ਪਿਆਰ ਦਾ ਕੋਈ ਧਰਮ ਨਹੀਂ

ਪਿਆਰ ਦਾ ਕੋਈ ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਉਮਰ ਨਹੀਂ
ਜਰਮਨੀ ਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਤੇ ਭੀੜੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੀ ਨਿਕਲਦਾ 18 ਸਾਲ ਦਾ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਅ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਉਸੇ ਭੀੜੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਮਕਾਨ ਦੀ ਬਾਰੀ ਵਿੱਚ ਖੜੀ 35 ਕੁ ਸਾਲ ਦੀ ਅੌਰਤ ਇਸ ਰਾਹੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ।
ਉਸ ਦੇ ਦੇਖਦਿਆਂ ਦੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਅਚਾਨਕ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਠੇਢਾ ਲੱਗਾ ਤੇ ਉਹ ਮੂੰਧੇ ਮੂੰਹ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਪਿਆ।
ਹਾਲੇ ਉਹ ਉੱਠ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਬਾਰੀ ਵਿਚ ਖੜੀ ਅੌਰਤ ਭੱਜ ਕੇ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਆਈ ਉਸ ਡਿੱਗੇ ਹੋਏ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਉੱਠਾਲਣ ਵਿੱਚ ਮੱਦਦ ਕੀਤੀ।
ਗੋਡੇ ਉੱਤੇ ਖੂਨ ਵਗ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਘਰ ਲਿਆਂਦਾ ਪੱਟੀ ਬੰਨੀ । ਉਸ ਦਾ ਹਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਤੁਰ ਸਕਦੈ ਹੈ ?
ਜਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਘਰ ਜਾਣ ਤੱਕ ਮੱਦਦ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਘਰ ਤੱਕ ਜਾਅ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ।
ਹਾਲੇ ਉਸ ਨੇ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਲਈ ਪੈਰ ਹੀ ਧਰਿਆ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਇਸ 35ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਅੌਰਤ ਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਕੁਝ ਯਾਦ ਆਇਆ ਹੋਵੇ
,”ਕੀ ਨਾਂ ਹੈ ਤੇਰਾ ?”
” ਅੈਨਟੋਇਨੀ” ਕਹਿ ਕੇ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਸਤਿਕਾਰ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਤੋਂ ਸਿਰ ਝੁਕਾਇਆ ਤੇ ਕਿਹਾ ,”ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉਡੀਕਦੀ ਹੋਣੀ ਆ ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।”
“ਪਰ ਇਹ ਅੈਨਟੋਇਨੀ ਨਾਂ ਜਰਮਨ ਨਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ?”
ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਸਵਾਲ ਨੂੰਮਾ ਸਵਾਲ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਕੀਤਾ।
“ਜੀ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਪਿਤਰ ਪੈਰਿਸ ਦੇ ਸਨ ਪਰ ਮੈਂ ਇਥੇ ਜਰਮਨੀ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹਾਂ ।”
ਉਸ ਨੇ ਮੁਕਤਸਰ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇ ਕੇ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜਤ ਮੰਗੀ।
ਘਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਹਾਲ ਦੱਸਿਆ ਉਸ ਅੌਰਤ ਦੇ ਅਚਾਨਕ ਮਿਲਣ ਅਤੇ ਮੱਦਦ ਵਾਸਤੇ।
ਮਾਂ ਨੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ,”ਇਸ ਤਰਾਂ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਅਚਾਨਕ ਮੱਦਦ ਲਈ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਉਹ ਕਿਸੇ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਤੂੰ ਕੱਲ ਨੂੰ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੂੰ ਧੰਨਵਾਦ ਵੱਜੋਂ ਫੁੱਲ ਭੇਂਟ ਕਰ ਕੇ ਆਈਂ ।”
ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਉਸ 35 ਕੁ ਵਰਿਆ ਦੀ ਅੌਰਤ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ।ਉਸ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਭੇਂਟ ਕਰਦੇ ਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ।
ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਉਸ ਲੜਕੇ ਨੂੰ ਪੈਰਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਿਰ ਤੱਕ ਗੌਹ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ
,”ਅੈਨਟੋਇਨੀ ਮੈਂ ਅੱਜ ਕੇਕ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਕੀ ਤੂੰ ਖਾਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰੂੰ ਗਾ?”
“ਜੀ ਨਹੀਂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਅੱਜ ‘ਕੋਇਚ ਲੋਰੇਨ ‘ (Quiche lorraine) ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਪਿਤਰੀ ਖਾਣਾ ਪਿਤਰੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਮੈਂ ਖਾਣਾ ਘਰ ਹੀ ਖਾਵਾਂਗਾ ।”
ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਫੈਸਲਾ ਦੱਸਿਆ ।
ਅੈਤਵਾਰ ਦੀ ਅੈਤਵਾਰ ਸਾਡੇ ਘਰ ਸਾਡੇ ਪਿਤਰੀ ਮੁਲਕ ਦਾ ਖਾਣਾ ਬਣਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਖਾਣੇ ਵਾਲੀ ਮੇਜ਼ ਸਜਾਉਂਦੀ ਆ ਨਸ਼ਤੇ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਰਾਤ ਦੇ ਖਾਣੇ ਤੀਕ ਅਸੀਂ ਸਭ ਇੱਕਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ।
ਮੇਰਾ ਬਾਪ ਪਿਆਨੋ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਵਜਾਉਂਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਰਲ ਕੇ ਰੱਬ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਗਾਣੇ ਗਾਉੰਦੇ ਹਾਂ ਕਦੇ ਇਨਸਾਨੀ ਪਿਆਰ ਦੇ ਵੀ ।
ਇਹ ਹੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਹੁੰਦਾ ਸਾਡੇ ਸਭ ਵਾਸਤੇ ਕੱਠੇ ਹੋਣ ਲਈ ।ਇਸ ਦਿਨ ਸਾਡੇ ਘਰ ਪੈਰਿਸ ਵਾਲਾ ਮਹੌਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਦਰਵਾਜੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਭੇਂਟ ਕਰਦਾ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ।
“ਤੂੰ ਕਿਸ ਰੱਬ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ?”
ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ।
“ਜੀ ਬਸ ਇੱਕ ਹੀ ਰੱਬ ਨੂੰ ਜਿਸ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ।
ਤਾਂ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਮੱਦਦ ਕੀਤੀ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਆਪਾਂ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲ ਰਹੇ ਹਾਂ ।”
ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਰੱਬ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ।
“ਤੂੰ ਕੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ?”ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਅਗਲਾ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ।
“ਜੀ ਮੈ ਪੜਦਾ ਹਾਂ ” ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ।
“ਕੀ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਕਦੇ ਮਿਲਣ ਲਈ ਆ ਜਾਇਆ ਕਰੂੰਗਾ ?”
ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਤਰਲਾ ਜਿਹਾ ਪਾ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ।
“ਜੀ ਮੈਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਿਆ ਕਰੂੰਗਾ ਪਰ ਵਾਅਦਾ ਨੀ ਕਰਦਾ।”
ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਸਾਫ ਸਾਫ ਕਿਹਾ।
“ਮੈਂ ਇਸ ਭੀੜੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਭੀੜੇ ਜਿਹੇ ਮਕਾਨ ਵਿੱਚ ਕੱਲੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ,ਜਿੰਦਗੀ ਕਦੇ ਕਦੇ ਇਹਨਾਂ ਇੱਟਾਂ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਜਿਹੀ ਹੋਈ ਲੱਗਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।”
ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਦਿਲ ਦਾ ਦਰਦ ਦੱਸਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।
“ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣਾ ਪਉਗਾ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉਡੀਕਦੀ ਹੋਵੇਗੀ।”
ਕਹਿ ਕੇ ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਉਥੋਂ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਕੁਝ ਦਿਨ ਮਗਰੋ ਉਹ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਆਇਆ ।ਫਿਰ ਉਸ ਦਿਨ ਮਗਰੋ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਮਿਲਣ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ।
“ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਮਾਂ ਕੱਢਿਆ ।”ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਦਿਲ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੱਸੀ।
ਅਗਲੀ ਬਾਰੀ ਜਦ ਆਉਂਗਾ ਤਾਂ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਕੋਈ ਵੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਾਲੀ ਕਿਤਾਬ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਆਈਂ ।ਮੈਨੂੰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਨਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਚਾਅ ਹੈ ।ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਕਹਾਣੀ ਪੜ ਕੇ ਸੁਣਿਆ ਕਰ ।
ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾ ਦੱਸੀ।
“ਜੀ ਮੈਂ ਅਗਲੀ ਬਾਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੂੰ ਗਾ।”ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਉਸ ਤੋਂ ਵਾਅਦਾ ਲਿਆ।
ਉਸ ਦਿਨ ਮਗਰੋਂ ਉਹ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਉਂਦਾ ਅਤੇ ਨਿੱਤ ਨਵੀਂ ਕਹਾਣੀ ਪੜ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਣਾਉਂਦਾ।ਅਤੇ ਉਹ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠੀ ਪਿਛਾਂਹ ਨੂੰ ਸਿਰ ਸੁੱਟ ਕੇ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਦੀ ਅਨੰਦ ਮਾਣਦੀ ।
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸ 35 ਸਾਲਾ ਅੌਰਤ ਨੂੰ 18 ਸਾਲ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਵੀ ਉਸ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਇੱਕ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਉਸ ਅੌਰਤ ਤੋਂ ਉਸ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ।
ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕਲੀ ਕਿਉਂ ਰਹਿ ਰਹੀ ਹੈ।
ਪਰ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਹਰ ਤਰਾਂ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ।ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਭੇਤ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕਈ ਵਰਿਆ ਤੀਕ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ।
ਫਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਜਿਸਮ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਨੇੜਤਾ ਹੋਰ ਵੱਧ ਗਈ।
ਹੁਣ ਉਹ ਅੌਰਤ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ ।ਉਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਨਾ ਤਾਂ ਭੀੜੀ ਗਲੀ ਕੈਦ ਵਾਂਗੂੰ ਲੱਗਦੀ ਨਾ ਹੀ ਆਪਣਾ ਭੀੜਾ ਜਿਹਾ ਮਕਾਨ ਘੂਰਦਾ ਨਜਰ ਆਉਂਦਾ।
ਉਹ ਦੋਨੋਂ ਜਰਮਨੀ ਦੀ ਨਿੱਘੀ ਨਿੱਘੀ ਧੁੱਪ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਸਾਇਕਲ ਚਲਾਉਣ ਜਾਂਦੇ ।ਕਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਫੜ ਸੈਰ ਕਰਦੇ ।
ਕਦੇ ਜੀਅ ਭਰ ਕੇ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ। ਪਰ ਇਹ ਅੌਰਤ ਜਿਥੇ ਅੰਦਰੋਂ ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਬਾਂਝੀ ਸੀ ਉਥੇ ਸੁਭਾਅ ਪੱਖੋਂ ਵੀ ਰਤਾ ਕੁ ਸਖਤ ਸੀ।
ਉਹ ਕਈ ਬਾਰ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਘਰ ਦੇਰ ਨਾਲ ਆਉਣ ਤੇ ਕੁੱਟ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਸੀ।ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਕੁੱਟ ਖਾਹ ਕੇ ਵੀ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੂੰ ਉਨਾਂ ਹੀ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਲੱਕੜੀ ਦਾ ਬਣਿਆ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਜਿੰਦਰਾ ਬੰਦ ਖਜਾਨਾ ਸੌਂਪਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ,”ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਤੂੰ ਇਸ ਖਜਾਨੇ ਨੂੰ ਸਹੀ ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਪੁਹੰਚਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।”
ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਹੈਰਾਨ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ,” ਇਸ ਵਿੱਚ ਹੈ ਕੀ ਹੈ?”
“ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬਸ ਜੋ ਵੀ ਹੈ ,ਜਦ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗੀ ਤਾਂ ਤੂੰ ਇਹ ਖਜਾਨਾ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਯਹੂਦੀ ਕੌਮ ਤੀਕ ਮੇਰੀ ਭੇਂਟਾ ਪੁਹੰਚਾ ਦੇਣੀ।
ਪਰ ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਮੈਂ ਜੀਂਦੀ ਆਂ ਉਨੀ ਦੇਰ ਇਹ ਖਜਾਨਾ ਬੰਦ ਰਹੂਗਾ ਇਸ ਯਕੀਨ ਨਾਲ ਕੇ ਤੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਖੋਲੇਗਾ ਜਦ ਤੀਕ ਮੈਂ ਨਾ ਕਹਾਂ।
ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਉੱਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਾਉਂਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ।
ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਉਸ ਅੌਰਤ ਤੋਂ ਵਾਅਦਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਲੱਕੜ ਦਾ ਬਣਿਆ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਭਾਰੀ ਖਜਾਨਾ...

ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੱਖ ਲਿਆ।
ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ ਉਹ ਮਿਲਦੇ ਰਹੇ ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਹਮ ਉਮਰ ਲੜਕੀ ਮਿਲੀ ਉਸ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਵੱਧੀ ਵਿਚਾਰ ਮਿਲੇ ਸੋਚ ਮਿਲੀ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਜਿਸਮ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ।
ਹੁਣ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਦਾ ਉਸ ਅੌਰਤ ਕੋਲ ਜਾਣਾ ਘੱਟ ਗਿਆ ਸੀ।
ਉਹ ਉਸ ਅੌਰਤ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਸੀ ਪਰ ਜਾਂਦਾ ਸਿਰਫ ਕਹਾਣੀ ਪੜ ਕੇ ਸੁਣਾਉਣ ਵਾਸਤੇ।
ਉਸ ਮਗਰੋਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਉਸ ਅੌਰਤ ਕੋਲੋਂ ਆਉਣ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ਕਰਦਾ।
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਿ । ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਕਿਸੇ ਜਵਾਨ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਬੰਨਿਆ ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਪੈਦਾਬੌਨ ਆ ਗਈ।
ਜਦ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਉਦਾਸ ਹੋਇਆ ।
ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਇਸ ਵਕਤ ਆਪਣੀ ਹਮ ਉਮਰ ਲੜਕੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨਾਲ ਵੀ ਕਿਸੇ ਵਕਤ ਉਸ ਨੇ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ।
ਕਈ ਦਿਨ ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਵੈਰਾਗ ਦੀ ਪੀੜ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ।ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਹ ਕਿਧਰੇ ਨਾ ਮਿਲੀ।
ਉਸ ਅੌਰਤ ਬਾਰੇ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਸਿਵਾਏ ਉਸਦੇ ਨਾਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਪਿਛੋਕੜ ਕੀ ਹੈ?
ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ ਹੁਣ ਉਹ ਨੌਜਵਾ*ਨ ਵਕਾਲਤ ਦੀ ਪੜਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਖਬਾਰ ਵਿੱਚ ਖਬਰ ਆਈ ਕਿ ਜਰਮਨੀ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਨਾਜੀ ਅੌਰਤਾਂ ਨੂੰ ਫੜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ।ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਯਹੂਦੀ ਅੌਰਤਾਂ ਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਭੱਠੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟਿਆ ਸੀ।
ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਅਦਾਲਤੀ ਕੇਸ ਚੱਲਣ ਗੇ ਅਤੇ ਸਜਾਵਾਂ
ਹੋਣਗੀਆਂ ।ਉਹ ਸਭ ਨਾਜ਼ੀ ਅੌਰਤਾਂ ਜੇਲ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਹਨ।
ਇਕ ਦਿਨ ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਜਿਹੜਾ ਵਕਾਲਤ ਦੀ ਪੜਾਈ ਦੇ ਪੂਰੇ ਹੋਣ ਦੀ ਚਰਮ ਸੀਮਾਂ ਤੇ ਸੀ ।
ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੇ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਜੱਜ ਅਤੇ ਵਕੀਲ ਦੀ ਅਗਵਾਹੀ ਵਿੱਚ ਇਨਸਾਫ ਅਤੇ ਬੇਇਨਸਾਫ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਹੁੰਦਾ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਕਿਉਂਕਿ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਇਸੇ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਹੱਕ ਸੱਚ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਬਣਨਾ ਸੀ।
ਇੰਨੀ ਦੇਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅੱਧ ਖੜ ਅੌਰਤ ਜਿਸ ਦੇ ਵਾਲ ਹੁਣ ਸਫੈਦ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ।
ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਝੁਰੜੀਆਂ ਵਡੇਰੀ ਉਮਰ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।
ਚੌੜਾ ਜਿਹਾ ਸ਼ਰੀਰ ਭਾਰੇ ਜਿਹੇ ਹੱਥ ਗੁੱਸੇਦਾਰ ਚਿਹਰਾ।
ਆ ਕੇ ਇਸ ਵਾਕਲਤੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮੁਜਰਮ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਡਾਹੀ ਕੁਰਸੀ ਉੱਤੇ ਬਹਿ ਗਈ।
ਦੋਨਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ ਟਕਰਾਈਆਂ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਇਸ ਭਰਵੇਂ ਸ਼ਰੀਰ ਵਾਲੇ ਉੱਚੇ ਲੰਮੇ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਹਿਚਾਣਿਆ ਸੀ।
ਪਰ ਉਹ ਪਹਿਚਾਣ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੀ ਮੁਜਰਮ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਉੱਤੇ ਬੈਠੀ ਅੌਰਤ ਕੌਣ ਹੈ?
ਅਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਕੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਰਹਿ ਚੁੱਕਾ ਹੈ।
ਉਹ ਅੌਰਤ ਸਾਹਮਣੇ ਕੁਰਸੀ ਉੱਤੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾਈ ਬੈਠੀ ਸੀ।
ਕੁਝ ਦੇਰ ਮਗਰੋਂ ਕੇਸ ਦੀ ਸੁਣਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ,”ਵਕੀਲ ਦਾ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੂੰ ਕਹਿਣਾ ਸੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਨਾਜੀ ਪਾਰਟੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਹੋ?”
ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਸਿਰ ਥੱਲੇ ਕਰਦੀ ਨੇ ਹਲਕੀ ਅਤੇ ਦਰਦ ਭਰੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ,”ਅਫਸੋਸ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਖੂਨ ਰੰਗੀ ਖੂਨੀ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਸੀ।”
ਇਸ ਸਾਹਮਣੇ ਕੁਰਸੀ ਉੱਤੇ ਬੈਠੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਵਕੀਲ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੈਠੋਂ ਜਮੀਨ ਨਿਕਲ ਗਈ ।
ਉਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸ ਅੌਰਤ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਉਹ ਨਾਜੀ ਅੌਰਤ ਸੀ।
ਉਹ ਯਾਦ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਜਦ ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਅੌਰਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਕੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕੌਣ ਹੈ?
ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਸੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਵੀ ਦੱਸਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ।
ਅਖੀਰ ਵਕੀਲ ਦੇ ਕੇਸ ਮੁਤਾਬਕ ਜੱਜ ਵੱਲੋਂ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੂੰ 15 ਸਾਲ ਦੀ ਕੈਦ ਹੋ ਗਈ।
ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੂੰ ਜੇਲ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਕੀਲ ਉਸ ਨੂੰ ਰੋਜ ਜੇਲ ਵਿੱਚ ਨਿੱਤ ਨਵੀ ਕਹਾਣੀ ਆਪਣੀ ਅਵਾਜ ਵਿੱਚ ਭਰ ਕੇ ਟੇਪਕੈਸਿਟ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਭੇਜਣ ਲੱਗਾ।
ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਨਾ ਪਸੰਦ ਸੀ ਕਿਸੇ ਵਕਤ ਇਹ ਨੌਜਵਾਨ ਉਸ ਨੂੰ ਨਿੱਤ ਨਵੀਂ ਕਹਾਣੀ ਪੜ ਕੇ ਸਣਾਉਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਹੁਣ ਉਹ ਫਰਾਂਸ ਦਾ ਯਹੂਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਹਕੀਕਤ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖਦਾ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਉਸ ਜੇਲ ਬੈਠੀ ਨਾਜੀ ਜਰਮਨ ਅੌਰਤ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਉਸ ਨੇ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ਭੇਜਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੁੰਦੀ ਉਸ ਅੌਰਤ ਵੱਲੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਉਸ ਯਹੂਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਮੋੜਵਾਂ ਖਤ ਨਾ ਆਉਂਦਾ ਕਿ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਤੇਰੀ ਅਵਾਜ ਵਿੱਚ ਭਰੀ ਨਵੀਂ ਕਹਾਣੀ ਮੇਰੇ ਤੀਕ ਪੁਹੰਚ ਗਈ ਹੈ।
ਕੋਈ ਵੀ ਧੰਨਵਾਦ ਦੇ ਲਿਖੇ ਦੋ ਸ਼ਬਦ ਉਸ ਅੌਰਤ ਵੱਲੋਂ ਨਾ ਆਉਂਦੇ।
ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ ।
ਉਸ ਯਹੂਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਦਾ ਵਿਆਹ ਉਸੇ ਲੜਕੀ ਨਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ।ਜਿਹੜੀ ਉਹਦੇ ਉਮਰ ਦੇ ਹਾਣ ਦੀ ਸੀ ਤੇ ਰੱਜਵੇਂ ਪਿਆਰ ਭਰੀ ਸੀ।
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ 15 ਸਾਲ ਪੂਰੇ ਹੋ ਗਏ।ਉਹ ਦਿਨ ਨੇੜੇ ਆ ਗਿਆ ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਸ ਨਾਜੀ ਅੌਰਤ ਨੇ ਜੇਲ ਦੀ ਕੈਦ ਤੋਂ ਰਿਆਹ ਹੋਣਾ ਸੀ।
ਇਹ ਨੌਜਵਾਨ ਉਹ ਹੀ ਲੱਕੜ ਦਾ ਬੰਦ ਖਜ਼ਾਨਾ ਲ਼ੈ ਕੇ ਜਿਸ ਦੀ ਚਾਬੀ ਉਸ ਨਾਜੀ ਅੌਰਤ ਕੋਲ ਸੀ ਲੈ ਕੇ ਉਸ ਰਿਆਹ ਹੁੰਦੀ ਅੌਰਤ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਗਿਆ।
ਉਹ ਅੌਰਤ ਹੁਣ ਇੰਨੀ ਕਮਜੋਰ ਅਤੇ ਬਜੁਰਗ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਪਹਿਚਾਨਣਾ ਮੁਸ਼ਿਕਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਉਸ ਕੋਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ,”ਤੇਰੀ ਅਮਾਨਤ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਖਜਾਨਾ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਪਿਆ ਹੈ ,ਤੂੰ ਹੀ ਦੱਸ ਇਸ ਦਾ ਕੀ ਕਰਾਂ?”
ਉਸ ਬਜੁਰਗ ਜਰਮਨ ਨਾਜੀ ਅੌਰਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚਲੇ ਕਾਗਜ਼ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਦੋ ਚਾਰ ਜਰਮਨ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਟੁੱਟੇ ਭੱਜੇ ਸ਼ਬਦ ‍ਲਿਖੇ ਸਨ।
ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਸੌਂਪਦਿਆਂ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ,”ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਸੱਚ ਦੱਸ ਦੇਵਾ ਕਿ ਮੈਂ ਕੋਰੀ ਅਨਪੜ ਸੀ ।
ਮੈਨੂੰ ਲਿਖਣ ਅਤੇ ਪੜਨ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕ ਸੀ ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਕਹਾਣੀ ਪੜ ਕੇ ਸੁਣਾਵੇ।
ਤੇਰੀ ਅਵਾਜ ਭਰੀਆਂ ਟੇਪਰਿਕਾਡਿੰਗ ਰਾਹੀਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ 15 ਸਾਲ ਤੀਕ ਪੁਹੰਚਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ।
ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਮੋੜਵਾ ਧੰਨਵਾਦ ਦਾ ਖਤ ਨਾ ਲਿਖ ਸਕੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਅਨਪੜ੍ਹ ਸੀ।
ਪਰ ਮੈਂ ਜੇਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਪੜਨਾ ਤੇ ਲਿਖਣਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ ਹੈ।
ਇਸ ਖਤ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਾਵਾਸਤੇ ਧੰਨਵਾਦ ਦੇ ਅੱਖਰ ਲਿਖੇ ਹਨ।
ਇਹ ਅੱਖਰ ਤੇ ਖਤ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਖਤ ਹੈ।
ਕਹਿ ਕੇ ਉਸ ਅੌਰਤ ਨੇ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇ ਹੱਥ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਇਲਮ ਦੇ ਸਿੱਖੇ ਪਿਆਰ ਭਰੇ ਸ਼ਬਦ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤੇ।
“ਤੇ ਆਹ ਖਜ਼ਾਨਾ ?”
ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ।
ਇਹ ਖਜਾਨਾ ਤੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਵੱਸਦੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਤੱਕ ਪੁਹੰਚਾ ਦਈਂ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਮੁਆਫੀ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ।
ਮੈਂ ਇਸ ਖਜਾਨੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ਦੇ ਪੈਸੇ ਜੋੜੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਪਿਤਰੀ ਮੋਹਰਾਂ ਹਨ।
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਹਿਟਲਰ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਰੋਟੀ ਦਾ ਲਾਲਚ ਅਤੇ ਬੇਹਤਰ ਮੁਲਕ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦਿਖਾ ਕੇ ਸਾਥੋਂ ਸਾਡੀ ਜਮੀਰ ਗਹਿਣੇ ਰੱਖਾ ਲਈ ਹੈ।
ਇਹ ਮੇਰੀ ਮੁਆਫੀ ਆ ਉਨਾਂ ਯਹੂਦੀਆਂ ਤੋਂ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਕਰਕੇ ਜਰਮਨੀ ਛੱਡਣੀ ਪਈ ।
ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਫਿਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਅੌਰਤ ਕਿਧਰ ਦੀ ਕਿਧਰ ਗਈ।ਤੇ ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਉਸ ਦੀ ਜਾਂਦੀ ਪਿੱਠ ਨੂੰ ਦੂਰ ਤੀਕ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ।
ਅੰਜੂਜੀਤ