ਵਾਲ ਵਾਲ ਬਚੇ ਗੁਸਤਾਖ ਹੋਣ ਤੋਂ |
ਗੱਲ ਬਵਿੰਜਾ ਸਾਲ ਤੋਂ ਜਾਂਦਾ ਪੁਰਾਣੀ ਹੈ| ਮੇਰਾ ਵੱਡਾ ਲੜਕਾ ਡੇਢ ਕੁ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਸੀ | ਉਸਨੂੰ ਟੱਟੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ| ਨੇਵੀ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਸਾਰੀ ਵਾਹ ਲਾ ਲਈ ਪਰ ਅਰਾਮ ਨਾ ਆਇਆ| ਦਿਨ ਵਿਚ ਦਸ ਬਾਰਾਂ ਵਾਰ ਟੱਟੀ ਕਰਦਾ ਸੀ| ਕਿਸੇ ਨੇ ਸੁਝਾਇਆ ਕਿ ਕੁਲਾਬੇ ਵਿਚ ਇਕ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਡਾਕਟਰ ਵਾਧਵਾਨੀ ਨਾਮ ਹੈ, ਰੋਜ ਸ਼ਾਮੀ ੫ ਵਜੇ ਮਰੀਜਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੈ|
ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਓਥੇ ਪੌਣੇ ੫ ਵਜੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ| ਉਸਦਾ ਘਰ ਹੀ ਉਸਦਾ ਕਲੀਨਿਕ ਸੀ| ਇਕ ਵੱਡੇ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਕੰਧਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਰੱਖੀਆਂ ਕੁਰਸੀਆਂ ਤੇ ਕਈ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ‘ਚ ਲਈ ਬੈਠੇ ਸਨ| ਨਾ ਕੋਈ ਨਾਮ ਲਿਖਣ ਵਾਲਾ ਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਨੰਬਰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ| ਜਦੋਂ ਹੀ (ਕਾਫੀ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਦਾ) ਡਾਕਟਰ ਵਾਧਵਾਨੀ ਆਇਆ ਤਾ ਸਾਰੇ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਉਸ ਵਲ ਟੁੱਟ ਪਾਏ| ਉਸਨੂੰ ਹਾਲ ਦੇ ਗੱਭੇ ਖੜੇ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ| ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ, ਮੇਰਾ ਬੱਚਾ ਦੇਖੋ ਮੇਰਾ ਬੱਚਾ ਦੇਖੋ| ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਨੋਟ-ਪੈਡ ਸੀ | ਉਹ ਉਸ ਉਤੇ ਹੀ ਦਵਾਈ ਲਿਖ ਲਿਖ ਕੇ ਦੇਈ ਜਾਵੇ, ਨਾ ਨਾਮ ਪੁਛੇ ਨਾ ਉਮਰ ਪੁਛੇ| ਭੀੜ ਵਿੱਚ ਇਕ ਬਚੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਗੱਲ ਤੀਜੇ ਬਚੇ ਦੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ| ਕਈਆਂ ਨਾਲ ਜਾਦਾ ਹੀ ਲਿਹਾਜ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਜਿਸਨੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਉਸ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਵਿਚੇ ਹੀ ਛੱਡਕੇ ਲਿਹਾਜ ਵਾਲ਼ੇ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਗ ਪੈਂਦਾ| ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਕਾਂਵਾਂ ਰੌਲੀ ਪਈ ਹੋਈ ਸੀ | ਮੈਨੂੰ, ਫੌਜੀ ਡਸਿਪਲਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ, ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ|
ਮੈਂ ਉਸ ਭੀੜ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬਣ ਸਕਦਾ, ਮੇਰੀ ਫਿਤਰਤ ਹੀ ਐਸੀ ਸੀ| ਪਰ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਇਸ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਚਾਰ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਾਕੇ ਜਾਵਾਂਗਾ| ਇਹ ਭਲਾ ਕੀ ਵਤੀਰਾ...
ਹੋਇਆ| ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾਮ ਲਿਖਣ ਲਈ ਰੱਖ, ਨੰਬਰ ਸਿਰ ਇਕ ਇਕ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਦਵਾਈ ਲਿਖ| ਪਹਿਲਾਂ ਆਏ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇਖ | ਕੋਈ ਬੰਦਿਆਂ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਕਰ| ਐਦਾਂ ਸੋਚ ਸੋਚ ਕੇ ਮੈਂ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਭਰਾ ਪੀਤਾ ਬੈਠਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੇ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀਂ ਜੋ ਬਚੇ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਭੀੜ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਛੇ ਖੜੀ ਸੀ, ਭੀੜ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਉਸਦਾ ਵੀ ਨੰਬਰ ਆ ਗਿਆ| ਮੈਂ ਵੀ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਭਰਿਆ ਪੀਤਾ ਅੱਗੇ ਹੋਇਆ| ਹੁਣ ਓਥੇ ਡਾਕਟਰ ਉਸ ਨਾਲ ਇਕ ਨੌਕਰ ਜਿਹਾ ਮੁੰਡਾ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ| ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਕਿ ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਖਰੀਆਂ ਖੋਤਿਆਂ ਸੁਣਾਉਂਦਾ, ਉਹ ਬੋਲਿਆ, ” ਦਿਖਾਓ ਬਚੇ ਦਾ ਲੰਗੋਟਾ ਖੋਲ ਕੇ ਦਿਖਾਓ “| ਜਦੋਂ ਲੰਗੋਟਾ ਖੋਲਿਆ, ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਬੱਚਾ ਠੀਕ ਹੈ, ਕੋਈ ਦਵਾਈ ਨਹੀਂ | ਕਲ ਨੂੰ ਬਚੇ ਦੇ ਦੋ ਲੰਗੋਟੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਆਇਓ, ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਉਪ੍ਰਰੇਸ਼ਨ ਕਰਨਾ ਹੈ, ੬ ਵਜੇ ਆਇਓ |”
Bhupinder Singh Chadha.
ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਚਿੰਤਤ ਹੋਏ ਨੂੰ ਕਿਹਾ| ਬਚੇ ਦੀ ਛੂਛੀ ਦਾ ਛੇਕ ਬਹੁਤ ਘਟ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਿਸ਼ਾਬ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਲਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਟੱਟੀ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ| ਕੱਲ ਨੂੰ ਆ ਜਿਓ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ| ਮੇਰਾ ਗੁੱਸਾ ਕਫੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਅੰਦਰ ਸਿਰ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਝੁਕ ਗਿਆ| ਜਦੋਂ ਪੈਸੇ ਦੇਣ ਲਈ ਮੈਂ ਬਟੂਏ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਇਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ| ਉਸਦੇ ਨੌਕਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਡਾਕਟਰ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦੇ| ਮੁਖਤ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ|
ਮੈਂ ਵਾਲ ਵਾਲ ਬਚ ਗਿਆ ਉਸਨੂੰ ਚਾਰ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਾਉਣ ਤੋਂ|
