ਸਵੈ-ਮਾਣ

ਉਚਾ ਲੰਮਾ ਕਦ..ਘੁੰਗਰਾਲੇ ਵਾਲ..ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ..ਦਿਲਕਸ਼ ਅਦਾਵਾਂ..ਅਤੇ ਨਿੱਤ ਦਿਹਾੜੇ ਬਦਲ ਬਦਲ ਕੇ ਗਲ ਪਾਏ ਵੰਨ ਸੁਵੰਨੇ ਸੂਟ..!
ਇਸ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕੇ ਉਹ ਸਭ ਨਾਲਦੀਆਂ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀ ਏ!

ਮੈਨੂੰ ਉਸਤੋਂ ਵੀਹ ਮਿੰਟ ਪਹਿਲਾਂ ਛੁੱਟੀ ਹੋ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ..

ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦਾ ਪੈਂਡਾ ਤਹਿ ਕਰ ਮੈਂ ਉਚੇਚਾ ਉਸ ਪੰਚਰਾਂ ਵਾਲੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਆਣ ਬੈਠਿਆ ਕਰਦਾ..
ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਹੀ ਓਥੇ ਬੈਠਾਂ ਹੁੰਦਾ..!

ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਉਂਦੀ ਦਿਸ ਪੈਂਦੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਥੱਲੇ ਕਰ ਲਿਆ ਕਰਦਾ..ਦਿੱਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਵੱਧ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ..

ਮੈਨੂੰ ਓਥੇ ਬੈਠਾ ਵੇਖ ਓਹਨਾ ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਚ ਖੁਸਰ ਫੁਸਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ..
ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਕੋਲ ਆ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਬਹਾਨੇ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਉੱਪਰ ਨੂੰ ਚੁੱਕਦਾ..ਬਿੰਦ ਕੂ ਲਈ ਨਜਰਾਂ ਮਿਲਦੀਆਂ..ਤੇ ਫੇਰ ਉਹ ਨਾਲਦੀਆਂ ਨਾਲ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅੱਖੋਂ ਓਹਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੀ..!

ਮਗਰੋਂ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਜਿੱਦਾਂ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ ਦਿਨ ਲੇਖੇ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੋਵੇ..!

ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਬਿਨਾ ਵੇਖਿਆਂ ਹੀ ਅਗਾਂਹ ਲੱਗ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ..

ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੀ ਪੱਗ ਵਿਚ ਹੀ ਕੋਈ ਨੁਕਸ ਹੋਣਾ..ਕਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਪੇਂਟ ਬੁਸ਼ਰ੍ਟ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਪ੍ਰੈੱਸ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਹੋਣੀ..ਤਾਂ ਹੀ ਸ਼ਾਇਦ..!

ਫੇਰ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਹੋਰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਪੇਚਾਂ ਵਾਲੀ ਪੱਗ ਬੰਨਦਾ..ਹੋਰ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਟੌਰ ਕੱਢਦਾ..!

ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਤੁਰੀਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਦਿਸ ਪਈਆਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪਿਛਲੇ ਸਾਈਕਲ ਦੇ ਟਾਇਰ ਦੀ ਹਵਾ ਕੱਢ ਵਾਲਵ ਵਾਲੀ ਰਬੜ ਨੂੰ ਟੋਹ ਕੇ ਵੇਖਣ ਜਾਚਣ ਲੱਗ ਪਿਆ..!

ਕੋਲ ਆਈਆਂ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕੇ ਨਿੱਕੇ ਕਦ ਵਾਲੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਟੁੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੈਂਡਲ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜਿਆ ਹੋਇਆ ਏ...

ਤੇ ਉਹ ਬਾਕੀ ਤਿੰਨਾਂ ਤੋਂ ਥੋੜਾ ਪੱਛੜ ਕੇ ਤੁਰ ਰਹੀ ਏ..!

ਫੇਰ ਵੇਖਿਆ ਕੇ ਉਹ ਕਾਹਲੀ ਤੁਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿਚ ਅੱਗੇ ਤੁਰੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਵਾਜ ਮਾਰਦੀ ਏ ਪਰ ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਬਿੰਦ ਕੂ ਲਈ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀਆਂ..ਫੇਰ ਉਸਦਾ ਮਜਾਕ ਜਿਹਾ ਉਡਾਉਂਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ..!

ਇਸ ਵਾਰ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਗਈ ਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਆਖਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ..
ਉਸਨੇ ਦੂਜਾ ਸੈਂਡਲ ਵੀ ਲਾਹ ਕੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀ ਹੀ ਓਹਨਾ ਵੱਲ ਨੂੰ ਸ਼ੂਟ ਵੱਟ ਲਈ..!

ਅਚਾਨਕ ਉਸਨੂੰ ਠੇਡਾ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਐਨ ਸੜਕ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਚੌਫਾਲ ਲੰਮੇ ਪੈ ਗਈ..!

ਅਗਾਂਹ ਤੁਰੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਵਾਰ ਮੁੜ ਕੇ ਵੇਖਿਆ..ਤੇ ਫੇਰ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ..ਘੁੰਗਰਾਲੇ ਵਾਲਾ ਵਾਲੀ ਹੁਣ ਸਭ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਹੱਸ ਰਹੀ ਸੀ..!

ਅਖੀਰ ਭੁੰਜੇ ਡਿੱਗੀ ਪਈ ਖੁਦ ਹੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਏ..
ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਹੋਈ..ਖਿਲਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਚੁੱਕਦੀ..ਫੇਰ ਆਪਣਾ ਸੂਟ ਝਾੜਦੀ ਹੋਈ ਦੂਰ ਤੁਰੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਵੱਲ ਇੱਕ ਵਾਰ ਨਜਰ ਭਰ ਕੇ ਵੇਖ ਕੁਝ ਸੋਚ ਆਪਣੀ ਕੁਦਰਤੀ ਸਪੀਡ ਨਾਲ ਰਵਾਂ-ਰਵੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਨੂੰ ਹੋ ਤੁਰਦੀ..!

ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸਾਮਣੇ ਵਾਪਰਦਾ ਵੇਖ ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਸੋਹਣੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗੀ..ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਿਆ ਜਿੱਦਾਂ ਅੱਜ ਉਹ ਨਿੱਕੇ ਕਦ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਹੀ ਥੱਲੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਡਿੱਗੀ ਸਗੋਂ ਮੇਰਾ ਖੁਦ ਦਾ ਸਵੈ-ਮਾਣ ਵੀ ਭੁੰਜੇ ਆਣ ਡਿੱਗਾ ਸੀ!

ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ