ਮਹਿਜ਼ ਦਸ ਸਾਲ ਦਾ ਰਵੀ ਸੈਣੀ , ਪਿਤਾ ਨੱਥੂ ਰਾਮ ਤੇ ਮਾਂ ਪੁਸ਼ਪਾ ਦੇਵੀ ਦਾ ਲਾਡਲਾ , ਨੌਂ ਸਾਲ ਦੀ ਭੈਣ ਮੁਸਕਾਨ ਦਾ ਪਿਆਰਾ ਵੀਰ , ਜੋ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਲੀਡਜ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਏ, ਏਸੇ ਸਾਲ 31 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰੀ ਬੀਚ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ,ਜ਼ਰਾ ਆਨੰਦ ਮਾਨਣ ,ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਯਾਦਗਾਰੀ ਪਲ ਜੀਣ । ਕੋਰੋਨੇ ਦਾ ਡਰ ਲਾਹ ਕੇ ਸੁੱਟਣ ਲਈ । ਸਵਿੰਮਿੰਗ ਦੇ ਲੈਸਨ ਲਏ ਸਨ ਓਹਨੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ , ਏਸੇ ਭਰੋਸੇ ਥੋੜਾ ਅੱਗੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸਮੁੰਦਰ ਚ । ਪਿਤਾ ਵੀ ਕੋਲ ਈ ਸੀ । ਅਚਾਨਕ ਵੱਡੀ ਛੱਲ ਆਈ ਤੇ ਰਵੀ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਡੂੰਘੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਲੈ ਗਈ । ਜਦੋਂ ਗ਼ੋਤੇ ਆਏ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਮਾਸੂਮ ਰਵੀ ਨੂੰ ਕਿ ਏਹ ਡੂੰਘਾਈ ਓਹਦੇ ਵੱਸੋਂ ਬਾਹਰ ਏ ਤੈਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਲਈ । ਓਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਸਮੁੰਦਰੀ ਛੱਲਾਂ ਅੱਗੇ ਬੇਬੱਸ ਹੋ ਗਿਆ , ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਦੋ ਵਾਰ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਸਿਰ ਈ ਦਿਸਿਆ , ਫਿਰ ਓਹਨੇ ਵੀ ਆਸ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਰਵੀ ਦਾ ਰੱਬ ਰਾਖਾ ਏ ਹੁਣ । ਰਵੀ ਨੇ ਕਦੀ ਬੀਬੀਸੀ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਖ਼ਤਰੇ ਵੇਲ਼ੇ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕਿਵੇਂ ਤੈਰਨਾ ਏ । ਓਹਨੇ ਪਿੱਠ ਪਰਨੇ ਹੋ ਕੇ ਮੂੰਹ ਉੱਪਰ ਨੂੰ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਸਟਾਰ ਫਿੱਸ਼ ਵਾਂਗ ਹੱਥ ਪੈਰ ਚੌੜੇ ਕਰ ਲਏ । ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਚ । ਓਹਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਓਹ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਸਮੁੰਦਰ ਦੀ ਸਤ੍ਹਾ ਤੇ ਤੈਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਪੁਕਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮਦਦ ਲਈ । ਓਧਰ ਪਰਿਵਾਰ ਬੇਖ਼ਬਰ ਸੀ ਓਸ ਤੋਂ, ਅੱਕੀ ਪਲਾਹੀਂ ਹੱਥ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਓਹਨਾਂ ਬਚਾਅ ਦਲ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕੀਤੀ । ਓਹ ਆਪਣੇ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਮੋਟਰ ਬੋਟ ਲੈ ਕੇ ਰਵਾਨਾ ਹੋ ਗਏ ਰਵੀ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ । ਪਰ ਏਸ ਦਰਮਿਆਨ ਰਵੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਤੋ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਓਝਲ ਹੋਏ ਨੂੰ । ਪਰ ਓਸ ਬੱਚੇ ਨੇ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਹਾਰੀ । ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਹਿੱਲਜੁੱਲ ਤੋਂ ਪਿੱਠ ਪਰਨੇ ਪਿਆ ਰਿਹਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਮੁੰਦਰ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ , ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਿਹਾ । ਬਚਾਅ ਦਲ ਪਹੁੰਚਾ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਫੁੱਲ ਵਾਂਗ ਬੋਚ ਕੇ ਕਿਨਾਰੇ ਲਿਆ ਧਰਿਆ ਓਹਨੂੰ । ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਰਵੀ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਠਿਕਾਣਾ ਨਾ ਰਿਹਾ । ਨਵਾਂ ਜਨਮ ਈ ਤਾਂ ਸੀ ਏਸ ਪਿਆਰੇ ਬੱਚੇ ਦਾ ।

◦ ਇੱਕ ਹੋਰ...

ਸੱਚੀ ਘਟਨਾ , ਇੰਡੀਆ ਰਹਿੰਦਾ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਾਣ ਪਿਆਰਾ ਦੋਸਤ ਨਾਮੁਰਾਦ ਕੋਰੋਨਾ ਨੇ ਕਲ਼ਾਵੇ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ । ਬੇਹੱਦ ਹਿੰਮਤੀ ਤੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਫੂਕਣ ਵਾਲਾ ਏ ਓਹ ਖ਼ੁਦ । ਪਰ ਇੱਕ ਰਾਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੰਗ ਹੋ ਗਿਆ । ਸਿਤਮ ਜ਼ਰੀਫੀ ਏਹ ਸੀ ਕਿ ਓਸਦਾ ਬਾਕੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਪੀੜਤ ਸੀ ਏਸ ਨਾਮੁਰਾਦ ਵਾਇਰਸ ਤੋਂ । ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਮੌਜੂਦ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਯੂਦ ਵੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਤੋਂ ਆਤੁਰ ਸਨ । ਹਸਪਤਾਲ ਜਾਣ ਦਾ ਸੋਚਣਾ ਵੀ ਸਾਡੇ ਏਸ ਕਰਮਾਮਾਰੇ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਗੁਨਾਹ ਏ ਏਸ ਵਕਤ । ਰਾਤ ਦੇ ਵਕਤ ਓਹਨੂੰ ਸਾਹ ਲੈਣ ਚ ਰੁਕਾਵਟ ਆ ਗਈ । ਜਾਪਿਆ ਕਿ ਕਹਾਣੀ ਮੁੱਕਣ ਵਾਲੀ ਏ । ਪਰ ਓਹ ਦੇਵਤਾ ਇਨਸਾਨ ਘਬਰਾਇਆ ਨਹੀਂ । ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ, ਜੋ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਕਮਰਿਆਂ ਚ ਪਏ ਸਨ , ਆਪਣੇ ਅਹਿਸਾਸ ਤੇ ਹਾਲਾਤ ਬਾਰੇ ਮੈਸੇਜ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਇਵੇਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾਂ ਏਸ ਵਕਤ । ਅਗਰ ਕੁਝ ਅਣਸੁਖਾਵਾਂ ਵਾਪਰ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਿਓ । ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਸਪੁਰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ , ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਮਰਜ਼ੀ ਏ ਕਰ ਲੈ । ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ਦੇਰ ਓਹ ਬੇਸੁਰਤ ਵੀ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ , ਪਰ ਜਦੋਂ ਸੁਰਤ ਆਈ ਤਾਂ ਪਸੀਨੇ ਚ ਨਹਾ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਓਹ । ਤਦ ਤੱਕ ਸਵਾਸ ਨਾਰਮਲ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਆਫ਼ਤ ਟਲ਼ ਚੁੱਕੀ ਸੀ । ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਏ ਕਿ ਹੁਣ ਸਭ ਨੌਂ ਬਰ ਨੌਂ ਨੇ ।

◦ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਦੀ ਅਜਿਹਾ ਮੌਕਾ ਜ਼ਰੂਰ ਆਉਂਦਾ ਏ ਜਦੋਂ ਸਭ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ ਜਾਪਦੇ ਨੇ , ਇਨਸਾਨ ਪਿੰਜਰੇ ਪਏ ਪੰਛੀ ਵਾਂਗ ਲਾਚਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਏ । ਜਿੰਨੀ ਵੱਧ ਫੜਫੜਾਹਟ , ਓਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪੀੜਾ , ਜ਼ਖ਼ਮ । ਓਸ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਮਨ ਇਕਾਗਰ ਕਰਕੇ ਸਭ ਕੁਝ ਓਸ ਜੀਵਨਦਾਤੇ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਏ । ਪਿੱਠ ਪਰਨੇ ਨਿੱਸਲ ਪੈ ਕੇ ਲਹਿਰਾਂ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਤੈਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਏ । ਬਚਾਅ ਲੈਂਦਾ ਏ ਓਹ , ਫੁੱਲ ਵਾਂਗ ਟਿਕਾ ਲੈਂਦਾ ਏ ਹਥੇਲੀ ਤੇ । ਬਸ ਸ਼ਰਤ ਏਨੀ ਕੁ ਈ ਏ ਕਿ ਭਰੋਸਾ ਨਾ ਡਗਮਗਾਵੇ ।

ਡੰਡਉਤ ਬੰਦਨ ਅਨਿਕ ਬਾਰ
ਸਰਬ ਕਲਾ ਸਮਰਥ ।।
ਡੋਲਨ ਤੇ ਰਾਖਹੁ ਪ੍ਰਭੂ
ਨਾਨਕ ਦੇ ਕਰਿ ਹਥ।।

✍️ ਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੌਹਲ (ਯੂ ਕੇ)