ਇਸਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੀ ਉਹ ਕੀ ਕਰਨ ਆਈ ਹੈਂ….ਸ਼ਿਵਮ ਇੱਕ ਗਹਿਰਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਹੈਂ, ਆਪਣੀ ਮੁੱਠੀ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਅਖੀਰ ਸਨੇਹਾ ਕੋਲ਼ ਜਾਂਦਾ ਏ…
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜਦੋਂ ਸਨੇਹਾ ਵਿਲਾ ਪਹੁੰਚੀ, ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਉਸ ਭਿਆਨਕ ਚਿਹਰੇ ਵਾਰੇ ਸੋਚ ਕੇ ਉਹ ਦਹਿਸ਼ਤ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਗਈ ਅਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕਾਉਣ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਬਾਹਰ ਹੀ ਸੁੱਤੀ ਰਹੀ….
ਉਹ ਕੰਬ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਆਖ਼ਿਰਕਾਰ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਗਈ ਅਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਸੌਂ ਗਈ….
ਜਦੋਂ ਅੰਕਲ ਐਨ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਤੇਜ਼ ਬੁਖਾਰ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਬੇਹੋਸ਼ ਸੀ।
ਸ਼ਿਵਮ ਨੂੰ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਲੜਕੀ ਵਾਪਸ ਆਵੇਗੀ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਸੌਂਵੇਗੀ, ਜਿਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਿਮਾਰ ਵੀ ਕਰ ਲਿਆ….
ਕੀ ਉਹ ਮੂਰਖ ਸੀ?,ਸ਼ਿਵਮ ਕੜਕਿਆ
ਸਨੇਹਾ ਇੱਕ ਪੂਰਾ ਦਿਨ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਰਹੀ ਅਤੇ ਦੇਰ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਉੱਠੀ….
ਜਦੋਂ ਉਹ ਜਾਗੀ ਉਦੋ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਚੱਕਰ ਆ ਰਹੇ ਸਨ ਪਰ ਉਸਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਚੈੱਕ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੱਭ ਕੁੱਝ ਇਕਸਾਰ ਲੱਭਿਆ.
ਬੱਸ ਫਿਰ, ਇਕ ਡੂੰਘੀ ਚੁੰਬਕੀ ਆਵਾਜ਼, ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਕੰਨੀ ਜਾ ਵੱਜੀ,ਜਿਸਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈਂ…
” ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਡਰ ਗਏ ਸੀ,ਫ਼ਿਰ ਕਿਉਂ ਵਾਪਸ ਆਏ?”
ਉਸਨੇ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਜਿੱਥੋ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ, ਨਜ਼ਦੀਕ ਹੀ ਸੋਫੇ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੀਆਂ ਪਤਲੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਪੰਨੇ ਦੇ ਕੋਨੇ ਨੂੰ ਫੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ.
ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਆਦਮੀ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਵੇਖਿਆ.
ਜਿਵੇ ਹੀ ਸਨੇਹਾ ਨੇ ਉਹ ਭਿਆਨਕ ਚਿਹਰਾ ਦੁਬਾਰਾ ਦੇਖਿਆ, ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਕੱਸ ਗਿਆ.
ਉਸਨੇ ਡਰ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਅਤੇ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, “ਤੁਸੀ ਮੱਦਦ ਲਈ ਕਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਖੁਦ ਹੀ ਇਸ ਸੌਦੇ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ,ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਸੰਕਟ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਮੱਦਦ ਕਰੋਗੇ….ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬਚਨਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਾਂਗੀ….. ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਸਮੇਂ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਹਾਂ,ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੀ…..ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਡਰਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ … ਮੈਂ ਇਸ ਡਰ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਂਗੀ….ਮੈਂਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਜ਼ਲਦੀ ਹੀ ਆਪਣੇ ਡਰ ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾ ਲਵਾਂਗੀ! ”
ਉਸਨੇ ਹਿੰਮਤ ਜੁਟਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਮੁੱਠੀ ਫੜ ਲਈ ਅਤੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਕਹੇ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਰਹਿਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਸਦੀ ਕੰਬਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ…..
ਇਸ ਦਿਲਚਸਪ ਟਿੱਪਣੀ ਨੂੰ ਸੁਣਦਿਆਂ,ਸ਼ਿਵਮ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ...

ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਚੁੱਕਦਾ ਤੇ ਉਹ ਬਿਸਤਰੇ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ…..
ਉਹ ਝੱਟ ਬਿਸਤਰੇ ਦੇ ਕੋਨੇ ਵੱਲ ਪਰਤ ਗਈ….
ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦੰਦ ਕਰੀਚ ਲਏ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜਾਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ, ਬਿਸਤਰੇ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਸ਼ਿਵਮ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ….
ਸ਼ਿਵਮ ਇਸ ਕੁੜੀ ਵਿਚ ਤੁਰੰਤ ਦਿਲਚਸਪੀ ਲੈ ਗਿਆ….
ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਗਲ੍ਹ ਨੂੰ ਛੋਹਿਆ ਅਤੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੀ ਖਿਆਲ ਹੈਂ?”
ਉਹ ਕੰਬ ਗਈ। ਉਸਦੀਆਂ ਠੰਡੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਨੇ ਉਸਦੀ ਗਰਮ ਚਮੜੀ ਤੇ ਝੁਣਝੁਣੀ ਜਿਹੀ ਛੇੜ ਦਿੱਤੀ….
ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਡਰ ਸਕਦੀ ਸੀ?
ਪਰ, ਇਹ ਆਦਮੀ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਉਹ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣਗੇ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਡਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ!
ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਸਾਹ ਲਿਆ, ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਉੱਚਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਨਹੀਂ!”
“ਵਾਹ, ਤੁਸੀਂ ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ ਹੈ.” ਸ਼ਿਵਮ ਹੱਸ ਪਿਆ, ਉਸਦੇ ਪਤਲੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਵਕਰ ਬਣਾਇਆ.
ਇਸ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਨੇ ਉਸਦੇ ਦਾਗੀ ਚਿਹਰੇ ਦੁਆਰਾ ਲਿਆਂਦੀ ਗਈ ਦਹਿਸ਼ਤ ਨੂੰ ਹਲਕਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਬਹੁਤ ਨਰਮ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਸੀ.
ਉਸਨੇ ਸ਼ਿਵਮ ਦੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਕਿੰਨੀ ਅਜ਼ੀਬ ਗੱਲ ਹੈਂ….ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਰੂਪ-ਰੇਖਾ ਹੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਅਜਿਹਾ ਦਿਖਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ….ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, …
ਸ਼ਿਵਮ ਦਾ ਹੱਥ ਹੇਠਾਂ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਿੱਧਾ ਉਸਦੇ ਕਾਲਰ ਵਿੱਚ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਨੂੰ ਛੂਹਿਆ.
ਉਸਨੇ ਇਕ ਪਲ਼ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੱਸ ਲਿਆ…
“ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨਾਲ ਠੀਕ ਹੋ?”
ਸ਼ਾਂਤ ਅਤੇ ਰਚਨਾਤਮਕ, ਉਸਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਚੀਰਦੇ ਸੁਰ ਵਿੱਚ ਪੁੱਛਿਆ…. ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਹ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਟਿਕ ਸਕਦੀ ਹੈ.
ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਸੀ.
ਉਸਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਇਸ ਨੂੰ ਸਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ.
ਉਹ ਉਸਦੀਆਂ ਬੇਵਕੂਫ਼ੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੇਵਕੂਫੀ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਕਾਰਨ ਅਪਮਾਨਿਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।
“ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਇਹ ਵੇਖਣ ਲਈ ਵੀ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਕੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪ੍ਰਤੀ ਕਿੰਨੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਹਾਂ……ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ, ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗਾ ਇਕ ਹੋਰ, ਦੂਜਾ ਹੈ, ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਚਨ ਰੱਖ ਸਕਦਾ ਹੈ!”
“ਕੀ,ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਕਿਹਾ?”ਸ਼ਿਵਮ ਨੇ ਆਪਣੀ ਚਾਲ ਨੂੰ ਰੋਕ ਲਿਆ, ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਾਲ ਉਸ ਵੱਲ ਝੁਕਿਆ….

ਬਾਕੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿੱਚ
#ਪ੍ਰਵੀਨ ਕੌਰ