ, ਪਿੱਛੇ ਹੈਗੀਆਂ ਸੀਟਾਂ”
...

ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਉਸ ਗੋਰੇ ਤੇ ਪਈ ਤਾਂ ਨੰਬਰ 1 ਨੇ 2 ਨੁੰ ਕਿਹਾ
” ਅੜੀਏ! ਇਹ ਗੋਰੇ ਨੂੰ ਸੀਟ ਦੇ ਦੇਈਏ ”
ਨੰਬਰ2 ਦੇ ਕੁੱਝ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਓਹ ਗੋਰਾ ਬੋਲ ਪਿਆ।
” ਬੈਥੀ ਰੈ, ਬੈਥੀ ਰੈ”
ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਨਿਕਲਿਆ
” ਲੈਅ ਤਾਂ ਇਹ ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਣਦਾ”
ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਵਾਲੇ ਸੁਣ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਏ ਜਦੋਂ ੳਹ ਕਹਿੰਦਾ
” ਆਹੋ! I know Punjabi very well as I worked for 30 years with punjabi people in Lumber mill ”
( ਮੈਂ 30 ਸਾਲ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨਾਲ ਲੱਕੜ ਦੀ ਮਿੱਲ ਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ)
ਤੇ ਉਹਨੇ ਕਈ ਸਿੰਘਾਂ ਤੇ ਕੁਮਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾ ਗਿਣਾ ਦਿੱਤੇ।
ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਹ ਕੁੜੀਆਂ ਫਿਰ ਪਿਛਲੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਤੇ ਹੀ ਬੈਠੀਆਂ ਦਿਖਦੀਆਂ।
ਹਰਜੀਤ ਸੈਣੀ