ਨਾਨੀ ਬੀਬੀ
ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਹਰ ਸਾਲ ਗਰਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨਾਨਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਬੜਾ ਚਾਅ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਛੁੱਟੀਆਂ ਦਾ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਮਿਲਿਆ ਕੰਮ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਚ ਹੀ ਪੂਰਾ ਕਰਕੇ ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਜਿੱਦ ਕਰਨੀ ਵੀ ਨਾਨੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਅੱਜ ਹੀ ਅਾ ਕੇ ਲੈ ਜਾਓ। ਓਧਰੋ ਨਾਨੀ ਨੇ ਵੀ ਜੇਠ ਹਾੜ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਜੇਹਾ ਲਾ ਫੋਨ ਕਰ ਦੇਣਾ ਵੀ ਰਾਣੀ , ਭਲਾ ਜਵਾਕਾਂ ਨੂੰ ਛੁੱਟੀਆਂ ਹੋਗੀਆ?? ਮੈਂ ਭੇਜਾ ਤੇਰੇ ਭਾਪੇ ਨੂੰ ਤੜਕੇ ਪਹਿਲੀ ਬੱਸ ਅਾ ਕੇ ਲੈ ਜੂ ਨਿਆਣਿਆਂ ਨੂੰ। ਫਲਾਨਿਆ ਦੀ ਕੁੜੀ ਵੀ ਆਗੀ , ਫਲਾਨੇਆ ਦੇ ਵੀ ਦੋਤਾ ਦੋਤੀ ਆਗੀ ਬੱਸ ਤੇਰੇ ਹੀ ਜਵਾਕ ਰਹਿਗੇ ਆਉਣ ਕੰਨਿਓ। ਅੱਗੋ ਮੰਮੀ ਨੇ ਕਹਿਣਾ ਇਹਤਾ ਇੱਲਤ ਕਰਨਗੇ ਬੀਬੀ ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਨੀ ਟਿੱਕਣ ਦੇਣਾ ਨਾਲੇ ਕੋਈ ਸੱਟ ਫੇਟ ਖਾ ਕੇ ਉਲਾਂਭੇ ਆਲਾ ਕੰਮ ਕਰ ਦੇਣਗੇ । ਮੈਂ ਊਈ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਆਓ ਚਾਰ ਦਿਨ ਲਾਜਾਂਗੇ। ਬੀਬੀ ਨੇ ਕਹਿਣਾ ਆਪਣੀਆਂ ਨਾ ਮਾਰੀ ਜਾ। ਮੈਂ ਭੇਜਦੀ ਤੜਕੇ ਇਹਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਬੱਸ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਜਵਾਕ ਤੋਰਦੀ। ਨਾਨਕਿਆਂ ਦਾ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪਿੰਡ ਧੂਰੀ ਤੋਂ ਕੋਈ ਸਿੱਧੀ ਬੱਸ ਵੀ ਨੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡ ਉਤਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਓਥੋਂ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਸਾਧਨ ਤੇ। ਬੀਬੀ ਨੇ ਮਿੱਠੀ ਲੱਸੀ, ਸਿਕੰਜਵੀ, ਸਕੈਚ ਆਲਾ ਪਾਣੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਝ ਬਣਾ ਕੇ ਰਖਣਾ ਵੀ ਜਵਾਕ ਗਰਮੀ ਚੋ ਆਉਣਗੇ। ਫਿਰ ਦਰਵਾਜੇ ਵਿੱਚ ਬਹਿ ਕੇ ਉਡੀਕ ਕਰੀ ਜਾਣੀ। ਜਾਂਦਿਆ ਨੂੰ ਭੱਜ ਕੇ ਜੱਫੀ ਵਿੱਚ ਲੈਣਾ ਅਤੇ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਚਿਰ ਨਾ ਛੱਡਣਾ ਨਾਲ ਕਹਿਣਾ ਜਿਉਣ ਜੋਗਿਆ ਨੇ ਕਾਲਜੇ ਠੰਡ ਪਾ ਦਿੱਤੀ। ਫਿਰ ਮਿੱਠੀ ਲੱਸੀ ਨਾਲ ਰਜਾ ਦੇਣਾ। ਨਾਨਕੇ ਦੂਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਬੱਸ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਕਾਰਨ ਸਵੇਰ ਦੇ ਤੁਰਿਆ ਨੂੰ ਨਾਨਕੇ ਜਾਂਦਿਆ ੩-੪ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਵਜ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। ਬੀਬੀ ਨੇ ਫਿਰ ਦੁੱਧ ਗਰਮ ਕਰਕੇ ਨਾਲ ਚਾਹ ਅਤੇ ਭੁਜਿਆ ਖਵਾਉਣਾ। ਨਾਲ ਨਾਲ ਰੋਟੀ ਦੀ ਜਿੱਦ ਕਰਨੀ ਵੀ ਸਬਜੀ ਤਾ ਬਣੀ ਪਈ ੨ ਰੋਟੀਆਂ ਥੱਪ ਦਿਨੀਂ ਆਂ, ਤੜਕੇ ਦੇ ਭੁੱਖੇ ਓ, ਅਸੀਂ ਮਨਾ ਕਰ ਦੇਣਾ ਵੀ ਬੀਬੀ ਹੁਣ ਸ਼ਾਮ ਆਲੀ ਰੋਟੀ ਦਾ ਟਾਇਮ ਹੋਣ ਆਲਾ ਫਿਰ ਓਦੋਂ ਭੁੱਖ ਨੀ ਲੱਗਣੀ ਜੇ ਹੁਣ ਖਾ ਲਈ ਤਾਂ। ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਖੇਡਣ ਤੁਰ ਪੈਣਾ। ਬੀਬੀ ਨੇ ਸ਼ਾਮੀ ਸਿੱਖ ਬੋਲਦੇ ਨਾਲ...

ਰੋਟੀ ਲੱਗ ਜਾਣਾ ਵੀ ਜਵਾਕ ਸਵੇਰ ਦੇ ਭੁੱਖਣ ਭਾਣੇ ਨੇ। ਵਧੀਆ ਸਬਜੀ, ਰੋਟੀ ਨਾਲ ਸੇਵੀਆਂ, ਰੱਜ ਅਾ ਜਾਣਾ। ਜਿੰਨੇ ਦਿਨ ਨਾਨਕੇ ਰਹਿੰਦੇ ਰਾਤ ਦੀ ਰੋਟੀ ਨਾਲ ਕੁਝ ਕੁਝ ਨਾ ਮਿੱਠਾ ਹੁੰਦਾ ਚਾਹੇ ਸ਼ੱਕਰ ਘੀ ਹੀ ਹੋਵੇ। ਏਦਾਂ ਹੀ ਸਾਡੇ ਖੇਡਦੇ ਹੋਏ ਦਿਨ ਲੰਗ ਜਾਂਦੇ। ਜਦੋਂ ਪਿੰਡ ਆਉਣ ਦੇ ਤਰੀਕ ਨੇੜੇ ਲੱਗ ਜਾਣੀ ਫਿਰ ਬੀਬੀ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸਹਿਰੋ ਨਵੇਂ ਕਪੜੇ ਬਣਾ ਕੇ ਦੇਣੇ। ਨਾਲ ਲਿਜਾਣ ਲਈ, ਬਿਸਕੁਟ ਬਣਵਾ ਕੇ ਦਿੰਦੀ ਲੋਹੇ ਦਾ ਪੀਪਾ ਭਰ ਕੇ। ਫਿਰ ਰੁੱਤ ਅਨੁਸਾਰ ਹੋਰ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਦੇ ਲਿਫਾਫੇ ਭਰ ਦਿੰਦੀ। ਨਾਨਕੇ ਜਾਂਦੇ ਇੱਕ ਬੈਗ ਲੈ ਕੇ ਸੀ ਅਤੇ ਆਉਂਦੇ ੩ ਬੈਗ ਲੈ ਕੇ ਸੀ। ਫਿਰ ਮਾਤਾ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਲੈਣ ਜਾਣਾ ਉਹ ਵੀ ੨ ਦਿਨ ਰੁੱਕ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਨਾਨਕੇ । ਓਹਨੇ ਨਾਨੀ ਨੂੰ ਮਨਾ ਕਰਨਾ ਵੀ ਏਨਾ ਸਮਾਨ ਨਾ ਦੇ। ਸਬ ਕੁਝ ਹੈਗਾ ਪਿੰਡ। ਬੀਬੀ ਨੇ ਕਹਿਣਾ ਹੋਊ ਪਾਈ ਮੈਂ ਕਦੋਂ ਕਹਿਣੀ ਵੀ ਉੱਥੇ ਕੁਝ ਹੈਨੀ। ਮੈ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਦੋਤਾ ਦੋਤੀ ਨੂੰ ਦਿੰਦੀ। ਇਹ ਵੀ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣ ਗੇ ਵੀ ਸਾਡੀ ਨਾਨੀ ਨੇ ਆਹ ਦੇ ਕੇ ਤੋਰਿਆ। ਨਾਨਕਿਆਂ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਸਾਡਾ ਅਤੇ ਬੈਗ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਭਾਰ ਵਧ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਖੈਰ ਇਹ ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਸੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਨਾਨਕਿਆਂ ਗਿਆ ਨੂੰ v ਬਹੁਤੇ ਸਾਲ ਹੋਗੇ। ਪਰ ਨਾਨੀ ਦਾ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਘਟਿਆ। ਕੁਝ ਵੀ ਹੋਜੇ ਨਾਨੀ ਦੇ ਸੰਧਾਰੇ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੇਲਾ ਕੁਵੇਲਾ ਨੀ ਹੋਇਆ। ਲੋਹੜੀ, ਦੀਵਾਲੀ ਅਤੇ ਤੀਆਂ ਸਾਲ ਦੇ ਇਹ ਤਿੰਨ ਸੰਧਾਰੇ ਪੱਕੇ ਨੇ। ਜਿੰਨਾ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦਾ ਕਰਦੀ। ਕਦੇ ਪੀਪੇ ਭਰ ਕੇ ਵੀ ਭੇਜਦੀ ਕਦੇ ਬੱਸ ੨ ਡੱਬੇ। ਹੁਣ ਨਾਨੀ ਦਾ ਰਾਜ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਨਾਨਕੇ ਆਪਣੇ ਵੀ ਓਹਦੇ ਗੋਡੇ ਦੁਖਦੇ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਵੀ ਨੀ ਬਣਦਾ। ਪੇਕੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨਾਲ ਅਤੇ ਨਾਨਕੇ ਨਾਨਾ ਨਾਨੀ ਨਾਲ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ। ਜਦੋਂ ਦੀ ਨਾਨੀ ਬਿਮਾਰ ਜੀ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ ਨਾਨਕੇ ਜਾਣ ਨੂੰ ਵੀ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਨਾਨਕੇ ਬੇਗਾਨੇ ਜਹੇ ਲਗਦੇ ਅਾ।