“ਕੱਲਿਆ ਨਾ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਈ ਮੈਨੂੰ “ਸੈਂਲੀ ਦੇ ਵਿਆਹ ਬਾਰੇ ਸੁਣ ਕੇ ਉਦਾਸ ਹੁੰਦਿਆ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਸੰਜੀਵ ਤੇਰੇ ਲਈ ਮੈਂ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। “ਭਾਵੁਕ ਹੁੰਦੀ ਸੈਂਲੀ ਨੋ ਕਿਹਾ।
ਵਾਜੇ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ। ਬਰਾਤ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਭਾਲ ਜਾਰੀ ਸੀ। ਸ਼ੈਲੀ ਆਪਣਾ ਪਿਆਰ ਪਾਣ ਲਾਈ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਚਲ ਪਈ। ”
“ਸੰਜੀਵ, ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹਾਂ। “ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਸੰਜੀਵ ਆਪਣੀਆਂ ਸੋਚਾ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸ਼ੈਲੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਝੰਜੋੜਿਆ ਕਿਹਾ”ਇਹ ਸੁਪਨਾ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾ ਛੱਡ ਕੇ ਤੇਰੇੇ ਲਈ ਆਈ ਹਾਂ ।”
‘ਪਰ—— ਪਰ——” ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਸ਼ੈਲੀ ਬੋਲੀ”ਕੀ ਗੱਲ ਹੋ ਗਈ। ”
ਤੂੰ ਵਾਪਸ ਚਲੀ ਜਾ,,,,,,,,,,,
ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਬਾਰੇ ਮੰਮੀ -ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ...

“ਤਾਂ……… ਕੀ? ਸ਼ੈਲੀ ਨੇ ਪੁਛਿਆ
” ਡੈਡੀ ਦੀ ਸਖਤ ਤਾੜਨਾ ਹੈ ਜੇ ਤੂੰ ਸ਼ੈਲੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਤੈਨੂੰ ਜਾਇਦਾਦ ਤੋਂ ਬੇਦਖਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ। ਧਨ ਜਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ”
ਸ਼ੈਲੀ ਇਕਦਮ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਈ ।ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਸ਼ਬਦ ਬਾਰ ਬਾਰ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗਾ ।
ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਡੈਡੀ ਪੁੱਜ ਗਏ। ਸ਼ੈਲੀ ਆਪਣੇ ਡੈਡੀ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਗਈ। ਉਹ ਰੋਣ ਲੱਗੀ ਡੈਡੀ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿਉ। ਅਲੱੜਪੁਣੇ ਵਿਚ ਤੁਹਾਡਾ ਦਿਲ ਦੁਖਾਇਆ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਤੇ ਮੰਮੀ ਜੀ ਦੇ ਸੱਚੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਸਮਝ ਗਈ ਹਾਂ ।

ਭੁਪਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸਾਢੋਰਾ