ਇੱਕ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਉਮਰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ..
ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਅੰਕਲ ਇੱਕ ਨਿੱਜੀ ਤਜੁਰਬਾ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ ਏ..
ਪੰਜਵੀਂ ਵਾਰੀ ਜਦੋਂ ਡਰਾਈਵਿੰਗ ਟੈਸਟ ਵਿਚੋਂ ਫੇਲ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਤਾਂ ਇੰਝ ਲੱਗੇ ਕੇ ਜੇ ਧਰਤੀ ਵੇਹਲ ਦੇ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਹੁਣੇ ਅੰਦਰ ਸਮਾਂ ਜਾਵਾਂ..!
ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦੇ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਡਰਾਈਵ ਕਰਦੇ ਲੋਕ ਅਰਸ਼ੋਂ ਉੱਤਰੇ ਲੱਗਣ..ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਕਿੰਨੇ ਅੱਗੇ..ਸਿਆਣੇ..ਅਕਲਮੰਦ..
ਇੰਝ ਲੱਗੇ ਜਿੱਦਾਂ ਮੈਂ ਕਦੀ ਡ੍ਰਾਈਵ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਾਂਗੀ..ਅਤੀਤ ਵਿਚ ਕੀਤੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਵੀ ਇੱਕਦਮ ਸਿਫ਼ਰ ਹੋ ਗਈਆਂ ਲੱਗੀਆਂ..ਹੀਣ ਭਾਵਨਾ ਗਿੱਲੀ ਭਾਰੀ ਪੰਡ ਵਾਂਙ ਵਜੂਦ ਤੇ ਭਾਰੂ ਹੋ ਗਈ..!

ਫੇਰ ਘਰੇ ਆ ਕੇ ਕੁਝ ਨਾ ਖਾਦਾ ਬੱਸ ਚਾਦਰ ਤਾਣ ਕੇ ਸੋਂ ਗਈ..ਫੇਰ ਸੁਫ਼ਨੇ ਵਿਚ ਪਾਪਾ ਆਏ..ਫੌਜ ਵਿਚ ਸਨ..
ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਗੁੱਗੂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਤੂੰ ਬੜੀ ਦੁਖੀ ਏਂ.. ਪਰ ਇਕ ਸਲਾਹ ਦਿੰਨਾ ਹਾਂ..ਜਦੋਂ ਵੀ ਟੈਸਟ ਦੇਣਾ ਹੁੰਦਾ ਏ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਫੇਲ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਅਤੇ ਫੇਲ ਹੋਣ ਮਗਰੋਂ ਅਪਣਾਈ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਰਣਨੀਤੀ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਕਿਓਂ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਏ?
ਤੂੰ ਸਿਰਫ ਇਹ ਸੋਚਿਆ ਕਰ ਕੇ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਹੋਣ ਵਿਚ ਕਿਹੜੀਆਂ-ਕਿਹੜੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਰੁਕਾਵਟ ਬਣ ਰਹੀਆਂ ਨੇ..ਤੇ ਓਹਨਾ ਕਮੀਆਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਿੱਦਾਂ ਕਰਨਾ ਏ..!

ਸਚੀਂ ਪੁੱਛੋਂ ਇੰਝ ਹੀ ਕੀਤਾ..ਇਸ ਵਾਰ ਟੈਸਟ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਗੋਰੇ ਨੇ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਕਲੀਰੈਂਸ ਚਿੱਟ ਫੜਾ ਕੇ ਵਧਾਈ ਵੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ!

ਹਕੀਕਤ ਵਿਚ ਸ਼ਾਇਦ ਇੰਝ ਦਾ ਹੀ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ ਏ..
ਆਪਣੀ ਮੰਜਿਲ ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਹੋਣ ਨਾਲੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚੀ ਜਾਈਦਾ ਕੇ ਜੇ ਫੇਲ ਹੋ ਗਏ ਤਾਂ ਕਿਸ ਕਿਸ ਨੂੰ ਕੀ ਕੀ ਸਫਾਈ ਦੇਣੀ ਏ..ਕੀ ਕੀ ਬਹਾਨਾ ਲਾਉਣਾ..ਫਲਾਣਾ ਕੀ ਆਖੂ..ਕਿੰਨਾ ਨਲਾਇਕ ਏ..
ਫੇਰ ਵਜੂਦ ਨਕਾਰਤਮਿਕਤਾ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘਾ ਧਸਦਾ ਜਾਂਦਾ ਏ..ਆਪਣਾ ਆਪ ਛੋਟਾ ਤੇ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਆਪਣਾ ਮਜਾਕ ਉਡਾਉਂਦਾ ਜਾਪਦਾ ਏ!

ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿ ਗਏ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਇੱਕ ਨਾਯਾਬ...

ਤੋਹਫ਼ਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਏ..ਉਸ ਨਾਯਾਬ ਤੋਹਫੇ ਦਾ ਨਾਮ ਏ “ਅਗਲਾ ਦਿਨ..”
ਜੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਵੀ ਗੱਲ ਨਾ ਬਣੇ ਤਾਂ ਫੇਰ “ਉਸਤੋਂ ਅਗਲਾ ਦਿਨ”!

ਕੇ ਐੱਫ ਸੀ” ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸਾਂਡਰਸ..
ਛੇ ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ ਬਾਪ ਮਰ ਗਿਆ..ਸਿਆਲ ਵਿੱਚ ਫਾਰਮ ਹਾਊਸ ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ..
ਫੇਰ ਸੰਸਾਰ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਬਾਰੇ ਝੂਠ ਬੋਲ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋਇਆ..
ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ..
ਫੇਰ ਰੇਲਵੇ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਲਈ..ਫੇਰ ਨਾਲਦੇ ਨਾਲ ਲੜ ਪਿਆ..
ਕਿੰਨੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਨੌਕਰੀ ਤੋਂ ਕੱਢਿਆ..ਫੇਰ ਵਕੀਲ ਬਣਿਆ..ਫੇਰ ਬੀਮਾ ਪਾਲਸੀ ਵੇਚੀ..ਮੁੜਕੇ ਇੱਕ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਸ਼ਿਪਿੰਗ ਕੰਪਨੀ ਬਣਾਈ..ਫੇਰ ਮੋਮਬੱਤੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਫੈਕਟਰੀ ਲਾਈ..ਕਰਦਿਆਂ ਕਰਾਉਂਦਿਆਂ ਜਦੋਂ ਚਾਲੀ ਸਾਲ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਹੁਣ ਚਿਕਨ ਵੇਚਿਆ ਜਾਵੇ..ਇੱਕ ਨਿੱਕਾ ਮੋਟਲ ਖਰੀਦਿਆ..ਓਥੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਗੋਲੀ ਚਲਾ ਕੇ ਕਿੰਨੇ ਬੰਦੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ..ਫੇਰ ਉਸ ਮੋਟਲ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ.. ਫੇਰ ਆਪਣੀ ਚਿਕਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਵਿਧੀ ਨੂੰ ਤਕਰੀਬਨ ਨੋ ਕੂ ਸੋ ਤੋਂ ਵੱਧ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਗਿਆ ਹੋਵੇਗਾ..ਕਿਤੇ ਉਸਦੀ ਵਿਧੀ ਦਾ ਮਜਾਕ ਉੱਡਿਆ..ਕਿਤੇ ਉਸਦੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦਾ ਤੇ ਕਿਤੇ ਉਸਦੀ ਬੋਲੀ ਦਾ..!

ਅਖੀਰ 1980 ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਨੱਬੇ ਸਾਲ ਦਾ ਹੋ ਕੇ ਮਰਿਆ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਕੈਂਟਕੀ ਫਰਾਈਡ ਚਿਕਨ ਦੀਆਂ ਇੱਕ ਸੋ ਤੇਰਾ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਅਠਾਰਾਂ ਹਜਾਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕੇਸ਼ਨਾਂ ਸਨ!

ਕੁਝ ਉਸਨੂੰ ਪਾਗਲ ਆਖਦੇ ਕੁਝ ਜਨੂੰਨੀ ਤੇ ਕੁਝ ਸਿਰਫਿਰਿਆ..
ਪਰ ਜਨੂੰਨ ਤਾਂ ਸੀ ਆਪਣੀ ਧੁੰਨ ਦੇ ਪੱਕੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਅਤੇ ਪਾਗਲਪਨ ਵੀ ਸੀ ਤਾਂ ਹੀ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਕੀ ਆਖੂ..!

ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਘਾਤਕ ਰੋਗ..ਆਹ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕੀ ਆਖਣਗੇ ਲੋਗ

ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜਵੰਦਾ