ਪਿੱਛਲੇ ਵਰ੍ਹੇ ਜਦੋ ਮੈਂ ਪਿੰਡ ਗਿਆ ਤਾ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਚੋਂ ਆਉਂਦੇ ਥੋੜੇ ਲੇਟ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ l ਜਦੋ ਮੈਂ ਸੁਧਾਰ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਟੂਸੇ ਵੱਲ ਗੱਡੀ ਪਾਈ ਤਾ ਕੀ ਦੇਖਿਆ ਇਕ ਬੰਦਾ ਜੋ ਥੋੜ੍ਹਾ ਲੰਗੜਾ ਕੇ ਤੁਰਦਾ ਸੀ l ਸੋਚਿਆ ਕੇ ਕੁੱਛ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ, ਪਰ ਸਰਦਾਰਨੀ ਨਾਲ ਸੀ l ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੌਲੀ ਕਰ ਕੇ ਦਿਮਾਗ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਪਾਇਆ ਤਾ ਦੇਖਿਆ ਕੇ ਏ ਤਾ ਬਾਈ ਮੁਕੰਦਾ ਸੀ ਜਿਨੂੰ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਕਮਲਾ ਮੁਕੰਦਾ ਕਹਿੰਦਾ (ਸੀਪ ਦਾ ਸਿਰੇ ਦਾ ਖਿਡਾਰੀ)l ਮਨ ਮਿੰਟ ਚ ਤਾੜ ਗਿਆ.. ਕਦੇ ਇੱਟਾਂ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਇਸ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਸੀਪ ਖੇਡੀ ਸੀ l ਦਿਲ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਪਿਆ ਮਿੰਟ ਚ ਹਾਕ ਮਾਰ ਕੇ ਬਿਠਾ ਲਿਆ, ਆਜਾ ਮੁਕੰਦੇ ਬੈਠ ਜਾ, ਚੱਲੀਏ ਪਿੰਡ ਨੂੰ l
ਧਰਮ ਨਾਲ ਮੰਨਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਆ, ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਮਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਗਿਆਰਾਂ ਵਰਿਆਂ ਬਾਦ ਪਹਿਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਚ ਪਹਿਚਾਣ ਲਿਆ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ,” ਕਿਵੇ ਆ ਸਿੱਧੂਆ, ਕੀ ਤੂੰ ਮਲੋਟ ਪੜ੍ਹਨ ਗਿਆ ਸੀ ? ”
ਬਹਿੰਦੇ ਨੇ ਹੀ ਦਿਮਾਂਗ ਦਿਆਂ ਤੰਦਾਂ ਹਿਲਾ ਦਿਤੀਆਂ ਕੇ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਤੈਨੂੰ ਕਮਲਾ ਮੁਕੰਦਾ ਕਹਿੰਦਾ ਪਰ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਹਨੇਰੇ...

ਚ ਗਿਆਰਾਂ ਸਾਲਾ ਬਾਦ ਵੀ ਪਹਿਚਾਣ ਲਿਆ ਯਾਰਾ l ਪਿੰਡ ਆ ਕੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕੁੱਛ ਪੈਸੇ ਦਿਤੇ ਕੇ ਕੁੱਛ ਖਾ ਪੀ ਲਈ.. ਪਰ ਫੱਕਰ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਤਾ ਬੱਸ ਮੋਹੀ ਆਲੇਆ ਦੇ ਢਾਬੇ ਤੋਂ
ਲੱਸੀ ਪੀਣੀ ਆ… ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਜੋ ਤੇਰੀ ਇੱਛਾl
ਘਰ ਆ ਕੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਅਰਦਾਗਨੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਮੁਕੰਦੇ ਬਾਰੇ ਕੇ ਇਹ ਰੱਬ ਦਾ ਜੀ ਕਦੇ ਸੀਪ ਦਾ ਏਡਾ ਪੱਕਾ ਮਾਹਿਰ ਸੀ ਕੇ ਅੱਧੀ ਬਾਜ਼ੀ ਤੇ ਸਾਰਿਆ ਦੇ ਹੱਥ ਦੇ ਪੱਤੇ ਦੱਸ ਦਿੰਦਾ ਸੀ l ਵਾਹ ਓਏ ਬੇਲੀਏ! ਰੱਬ ਰਾਖਾ ਤੇਰਾ ! ਸੋਚਿਆ ਕਿੰਨੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਨਾਮ ਰੱਖਿਆ ਮੁਕੰਦਾ l
ਕਦੇ ਕਦੇ ਬੰਦਾ ਕੁੱਛ ਜਿਆਦਾ ਸਿੱਧਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਦੁਨੀਆ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਹਿਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ l ਬਾਦ ਵਿਚ ਉਸ ਨੂੰ ਖੁਦ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਹੀ ਅਸਲੀ ਖੁਸ਼ੀ ਏ lllll
ਇਕ ਗਾਣੇ ਦਿਆਂ ਸਤਰਾਂ ਯਾਦ ਆ ਗਈਆਂ:-
“ਏਥੇ ਕਮਲੇ ਨਹੀਂ ਲੱਬਦੇ,
ਦੁਨੀਆ ਬੜੀ ਸਿਆਣੀ a”
ਹਰਮੀਤ ਸਿੱਧੂ ਟੂਸਾ 21/06/2020