ਟੈਡੀ ਸਟੌਡਾਰਡ

ਉਹ ਸਕੂਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਦਿਨ ਆਪਣੀ 5ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦੀ ਕਲਾਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਝੂਠ ਦੱਸਿਆ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਦੂਜੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਵਾਂਗ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਅਸੰਭਵ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉੱਥੇ ਮੂਹਰਲੀ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ, ਉਸਦੀ ਸੀਟ ‘ਤੇ ਝੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਟੈਡੀ ਸਟੌਡਾਰਡ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਮੁੰਡਾ
ਥਾਮਸਨ ਨੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਟੈਡੀ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਖੇਡਦਾ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਕੱਪੜੇ ਖਰਾਬ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਨਹਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ ਤੇ ਟੈਡੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਕੋਝਾ ਲੱਗਦਾ ਸੀ
ਉਹ ਹੁਣ ਉਸ ਹਾਲਤ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ,ਜਿੱਥੇ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਥੌਮਸਨ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਚੌੜੇ ਲਾਲ ਪੈੱਨ ਨਾਲ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕਰਨ, ਬੋਲਡ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਦੇ ਸਿਖਰ ‘ਤੇ ਇੱਕ ਵੱਡਾ “F” ਲਗਾਉਣ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਕਿ ਉਹ ਫੇਲ ਹੈ ।
ਜਿਸ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਥੌਮਸਨ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਹਰੇਕ ਬੱਚੇ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਕਰਨ ਦੀ ਤਗੀਦ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਖਰੀ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਟੈਡੀ ਦੀ ਫ਼ਾਈਲ ਨ ਦੇਖੀ ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਉਸਦੀ ਫਾਈਲ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ।
ਟੈਡੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਜਮਾਤ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ , “ਟੈਡੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੱਸਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਚਮਕਦਾਰ ਬੱਚਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਸਾਫ਼-ਸਫ਼ਾਈ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਵਧੀਆ ਹੈ… ਉਸ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਹੋਣਾ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ…”
ਉਸਦੇ ਦੂਜੀ ਕਲਾਸ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਨੇ ਲਿਖਿਆ, “ਟੈਡੀ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਹਨੂੰ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ।
ਉਸ ਦੇ ਤੀਜੀ ਕਲਾਸ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਨੇ ਲਿਖਿਆ, “ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋਣ ਤੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਕੁਝ ਕਦਮ ਨਾ ਚੁੱਕੇ ਗਏ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਘਰੇਲੂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰੇਗੀ।”
ਟੈਡੀ ਦੇ ਚੌਥੇ ਗ੍ਰੇਡ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਨੇ ਲਿਖਿਆ, “ਟੈਡੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾ ਰਿਹਾ। ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੋਸਤ ਨਹੀਂ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਸੌਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
ਹੁਣ ਤੱਕ, ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਥਾਮਸਨ ਨੂੰ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਸੀ।
ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਹੋਰ ਵੀ ਬੁਰਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਟੇਡੀਜ਼ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਸੁੰਦਰ ਰਿਬਨ ਅਤੇ ਚਮਕਦਾਰ ਕਾਗਜ਼ ਵਿੱਚ ਲਪੇਟ ਕੇ ਕ੍ਰਿਸਮਸ ਦੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਲੈ ਕੇ ਆਏ। ਟੈਡੀ ਦਾ ਤੋਹਫ਼ਾ ਭਾਰੀ, ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੇ ਕਾਗਜ਼ ਵਿੱਚ ਲਪੇਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਕਰਿਆਨੇ ਦੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚੋਂ ਮਿਲਿਆ ਸੀ, ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਥੌਮਸਨ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਦੂਜੇ ਤੋਹਫ਼ਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਤੇ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਹੱਸਣ ਵੀ ਲੱਗ ਪਏ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਗਫਲੀ ਦਾ ਵੰਗਣਾ ਮਿਲਿਆ ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਪੱਥਰ ਗਾਇਬ ਸਨ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਿੱਕੀ ਜਹੀ ਬੋਤਲ ਜੋ ਇੱਕ ਚੌਥਾਈ ਅਤਰ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ.. ਪਰ ਉਸਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹਾਸੇ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਵੰਗਣਾ ਕਿੰਨਾ ਸੁੰਦਰ ਹੈ,
ਵੰਗਣੇ ਨੂੰ ਗੁੱਟ ਤੇ ਸਜ਼ਾ ਕੇ ਤੇ ਅਤਰ ਦੇ ਕੁਝ ਤਿਪਕੇ ਆਪ ਦੀ ਬਾਂਹ ਤੇ ਲਾਏ , ਟੈਡੀ ਸਟੌਡਾਰਡ ਉਸ ਦਿਨ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੁਝ ਕਹਿਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਦੇਰ ਰੁਕਿਆ ਰਿਹਾ । ਅਖੀਰ ਬੋਲਿਆ “ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਥੌਮਸਨ, ਅੱਜ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਮਹਿਕ ਆ ਰਹੀ ਹੈ।” ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਤੱਕ ਰੋਂਦੀ ਰਹੀ।
ਉਸੇ ਦਿਨ, ਉਸਨੇ ਪੜ੍ਹਨਾ, ਲਿਖਣਾ ਅਤੇ ਗਣਿਤ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਗੋਂ ਉਸਨੇ ਸਹੀ ਮਾਅਨਿਆਂ ਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ...

ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਥਾਮਸਨ ਨੇ ਟੈਡੀ ਵੱਲ ਖਾਸ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਉਸਦਾ ਮਨ ਜਿਉਂਦਾ ਜਾਗਦਾ ਜਾਪਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ, ਉਸ ਨੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਸਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਸਾਲ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਟੈਡੀ ਕਲਾਸ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ, ਉਸਦੇ ਝੂਠ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰੇਗੀ ਪਰ ਟੈਡੀ ਉਸਦਾ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਬਣ ਗਿਆ ।
ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਟੈਡੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਨੋਟ ਮਿਲਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਉਸਦੀ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਅਧਿਆਪਕ ਸੀ।
ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਛੇ ਸਾਲ ਲੰਘ ਗਏ। ਉਸਨੇ ਫਿਰ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਉਸਨੇ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰ ਲਈ ਹੈ , ਆਪਣੀ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਤੀਜੇ ਨੰਬਰ ‘ਤੇ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਹਾਲੇ ਵੀ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਉਹਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਅਧਿਆਪਕ ਸੀ।
ਉਸ ਤੋਂ ਚਾਰ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਹੋਰ ਚਿੱਠੀ ਮਿਲੀ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਔਖੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ, ਉਹ ਫੇਰ ਵੀ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਇਸ ਨਾਲ ਹੀ ਜੁੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉੱਚਤਮ ਸਨਮਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਉਸਨੇ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਥੌਮਸਨ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਅਤੇ ਪਸੰਦੀਦਾ ਅਧਿਆਪਕ ਹੈ ਜੋ ਉਸਦੇ ਪੂਰੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਕੋਈ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਫਿਰ ਚਾਰ ਸਾਲ ਹੋਰ ਬੀਤ ਗਏ ਅਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਚਿੱਠੀ ਆਈ। ਇਸ ਵਾਰ ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਬੈਚਲਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਚਿੱਠੀ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਅਤੇ ਪਸੰਦੀਦਾ ਅਧਿਆਪਕ ਸੀ। ਪਰ ਹੁਣ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਥੋੜਾ ਲੰਬਾ ਸੀ…. ਪੱਤਰ ‘ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਸਨ, ਥੀਓਡੋਰ ਐਫ. ਸਟੋਡਾਰਡ, ਐਮ.ਡੀ.
ਕਹਾਣੀ ਇੱਥੇ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਉਸ ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਚਿੱਠੀ ਆਈ ਸੀ। ਟੈਡੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਕੁਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਥਾਮਸਨ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ‘ਤੇ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਲਾੜੇ ਦੀ ਮਾਂ ਲਈ ਰਾਖਵੀਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ?
ਪਤਾ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਥਾਮਸਨ ਨੇ ਕੀ ਕੀਤਾ. ਅਤੇ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਓ ਕੀ? ਉਸਨੇ ਉਹੀ ਬਰੇਸਲੇਟ ਪਹਿਨਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਈ rhinestones ਗਾਇਬ ਸਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਸਨੇ ਇਹ ਸੁਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਨੇ ਉਹ ਅਤਰ ਪਹਿਨਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਟੇਡੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਖਰੀ ਕ੍ਰਿਸਮਸ ‘ਤੇ ਇਕੱਠੇ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਸੀ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ, ਅਤੇ ਡਾ. ਸਟੋਡਾਰਡ ਨੇ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਥੌਮਸਨ ਦੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਫੁਸਫੁਕਾ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ਤੁਹਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਥੌਮਸਨ* ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲਈ। ਮੈਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਹ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਤੁਹਾਡਾ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਲਿਆ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।”
ਮਿਸਿਜ਼ ਥੌਮਸਨ, ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਲੈ ਕੇ, ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, “ਟੈਡੀ, ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇਹ ਸਭ ਗਲਤ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਿਖਾਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਫਰਕ ਲਿਆ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਿਖਾਉਣਾ ਹੈ।” ਜੇ ਤੂੰ ਨ ਮਿਲਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਦੀ ਵਧੀਆ ਅਧਿਆਪਕ ਨ ਬਣ ਸਕਦੀ
( ਇਸ ਸਮੇਂ ਟੈਡੀ ਸਟੌਡਾਰਡ ਡੇਸ ਮੋਇਨੇਸ ਦੇ ਆਇਓਵਾ ਮੈਥੋਡਿਸਟ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਡਾ. ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਰੋਗੀਆਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਕੋਲ ਸਟੋਡਾਰਡ ਕੈਂਸਰ ਵਿੰਗ ਹੈ )
ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਵਿਰਕ ( 07/08/2022)