ਵੰਸ਼

ਬਾਬਾ ਜੀ ਸਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ! ਖੁੰਢ ਕੋਲ ਆਉਂਦਿਆ ਸਰਪੰਚ ਕਿਰਪਾਲ ਸਿੰਓਂ ਨੇ ਬਾਬੇ ਕਰਮ ਸਿੰਓਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ।

ਓਹ ਆ ਬਈ ਸਰਪੰਚਾ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਦਿਸਣੋਂ ਵੀ ਗਿਐਂ ਜਦੋਂ ਦੀ ਸਰਪੰਚੀ ਮਿਲੀ ਐ। ਬਾਬੇ ਕਰਮ ਸਿੰਓਂ ਨੇ ਕਿਰਪਾਲੇ ਨੂੰ ਆਪ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਓਹੋ ਹੀ ਅੰਦਾਜ ਨਾਲ ਬੁਲਾਉੰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।

ਓਹ ਕਾਹਦੀ ਸਰਪੰਚੀ ਆ ਬਾਬਾ, ਨਿਰੇ ਧੱਕੇ ਨੇ, ਕਦੇ ਕਿਤੇ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦੈ, ਕਦੇ ਕਿਤੇ…..! ਕਿਰਪਾਲੇ ਐਹੋ ਜਿਹੇ ਸੁਭਾਅ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਜਿਵੇਂ ਓਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੀ ਸਰਪੰਚੀ ਤੋਂ ਨਾਖੁੱਸ਼ ਹੋਵੇ।
ਓ ਨਾਲੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਮੈਂ ਸੁਣਿਐਂ ਲੱਖੇ ਹੋਰਾਂ ਸਿਰ ਵਧਾਈਆਂ ਹੋਗੀਆਂ, ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਪੁੱਤ ਆਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਲੱਖਾ? ਕਿਰਪਾਲੇ ਨੇ ਨਾਲੋ-ਨਾਲ ਕਰਮੇ ਅੱਗੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਵਾਲ ਕੱਢ ਮਾਰਿਆ।

ਹਾਂ ਕਾਕਾ, ਓਹਦੇ ਘਰ ਦੇਰ ਆ ਹਨੇਰ ਨੀ, ਪਰ ਬੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਸੁਣੀ ਐਂ ਰੱਬ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ। ਕਰਮ ਸ਼ਿੰਓਂ ਨੇ ਦੱਸਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।

ਨਾਲੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਏ ਸੁਣ ਰੱਖਿਆ, ਅਕੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਸਿਆਣੇ ਦਾ ਸ਼ਰਾਫ ਮਿਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਫੇਰ ਏਹ ਕਿੱਦਾਂ ਹੋ ਗਿਆ। ਕੋਲੇ ਹੀ ਬੈਠੇ ਸੱਦੇ ਕੇ ਟੱਲੀ ਨੇ ਕਰਮ ਸਿੰਓਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛਦਿਆਂ ਆਖਿਆ।

ਓਇ ਕਾਕਾ ਟੱਲੀ, ਹਾਂ ਤੂੰ ਸਹੀ ਸੁਣਿਆਂ ਏਂ ਕਹਿੰਦੇ ਪਿੱਛਲੀਆਂ ਚ‘ ਅਪਣੇ ਪਿੰਡ ਆਲੇ ਗੁਰੂ ਘਰੇ ਕੋਈ ਮਹਾਰਾਜ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਨਹੀ ਸੀ ਹੁੰਦੀ ਬੱਸ ਹੀ ਐਵੇਂ ਲੋਕ ਏਥੇ ਆ ਕੇ ਰੱਬ-ਰੱਬ ਕਰ ਲਿਆ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਓਹ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜੈਲੂ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਦਾਦਾ ਅਪਣੇ ਪਿੰਡ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਹੁੰਚੇ ਹੋਏ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਆਇਆ ਅਕੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਆਲੇ ਗੁਰੂ ਘਰੇ ਹੀ ਰਹਿਓ, ਬੱਸ ਤਦ ਤੋਂ ਹੀ ਓਹ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਏ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਲੱਖੇ ਦਾ ਦਾਦਾ ਨਿੱਤ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਮੰਦੇ ਬੋਲ ਬੋਲਿਆ ਕਰੇ!
ਹੱਟ ਮੋਇਆ ਤੇਰਾ ਬੇੜਾ ਗਰਕ ਜੇ ! ਕਰਮ ਸਿੰਓਂ ਦੀ ਗੱਲ ਚੱਲਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਕਿਲਪਾਲਾ ਬੋਲ ਪਿਆ।

ਬੱਸ ਕਾਕਾ ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਤਾਂ ਸੰਤ ਓਹਦੇ ਆਖਣ ਤੇ ਚੁੱਪ ਰਹੇ ਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸੰਤ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਜੰਗਲ ਪਾਣੀ ਵੱਲ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਤੇ ਲੱਖੇ ਦਾ ਦਾਦਾ ਆ ਟੱਪਕਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ!

“ਤੂੰ ਗਿਆ ਨੀ ਹਲੇ, ਜੇ ਚੰਗੀ...

ਚਾਹੁੰਨੈ ਤਾਂ ਨਿੱਕਲ ਜਾ ਹੁਣੇ”।

ਤਾਂ ਕੀ ਬਾਬਾ ਸੰਤ ਓਹਦੇ ਆਖਣ ਤੇ ਚਲੇ ਗਏ? ਸੱਦੀ ਕੇ ਟੱਲੀ ਨੇ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਪੁੱਛਿਆ।

ਹਾਂ ਕਾਕਾ ਸੰਤ ਓਹਦੀ ਨਿੱਤ ਦੀ ਕੈਂ ਕੈਂ ਤੋਂ ਅੱਕ ਕੇ ਜਾਣ ਹੀ ਲੱਗੇ ਸੀ, ਹਲੇ ਦੇਹਲੀਆਂ ਟੱਪੇ ਨੀ ਸੀ ਕਿ ਜੈਲੂ ਦਾ ਦਾਦਾ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ!

ਕੀ ਗੱਲ ਆ ਮਹਾਰਾਜ ਕਿੱਧਰ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਆ, ਲੱਗਦੈ ਸ਼ਹਿਰ ਚੱਲਿਓਂ ?

ਸੰਤ ਬੋਲੇ ਬੱਸ ਕਾਕਾ ਹੁਣ ਦਾਣਾ ਪਾਣੀ ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ।

ਜੈਲੂ ਦੇ ਦਾਦੇ ਨੇ ਜਦ ਜੋਰ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਸੰਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਓਹ ਬੋਲਿਆ!

ਬਾਬਾ ਜੀ ਜੇ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਜਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਥੋਨੂੰ ਏਥੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਥੋਨੂੰ ਅਪਣੀ ਜਮੀਨ ਚ‘ ਦਰਬਾਰ ਬਣਾ ਕੇ ਦੇਊਂ ਪਰ ਮੈਂ ਜਾਣ ਨੀ ਜੇ ਦੇਣਾ ਥੋਨੂੰ ਏਥੋਂ।

ਓਹਦੀ ਬੇਨਤੀ ਸੁਣਕੇ ਸੰਤ ਬੋਲੇ! ਭਾਈ ਗੁਰਮੁੱਖਾ ਸਾਡਾ ਕੀ ਆ ਐਵੇਂ ਸਾਡੇ ਪਿੱਛੇ ਵੈਰ ਨਾ ਪਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ। ਸੰਤਾਂ ਨੇ ਜਿਵੇਂ ਓਹਨੂੰ ਪਰਖਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।

ਜਦ ਓਹ ਹੱਠ ਹੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਸੰਤਾਂ ਨੇ ਓਹਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਅਪਣਾ ਗੜਬਾ ਧਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਇੱਕ ਪੈਰ ਦੇਹਲੀਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੂਜਾ ਬਾਹਰ ਰੱਖਕੇ ਮੁੱਖੋਂ ਬੋਲੇ! “ਲੈ ਬਈ ਗੁਰਮੁੱਖਾ ਅੱਜ ਤੋਂ ਤੂੰ ਰੱਖ ਰੱਖ ਭੁੱਲ ਤੇ ਓਸ ਅਪਰਾਧੀ ਦੀ ਬੱਤੀ ਗੁੱਲ”।

ਪਰ ਬਾਬਾ ਜੀ ਲੱਖੇ ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਬੱਤੀ ਤਾਂ ਜਗ ਪੀ? ਕਿਰਪਾਲ ਸਿੰਓਂ ਨੇ ਪੁੱਛਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।

ਓਹ ਤਾਂ ਕਾਕਾ ਏਨਾਂ ਨੇ ਜੈਲੂ ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਜਮੀਨ ਚ‘ ਬਣੇ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਚ‘ ਜਾ ਕੇ ਨੱਕ ਰਗੜੇ, ਭੁੱਲਾਂ ਬਖਸ਼ਾਈਆਂ ਤਦ ਕਿਤੇ ਜਾ ਕੇ ਸੰਤ ਏਹਨਾਂ ਤੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ ਨੇ! ਚਲੋ ਵਿਚਾਰਿਆਂ ਦੀ ਜੜ ਲੱਗ ਗੀ, ਧਨ ਧਨ ਨੇ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ ਵਿਚਾਰੇ ਲੱਖੇ ਦਾ “ਵੰਸ਼” ਤਾਂ ਚਲਦਾ ਕੀਤਾ! ਵੰਸ਼…ਵੰਸ਼।

ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਹੀ ਕਰਮ ਸਿੰਓਂ ਖੁੰਢ ਤੋਂ ਉੱਠ ਖਲੋਇਆ ਤੇ ਅਪਣੇ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਹੋ ਤੁਰਿਆ। ਕਿਰਪਾਲਾ ਅਤੇ ਟੱਲੀ ਕਰਮੇਂ ਨੂੰ ਜਾਦਿਆਂ ਗੌਹ ਨਾਲ ਦੇਖਦੇ ਰਹੇ ਕਿੰਉਕਿ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਮੂਹੋਂ “ਵੰਸ਼” ਸ਼ਬਦ ਕੁੱਝ ਜਿਆਦਾ ਹੀ ਮਿੱਠਾ ਜਿਹਾ ਲੱਗਿਆ ਸੀ।
–
ਸੁੱਖਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਵਾਲੀਆ
ਮੰਡੀ ਗੋਬਿੰਦਗੜ੍ਹ
+91-8699488504